அத்தியாயம் : 57
இரவு 8 மணி….
நிரஞ்சனாவை அனுப்பி விட்டு வெங்கட்டுக்கு கால் செய்யலாமா வேண்டாமா என்று ராகவ் யோசித்துக் கொண்டிருந்த அதே வேளை... அவனது நண்பன் வெங்கட் தன் முன் இருந்த கணினியில் பார்வையைப் பதித்திருந்தான் …
புதிதாக கிடைத்த பதவி உயர்வு வேறு… அடுத்து தனக்கான வேலை என்ன என்ற ஆவலில்… அவனது இரத்த ஓட்டம் கூட புது உற்சாக வேகத்தோடு ஓடிக் கொண்டிருக்க…. இதோ பதவி உயர்வுக்குப் பின் கிடைத்த முதல் விசாரணை… டெல்லியில் நடந்த வெடிகுண்டு சம்பவத்தின் மறு விசாரணை….
ஆம்… அதீனாவின் மீதான விசாரணைதான் அது… இன்வெஸ்டிகேஷன் டிபார்மெண்ட்டுக்கு மீண்டும் வந்திருந்தது அந்த கேஸ் தொடர்பான ஆவனங்கள்… அடுத்த வாரத்தில் நீதிமன்றத்தில் கடைசி கட்ட்டவிசாரணை அது முடிந்து தீர்ப்பு என இருக்க…
அதற்கு முன் சிறு குளறுபடி… இவர்கள் துறை விசாரித்த போது அப்ரூவராக மாறாத தீவிரவாதி… இப்பொது அப்ரூவராக மாறப்போகிறாள் என்று…. விசயம் கசிய… இவர்கள் துறைக்கு பெருத்த அவமானம் ஆக… அந்த வழக்கின் விசாரணைக்கு மீண்டும் கோர்ட்டில் விண்ணப்பித்திருக்க… இதோ நாளை அந்த பெண் கைதியை விசாரிக்க ஆணையும் வந்திருந்தது…
அதற்காக தற்காலிக குழு நியமிக்கப்பட்டிருக்க… அந்தக் குழுவின் தலைமைப் பொறுப்பில் தான் வெங்கட் நியமிக்கப்பட்டு இருந்தான்… கிட்டத்தட்ட மாலை 5 மணிக்குத்தான் அந்த குழுவுக்கு நியமனம் செய்யப்பட்டான்… அடுத்து உடனடியாக இவர்கள் துறை போட்ட மனுவும் உடனடி விசாரணைக்கு எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டு… இவர்கள் கஸ்டடியில் அந்த குற்றவாளியை எடுக்காமல்… சிறைச்சாலைக்கே சென்று விசாரிக்க ஆணை வந்திருக்க…
அதிருப்தியில் வெங்கட்டின் உதடுகள் வளைந்தன….
“அவங்க இடத்துக்கு போய் விசாரிச்சு உண்மையைச் சொல்லுன்னா… என்ன உண்மை கிடைக்கும்… ” என்று தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டவன்...
