என் உயிரே !!! என் உறவே ??? - 45

அத்தியாயம்45:

வினோத் அருகில் சென்று அமர்ந்தவன்….

வினோத்…. உனக்கு என் மேல இருக்கிற கோபம் நியாயமானதுதான்…..சத்தியமா அது தப்புனு சொல்ல மாட்டேன் …. உண்மைய சொல்லப் போனா…. நீ கீர்த்திக்கு இந்த அளவு சப்போர்ட்டா இருக்கிறது.. உரிமை எடுத்துக்கறது எல்லாம் எனக்கு பிடிச்சிருக்குதான்… ஆனா அது என் எல்லை கிட்ட வரும் போதுதான் எனக்கு கோபம் வருது… உனக்கு ஒண்ணு தெரியுமா …. நீ இன்னைக்கு கேட்டேல… கீர்த்திய என்னோட அனுப்பிருனு…. நீ.... மனதில் வேறு எண்ணம் இல்லாம அவ மேல் இருக்கிற பாசத்துல மட்டும் சொன்ன… அதையே என்னால தாங்க முடியல…. ஆனா நான் இத விட கேவலம.. கீர்த்திய.” .எனும்போது வாசலைப் பார்த்தான்… அவள் வேறு வந்து கேட்டு விட்டால்.. இருக்கிற நிலைமையில கீர்த்தியை எப்படி எதிர்கொள்வது என்று தெரியவில்லை..…இவன் இப்போது பேசப்போவதை கேட்டு… இதற்கு மேலும் மோசம் ஆகக் கூடாது என்று எச்சரிக்கையாக இருந்தான்… தொடர்ந்தவன்

“என்னால் வீணாக வாழ்க்கையைத் தொலைத்த அவளுக்கு நல்லது பண்ண வேண்டுமென்று நினைத்து… உன்கிட்ட பேசி… எங்களோட திருமணம் நடந்த விதத்தை பற்றி சொல்லி…. அவளை உன்னோடு …” என்று சொல்ல வந்ததை முடிக்க முடியாமல் தடுமாறினான் பாலா… தன் கேவலமான புத்தியை நினைத்து வருந்தியவன்… அது தந்த வலியில்… சிறிது நேரம் வேறு புறம் வெறித்துப் பார்க்க

வினோத்துக்கும் இப்போது அவனைப் பார்க்க பாவமாய்த்தான் இருந்த்து…. ஒருபுறம் மது….மறுபுறம் கீர்த்தி… கொஞ்சம் சிக்கலான நிலைதான்…. இருந்தும் கீர்த்திக்காக மனதை மாற்றி கொண்டிருக்கிறான்.. என்று சந்தோசம் தான்….. ஆனாலும் மது என்பவள் இல்லாத நிலையில் சந்தேகம் இல்லை… அவள் வந்து விட்டால்… கீர்த்தியின் நிலை…. அதுமட்டுமில்லாமல்… அவனுக்கு தற்போது வந்திருக்கும் கீர்த்தியின் மீதான அவன் காதலில் முழு நம்பிக்கையும் வைக்க முடியவில்லை….

அவன் பார்வையை உணர்ந்த பாலா….

விரக்தியாய் புன்னகைத்தான்… உன் அத்தை மகளுக்கு இருக்கிற டவுட் தானே உனக்கு…. ஒரே குட்டைல ஊறிய மட்டைதான ரெண்டு பேரும்… அவ புத்திதானே உனக்கும் இருக்கும்…. என்று பாலா சிறிது நக்கலாய்ச் சொல்ல.

“ஏய்…” விரலை உயர்த்திய வினோத்திடம் அந்த அளவு கோபம் இல்லை என்பதுதான் உண்மை… ஏற்கனவே பட்டுட்டு இருக்கான்… நாமும் படுத்த வேண்டாம் என்று நினைத்து விட்டான் போல….

“என்ன என் அத்தை மக… நக்கலா உனக்கு… ஒழுங்கா உன் பொண்டாட்டினு சொல்லு” என்றவனின் வார்த்தைகளில்… பாலா நெகிழ்ந்தான்….

”தேங்க்ஸ் வினோத்… இப்போவது ஓரளவு புரிஞ்சுக்கிட்டியே….” என்றபோது..

“பாலா ..விடு நடந்தது நடந்து போச்சு… இனி எதையும் நம்மால் மாத்த முடியாது…. ஆனால்…. கீர்த்திக்கு யாரும் இல்லைனு மட்டும் தப்புக் கணக்கு போட்டுராத…. நான் சாகிற வரை அவளுக்கு ஆதரவா இருப்பேன்…. அத மட்டும் மனசுல வச்சுக்கோ…. அவளுக்கு உன்னோட வாழ பிடிக்கலைனு சொல்லி என்கிட்ட வந்தா… நான் அவ சொல்றபடித்தான் கேட்பேன்… அவளுக்கு பிடிக்காத எதற்காகவும் வற்புறுத்த மாட்டேன்…” என்று கறாராகப் பேச….