அலுவலகத்தில் … அவனுக்கு கீழ் நியமிக்கப்பட்டிருந்த உதவிக்காவல் ஆய்வாளரிடம் … ஏற்கனவே இருந்த குழுவில் இருந்தவர்… அவர் தன்னிடம் சொன்னவற்றை இப்போது தனக்குள் ஓட்டிப் பார்த்தான்
“நம்ம இன்வெஸ்டிகேஷன்ல அத்தனை வழிகளையும் உபயோகிச்சுட்டோம்…. அவ வாயே திறக்கலை…. எமோஷனலா… ஃபிஸிக்கலா… அவ பொண்ணுன்றதுனால…. என அத்தனை வழிகளையும் விசாரிச்சுட்டோம்.. ஃபைனலா அவளோட கூட்டாளி நாம பண்ணின டார்ச்சர்ல இறந்து போனதும்.. ப்ரஷர்ல நாமளும் இன்வெஸ்டிகேஷன முடித்தோமே தவிர… கம்ப்ளீட் இன்வெஸ்டிகேஷன்தான்… அதீனா தன்னோட குற்றத்தை மட்டும் தான் ஒத்துகிட்டா… வேற எதையுமே அவ சொல்லலை… அந்த அளவு ட்ரெயின் ஆகியிருந்தா… இமோஷனல் ப்ளாக்மெயில் பண்ண… அவ ஒரு ப்ராஸ்டியூட்டோட பொண்ணு… அந்த அம்மாவும் இறந்துட்டாங்க… வேற எதுவும் கிடைக்கல… 15 வயதிலேயே அவ அந்த இடத்தில் இருந்து வெளியேறி இருக்கா… இங்க இருக்கிற பாப்புலர் மியூசிக் ட்ரூப்ல சிங்கரா ஜாயின் பண்ணின 2 வருடத்தில்… போலிஸ் ஆஃபிசர் ஃபேமிலி ஃபங்ஷன் அண்ட் அவார்ட் செரிமனில பாம் செட் பண்ணிருக்கா… கரெக்டா அந்த ட்ரூப் அவங்க நிகழ்ச்சிய முடிச்சு 20 வது நிமிசத்தில் சம்பவம்” என்று முடித்த போது…
வெங்கட்… முன் நெற்றியைச் சுருக்கிய யோசனை பாவத்தில் இருந்தான்…
”சோ…. அந்த பொண்ணோட 15 வயசுக்கு முன்னால என்னவா இருந்தாங்க…. எங்க இருந்தாங்க இந்த டீடையில் என்ன ஆச்சு.. இந்த இடத்தில நீங்க விட்ட கோட்டைதான்… சம்திங் அவங்க கேட்ச் பண்ணிருக்காங்க… “ என்று தனக்கு தகவல் தந்த உதவிக்காவல் ஆய்வாளரிடம் கேள்வியாகக் கேட்க… அந்த உதவி ஆய்வாளருக்கு அதற்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியாமல் விழிக்க மட்டுமே முடிந்தது
“ஓகே… பார்க்கலாம் நாளைக்கு அவங்க இருக்கிற ஸ்பாட்டுக்குத்தானே போகிறோம்… “ என்று கேட்க… ஆமாம் என்று அவனும் தலையாட்ட
உதட்டைப் பிதுக்கினான்… வெங்கட்…
“அவங்க ஸ்பாட்டுக்கு போனா… நாம் எப்படி சுதந்திரமா விசாரிக்க முடியும்… “ என்று மேஜையில் கையால் குத்தியவனுக்கு இனி வேறு வழியுமில்லை…. முடிந்த வரை பார்ப்போம் என்று விட்டு விட்டான்…
அதன் பிறகு இதோ அந்த விசாரணைக்கான அனைத்து விபரங்களையும் கையில் எடுத்தவன்… ஒரே மூச்சில் மனப்பாடம் செய்திருந்தவன்… அடுத்த நாள் அவளிடம் என்னென்ன கேள்விகள் கேட்க வேண்டும் என்று குறிப்புகளை எடுத்துக் கொண்டிருக்கும் போது அவனின் அலைபேசி அழைக்க…
“இந்த நேரத்தில் யார்” என்ற பார்வையுடன் அலைபேசியை எடுக்க… அவனது நண்பன் சந்துரு...
“டேய் மச்சான்….“ என்று ஆரம்பித்தவன்…
“ACP வெங்கட் சார் கிட்ட இந்த ஏழை பால்கார வியாபாரி பேசலாமோ” என்று நக்கலாக ஆரம்பித்து, அடுத்து நண்பனை பாராட்டு மழையில் குளிர்விக்க…
“போதும்டா மச்சான்… இப்படி பாராட்டும் போது குளிரத்தான் செய்யுது… ஆஃப்டர் ப்ரமோஷன் செய்யப் போகிற வேலையெல்லாம் நினைக்கும் போது… கொஞ்சம் பயமாத்தான் இருக்கு… பட் ஐ லவ் சேலஞ்ச்” என்றவன் நண்பனிடம் ஒரு போலிஸ் அதிகாரியாக இல்லாமல் அவன் நண்பனாக மட்டுமே பேசினான்… தன் நண்பன் இல்லாமல் வேறு யாரிடமும் இந்த பயம் என்ற வார்த்தைகளை எல்லாம் உபயோகப்படுத்தியிருப்பானா என்றால் இல்லை என்றே சொல்ல வேண்டும்…
நண்பனின் வார்த்தைகளில் சந்துரு சிரித்தவனாக…
“அதெல்லாம் ஜூஜூபிடா உனக்கு…“ என்றவன் சில நிமிடங்கள் பொதுவாக பேசியபடி வைக்கப் போக… அப்போது வெங்கட்
“டேய் ராகவ்கிட்ட பேசுனியாடா… நான் போன் பண்ணினால் எடுக்க மாட்டேங்கிறான்… மே பி மேரேஜ்க்கு நான் வரலைன்ற கோபமா இருக்குமோ…. நான் எவ்வளவோ ட்ரை பண்ணினாலும் அவனை ரீச் பண்ண முடியலைடா… நீ ட்ரை பண்ணுடா… அப்டியே நானும் ஊடால புகுந்து… நம்மாளு கால்ல விழுந்து என்னோட ஃப்ரெண்ட்ஷிப்பை கண்டினியு பண்ணிக்கிறேண்டா…” என்று வெட்கமே இல்லாமல் ராகவ்வின் நண்பனாக மட்டுமே வெங்கட் பேச…
“தூ…. இது ஒரு பொழப்பு….” என்று வெங்கட்டைத் திட்டியபடியே… தன் மணிக்கட்டைத் திருப்பி மணியைப் பார்த்த சந்துரு….
“டேய் முதலில் எல்லாம் அவன் நம்ம பேச்சுலர்ஸ் இனம்டா… இப்போ… சம்சாரி ஆகிட்டான்… டைம் வேற நைட் 8… எனிவே ட்ரை பண்றேன்… ஆனால் அவன் ஏதாவது அசிங்கமா திட்டினால் அதை எல்லாம் உனக்குத்தான் பாஸ் பண்ணுவேன்” என்றபடியே… ராகவ்வுக்கு அடிக்க… கடைசி ரிங் வரை அடித்து… அது எடுக்கப்படாமல் போக… மீண்டும் மீண்டும் அடித்து சந்துரு ஓய்ந்தவனாக…
“எடுக்கலடா மச்சான்… விடு.. அவன் கால் பண்ணினா உன்னைப் பற்றி சொல்றேன்” என்ற போதே
“ப்ச்ச்… நான் மூனு நாளா ட்ரை பண்றேண்டா… வாட்ஸப் கூட அனுப்பினேன்… என்னோட மெசேஜ படிக்க கூட இல்லைடா…” என்ற போது தன் நண்பன் தன் மீது கோபமாக இருக்கிறான் என்ற வருத்தக் குரல் மட்டுமே வெங்கட்டிடம் இருக்க…
“லூசாடா நீ… அதெல்லாம் ராகவ் கோபம்லாம் படமாட்டான்… மே பி… மேரேஜ் மோட்ல இருந்து வெளிவராமல் இருக்கலாம்..” என்று தன் திருமணமான நண்பனை ஓட்ட ஆரம்பித்து… போலிஸ் நண்பன் வெங்கட்டின் கவலையைக் குறைக்க முயல…