அவள உன்கிட்ட வர்ற வரை நான் விட்டுட்டு இருப்பேனு நினைப்புதாண்டா உனக்கு…. என்று மனதிற்குள் நினைத்தவன்….

“வினோத்… அவ என்னை தன் உயிருக்கும் மேலா நேசிக்கிறாள்… ஆனா வெளிப்படுத்த மாட்டேன் என்கிறாள்… நீ இன்று சொல்லித்தான் அவ அன்னைக்கு என்ன சொல்லி அழுதானு அவளுக்கு தெரிய வந்தது….. அதுவரை… நான் தான் அவள்..மேல பரிதாப்ப் பட்டு விரும்பறேனு நினைத்துக் கொண்டு இருந்தாள்… இதைச் சொல்லும் போதே இன்றைய இரவை நினைக்கவே அவனுக்கு கண் முன் பூதாகாரமாக தோன்றியது …. என்ன ஆட்டம் ஆடப் போகிறாளோ என்று….

வினோத் ஆச்சரியமாக

“என்னது அவளுக்கே தெரியாதா…. நான் சொல்லித்தான் தெரியுமா… “ என்று கேட்க….

“ஹ்ம்ம்ம்,.. அது மட்டும் இல்ல… இன்னொரு பெரிய விசயமும் இன்னும் அவளுக்கு தெரியாது… அவளுக்கு என்ன யார்க்குமே தெரியாது உன்கிட்ட மட்டும் தான் இத இப்போ சொல்கிறேன்…. என்றவன்… ராகவனும் மைதிலியும் அவனிடம் பணத்தை திருப்பித் தந்த விபரத்தை சொல்ல.. வினோத் சந்தோசமாக அதிர்ந்தான்…

“உண்மையா பாலா… என்று தளு தளுத்தவன்…

“அத்தைக்கும்-மாமாக்கும் பொண்ணுனா அவ்வளவு இஷ்ட்டம்… கீர்த்தி முகத்தில் ஒரு சுணக்கம் வரக்கூடாது…. அதை மாற்றி சந்தோசமாக்கினால்தான் ரெண்டு பேருக்கும் திருப்தி..”என்று சிலாகிக்க

“அப்போ எனக்கு மட்டும் என்ன வினோத்… இன்னைக்கு நீ அவள அடிச்ச அடில எனக்கு உயிரே போய்டுச்சு தெரியுமா” என்றவனை நம்ப முடியாமல் பார்க்க

”என்னடா இவனுக்கு இப்பொ வந்த கீர்த்தி மேல இத்தனை காதலா … அப்டினுதானே நினைக்கிற……. மதுவோட காதல் எனக்கு கிடைத்தது மிகப் பெரிய பாக்கியம்தான்… அதை மறுக்க முடியாதுதான்…. ஆனா அவ என்னைய லவ் பண்ணினால் என்றால்…. அதற்கு அத்தனை தகுதியும் எனக்கு இருந்தது…. என்ன கொஞ்சம் கோபக்காரனா இருந்தேன்… அதைத் தவிர என் மேல் எந்தக் குறையுமில்லை…. ஆனால்…. கீர்த்திக்கு என் மேல் வந்த காதல்… அது எந்தத் தகுதியுமில்லாத ஒருவன் மேல் வந்த ஒன்று… அவளின் வாழ்க்கையை பணயமாக்கினேன்… அவளை என் மனைவி ஆக்கிய அந்த நிமிடத்தில் கூட மதுவின் நினைவில் தான் இருந்தேன்…….. பெண்ணாய் அவளுக்குண்டான உணர்வுகளை…. உணர்ச்சிகளற்ற எனது நடவடிக்கைகளில் கூறு போட்டேன்… நான் இன்னொருத்தியின் உரிமை என்பதை என் ஒவ்வொரு செயலிலும் காட்டிக் கொண்டிருக்க… என்னை…. நான் கட்டிய தாலியை…… அதற்கு மட்டுமே மதிப்பளித்து…. என் முதல் காதலை உணர்ந்து…. வெறுமையான என் நினைவுகளோடு மட்டும் வாழ முடிவெடுத்து….. அவள் காதலை எனக்கு உணர வைக்காமலே…. என்னைவிட்டுப் போக தீர்மானித்திருந்த அவள் காதல் எனக்கு பெரிதுதான்…. நேற்று வரை அவள் காதல் எனக்கு தெரியாது என்ற நினைவில் என்னை மனதோடு பூட்டி வைத்து…. தன் மண வாழ்க்கையோடு மன்றாடிக் கொண்டிருக்கும் என் மனைவியோட காதல் எனக்கு….. மதுவோட காதலை விட உயர்ந்ததுதான்… இதை யார் கேட்டாலும் சொல்வேன்… என்று உணர்ச்சி வசப்பட்ட நிலையில் பேசியவனை …. அவனின் உணர்வுகள் புரிந்து வினோத் அவன் கைகளை ஆதரவாகப் பிடித்தான்…

அவனின் ஆதரவு தந்த நம்பிக்கையில் இன்னும் மனம் திறந்தான் பாலா….