வெங்கட்டோ போலிஸ் மூளையை உபயோகப்படுத்தி இருந்தான் இப்போது
“அதெல்லாம் சரிடா… ஆனால்… அவன் அன்னைக்கு விட்ட பில்டப்க்கும், இப்போ இருக்கிற மோடுக்கும் மேட்ச் ஆகலையே” என்ற போதே…
“உன் போலிஸ் புத்தியை உன்கிட்ட வருகிற கேஸ்ல யூஸ் பண்ணு… இந்த ஃபார்முலாவே வேறடா… கமு கபி டா…. “ சந்துரு உல்லாசமாக சொல்ல…
“என்ன கமு என்ன கபி யோ…. மேரேஜ் ஆகி ஒரு மாசம் ஆகிருச்சுதானே… போனைக் கூட எடுக்கமாட்டாராம் துரை… அதை விடு…. நீயும் என் இனம் தானேடா… உனக்கு மட்டும் அந்த ஃபார்முலா எல்லாம் எப்படி புரியுது… சைட்ல ஏதாவது வொர்க்அவுட் ஆகிருச்சாடா” என்று சந்துருவிடம் ஆராய்சியைத் திருப்ப…
“ஹி ஹி… எங்க எங்க வீட்ல எனக்கு மூத்ததுங்க ரெண்டு இருக்குதுங்களே…. “ என்று ஏக்கப்பெருமூச்சு விட்டவன் தன் நிலையை விடுத்து.. ராகவ் பற்றி பேச ஆரம்பித்தான்
“இல்ல வெங்கட்… கொஞ்சம் ப்ராப்ளம் டா அவனுக்கு… “ என்று ஆரம்பித்து அவன் வீட்டு நிலவரத்தைச் சொல்லி முடிக்க… வெங்கட்டும் சமாதானமாகி இருந்தான்… அதன் பின்
“அவன் மேரேஜ் போட்டோ இருந்தா அனுப்புடா…. எங்கயும் அப்லோட் கூட பண்ணலை…” என்று கேட்க… சந்துருவோ…
“அன்னைக்கு ராகவ் வைஃப் சந்தியாவோட ஃப்ரெண்டுக்கு ப்ராப்ளம்னு நானும் இங்க வந்துட்டேன்லடா… சோ ஃபோட்டோஸ் ஏதும் என்கிட்டயும் இல்லை” என்று சொல்ல.. அதோடு நண்பர்கள் பேச்சை முடித்து போனையும் வைத்திருந்தனர்….
-----
மீண்டும் விசாரணை… என்று திடிரென்று ஆணை வர… இதற்கு காரணம் கரண் மற்றும் ஜெயவேல் என்று நன்றாகவே சிவாவுக்குப் புரிய… அங்கு கொட்ட முடியாததெல்லாம்… அம்ரீத்திடம் கொட்ட ஆரம்பிக்க…
அம்ரீத்தோ….
“சிவா… நிரஞ்சனாவை எமோஷனல் இடியட்னு சொல்லிட்டு… இப்போ நீங்கதான் அந்த மாதிரி பிஹேவ் பண்றீங்க… ஜெயவேல் ப்ராப்ளம் தான் இவ்வளது தூரம் பிரச்சனையாகிருச்சு… என்ன பண்ண… நாமும் அதை அவாய்ட் பண்ணிருக்கலாம் … இப்போ புலி வாலை பிடித்த கதை… இனி அதீனாவை அங்க கொண்டு போய் நிறுத்த முடியாது…. இப்போதைக்கு நீங்க சந்தியாவை ப்ரிப்பேர் பண்ணுங்க… இல்லை எல்லாமே மொத்தமா குடி முழுகிரும்…” என்று முடிக்க…
நிலைமை தன் கைமீறுவது சிவாவுக்குத் தெரிய… கண்மூடி வார்த்தைகளின்றி அமர்ந்திருந்தவனுக்கு அந்த ஜெயவேலின் மேல்தான் அவ்வளவு கோபம்…. அவரின் சபல புத்தி இன்று சந்தியாவுக்கு எதிராக திரும்பி விட்டதே… சந்தியா அவனைச் சுட்ட கோபத்தில் தான் கரண்… அதீனா அப்ரூவராக மாறிய தகவலை கசிய விட… அது அதீனாவின் மீதான மறு விசாரணையை திருப்பி விட… மாட்டியவள் சந்தியாதான்… தாங்குவாளா… நிச்சயமாகத் தாங்க மாட்டாள் என்றே தோன்றியது… எப்படி இதைத் தடுப்பது என்று யோசித்தாலும் ஒன்றும் புலப்படவில்லை… தான் சந்தியாவோடு இருப்பதால் பெரிதாக விபரீதம் நடக்காமல் தடுத்து விடலாம் என்று நம்பிக்கையோடே இருந்தான்… அதுமட்டுமின்றி… நாளை இங்கு வரப் போகும் டீமில் யார் யாரெல்லாம் இருக்கிறார்கள் என்ற ஆராய்ச்சியில் இறங்கியவன் மணியைப் பார்க்க.. மணி பத்து மணி ஆகி இருக்க…
ராகவ்வை பார்த்துவிட்டு நேராக இங்கு வருவதாகச் சொன்ன நிரஞ்சனாவை அவள் அன்னையை வந்து பார்த்து விட்டு வரச் சொல்லி இருக்க… நிரஞ்சனாவோ இன்னும் வராமல் இருக்க… இன்னும் நிரஞ்சனா வரவில்லையே என்று அவளை எதிர்பார்க்க ஆரம்பித்து இருந்தான்…
---
நிரஞ்சனா அங்கு வராமல் இருக்க… அந்த சூழ்நிலையை அதீனா தனக்கு சாதகமாக உபயோகிக்கத் தொடங்கி இருந்தாள்…
தன் ஜெயில் அறைக்குச் சற்று தள்ளி இருந்த… அந்த அறையில் இருந்த சந்தியாவையே பார்த்தபடியே இருந்தாள் அதீனா… அவள் எண்ணமெங்கும்… சற்று முன் நடந்த ஆர்ப்பாட்டங்களை எல்லாம் மனக்கண்ணில் ஓட்டி ஓட்டி பார்த்துக் கொண்டே இருக்க…
ஒன்று மட்டும் நன்றாகப் புரிந்தது அவளுக்கு…ஜெயவேல் தன்னைப் போல இந்தப் பெண்ணிடமும் வாலாட்டி இருக்கின்றான்… பதிலுக்கு இவள் சுட்டிருக்கின்றாள் என்பது வரை புரிய… அந்த ஜெயவேலை நினைத்து கோபம் பற்றிக் கொண்டு வந்தது…
தன்னிடம் மட்டும் அவன் மீண்டும் தன் வேலையைக் காட்டி இருந்தால்.. அந்தப் பெண்ணாவது காலில் சுட்டாள்… ஆனால் நான் என்று மனதுக்குள் அந்த ஜெயவேலை தாளித்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு
இத்தனை நாள் தோன்றாத அதி ஆர்வம் இப்போது அதீனாவுக்கு தோன்றியது… வந்திருப்பவள் தீவிரவாதி இல்லையோ… வேறு ஏதாவது காரணத்துக்காக தண்டனை பெற்று வந்திருக்கிறாளோ… பிறகு ஏன் தான் இருக்கும் இடத்திற்கு கொண்டு வரவேண்டும்… அது மட்டுமின்றி… அவளிடம் சிவா முதற்கொண்டு அத்தனை பேரும்… ஆதுரமாக பேசினரே… அதிலும் சிவா அந்தக் குற்றவாளியிடம் நடந்து கொண்ட முறையும்… முதன் முதலாக நெருடலும் வர….
சற்று முன் வரை இருந்த சிவா இப்போதுதான் போனான்… எந்த நேரத்திலும் அவன் வரலாம்… இல்லை அந்த நிரஞ்சனா வரலாம்… ஐந்து நிமிடம் கிடைத்தால் போதும்… மயக்க மருந்துகளின் உதவியுடன் தூங்க வைக்கப் பட்டிருக்கும் அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்து விடலாம்… வேகமாக யோசித்தவள்… கடகடவென வேலை ஆற்றினாள்…
தான் மறைத்து வைத்திருந்த.. அந்த இரும்பு ஆணியை எடுத்தவள்… தன் சிறையின் பூட்டை லாவகமாக நெம்பி… பூட்டைத் திறக்க… அது அவள் பேச்சை பலமுறைக் கேட்டிருக்கும் போல… இன்றும் அவள் பேச்சைக் கேட்க… தன்னைப் பார்த்து பல்லிளித்த பூட்டை திறந்து… வெளியே வந்தவள்… பூனை நடை நடந்து…. சந்தியாவின் அறை இருந்த இடத்தில் வந்து தரையில் காதை வைத்தபடியே சந்தியாவின் அறைக்கதவைத் திறக்க முயல… முதல் முயற்சி அல்லவா சந்தியா அறைக்கதவைத் திறக்க முடியவில்லை…
அதே நேரம் தரையில் வைத்திருந்த அவள் காதும்.. கவனமாக காலடித்தடங்களை உள்வாங்க காத்திருந்தது… இங்கிருந்து 100 மீட்டர் தூரத்தில் கேட்கும் ஒலியையும் துல்லியமாக உணரும் பயிற்சியை இங்கு உபயோகப்படுத்திக் கொண்டிருந்தாள்…
அதேநேரம் பூட்டைத் திறக்க கொஞ்சம் போராட வேண்டி இருக்க… அந்த முயற்சியைக் கைவிட்டவளாக… சற்று தள்ளி இருந்த சந்தியாவைத் தன்புறம் இழுக்க… மருந்துகளின் உதவியுடன் தூங்கிக் கொண்டிருந்தவளுக்கோ அதீனாவின் முயற்சிகள் எதுவுமே தெரியாமல் நன்றாக உறங்கிக் கொண்டிருக்க… ஒருவழியாக அவள் அணிந்திருந்த மேல்க்கோட்டை இழுத்து தன்னருகே சந்தியாவைக் கொண்டு வந்திருந்தாள்… ஆயிரமாயிரம் அதிர்ச்சிகள் அதீனாவுக்குள்… அதிர்ச்சியை விட பல மடங்கு கோபம் வந்திருந்தது தன் முன் உறங்கியபடி இருந்தவளின் முகத்தைப் பார்த்தவளுக்கு…
ஆக… தன்னைப் போலவே இன்னொருத்தி… இவள் தன்னைப் போல் இருந்த தோற்றத்தினால் தான் அந்த ஜெயவேல் இவளிடம் வம்பு செய்திருக்கின்றான் போல… நினைத்த போதே
தன்னிடத்தில் இவளை நிறுத்தி வைத்து… காவல் துறை அவர்களுக்கு தோதாக அனைத்தையும் நிறைவேற்றப் பார்க்கின்றார்களா….
கண்களில் கொலைவெறி வந்திருந்தது அதீனாவுக்கு…. எத்தனையோ கொலைகள் செய்தாயிற்று… இவளையும் விடுவானேன்… என்று யோசித்தவளின் கரங்கள்…. சந்தியாவின் கழுத்தை சுற்றி இறுக்க ஆரம்பிக்க ஆரம்பித்திருந்தன…
ஆதினா தன் இடத்தில் சந்தியாவை வைத்து காரியம் சாதிக்க நினைக்கிறார்கள் என்று கோபப்பட்டு சந்தியாவை கொள்ளபார்க்கிறாள், பாவம் சந்தியா என்ன, என்ன துன்பப்படுவாள் 😪😪😪
நன்றி Tee kay
பாவம் சந்தியா. இன்னும் எத்தனை சோதனையோ. ராகவன் சந்தியாவுடன் சேருவானா. ஜெயில்..படிப்பதற்கே கஷ்டமாக உள்ளது. ஜெயவேல், கரணுக்கு maximum தண்டனை கிடைக்க வேண்டும். சிவாவினால் சந்தியா-ராகவை பாதுகாக்க முடியவில்லை என்றால் ஏன் இப்படி செய்தார்.