“ப்ளீஸ்..,, பண விசயத்த மட்டும் அவளுக்கு சொல்லிடாத… என்னால முடியாத நிலையில.. அத வச்சுதான் அவள என்கிட்ட இருந்து பிரிய முடியாம பண்ணனும்….” என்ற போதே வினோத் கேள்வியான பார்வையில்… மனம் முழுதும் பாரத்துடன்

“கீர்த்திகிட்ட சொல்லாம மறச்சுட்டேனு கோபமா வருதா… எனக்கு வேறு வழி இல்லை…. என்னால முடியல வினோத்… ஒரு பொண்ணுக்கு நம்மள பிடிக்க வில்லை என்று சொன்னால் கூட … அவளுக்கு பிடிக்கும் ஏதாவது செய்தாவது நம் பக்கம் இழுக்கலாம்… ஆனா என்னை பிடிச்சுருக்கு இவளுக்கு … அவளோட உயிரா நினைக்கிறா என்னை… இருந்தாலும்.. அதைத் தனக்குள்ளேயே அடக்கி வச்சு… எதையும் வெளிப்படுத்தக் கூடாதுனு பிடிவாதம் பிடிக்கிறா… அவள எத வச்சு… என்ன பண்ணி என்னோட வாழ வைக்கிறதுனே தெரியல வினோத்….. போராடிட்டு இருக்கேன்… பிடிவாதக்காரி… தன்னையும் அழிச்சுக்கிட்டு.. என்னையும் கொல்றா..” என்ற போதே

கீர்த்தனாவும்-கீர்த்திகாவும் …உள்ளே நுழைந்தனர்…

உள்ளே நுழைந்த கீர்த்தனா..

பாலாவிடம்….

“பாலா… நான் வினோத்தோட இங்க ஹாஸ்பிட்டலிலே இருக்கேன்….. நீங்க கீர்த்தியோட கிளம்புங்க…. அவங்க வீட்டில தேடப் போறாங்க…” எனக் கூற

கீர்த்திகா உள்ளம் பதற கீர்த்தனாவைப் பார்க்க….

”நான் போகல… நீ போ…. வினோத்தை நான் பார்த்துக் கொள்வேன்” என்று கத்த வேண்டும் போல் இருந்தது..ஆனால் முடியாமல் நிற்க….

பாலா கீர்த்திகாவின் சூழ்னிலையினை உணர்ந்தவன் போல்…..

“இல்ல கீது… கீர்த்திகா… இங்கேயே இருக்கட்டும் அவதான் வினோத்த அட்மிட் பண்ணினாள்…. அவளுக்குதான் எல்லாம் தெரியும்.. ஒரு நாள் தானே ஒண்ணும் ஆகாது… நீ கிளம்பு…. நாம போகலாம்” என்று கூற

கீர்த்தனா .. ”நீ என்ன லூசா” என்பது போல் பார்த்தாள்… ஒரு திருமணம் ஆகாத பையனுடன்… அவனோடு உறவில்லா ஒரு பெண்ணை தங்க வைக்கச் சொல்கிறானே என்று தோன்ற

அதைச் சொல்ல வாயெடுத்தவளை….

”இன்னும் கிளம்பலையா சார்… சீக்கிரம்…. என்னைத்தான் டாக்டர் திட்டுவாங்க” என்று அந்த ஹாலின் ரோந்து பணியில் இருந்த காவலாளி அவர்களிடம் வந்து சொல்ல…. அதுதான் சாக்கு என்று வினோத்திடமும்… கீர்த்திகாவிடமும் சொல்லியபடி கீர்த்தனாவை வெளியே இழுத்து வந்து விட்டான் பாலா…

“கைய விடுங்க பாலா…. லூசா நீங்க… வினோத்தோட கீர்த்திகாவை விட்டுட்டு வந்துட்டீங்க…. நாளைக்கு கீர்த்தி வீட்டில யாராவது தப்பா பேசுனா என்ன பண்றது… “ என்று முறைத்தாள்…

“அதெல்லாம் ஒண்ணும் ஆகாது… நிச்சயம் இதுனால நல்லதுதான் நடக்கும்” என்று அழுத்தமாக சொன்னவனை விழி விரிய புரியாமல் பார்த்தாள்… கீர்த்தனா…

“முழிக்காத…. கீர்த்திகாவ நோட் செய்தாயா... எதுனாலும் வித்தியாசம் தெரிந்ததா..” என்று கேட்க

அவள் இருந்த நிலையில் அவளுக்கு கீர்த்திகாவின் நெற்றியில் மீதிருந்த பொட்டின் மேல எல்லாம் கவனம் இல்லை..

தெரியவில்லையே என்று உதட்டைப் பிதுக்கினாள்..

”அது சரி…. நீ இன்னைக்கு இருக்கிற நிலையில் அது உன் கண்ணுக்கு தெரிஞ்சாத்தான் ஆச்சரியம்” என்று நினைத்தவன் அதை வெளியில் சொல்லாமல்

கீர்த்திகாவைப் பற்றி சொல்ல….

“அய்யோ நான் பார்க்க வில்லையே… வினோத்துக்கு அது புரியுமா பாலா… கீர்த்தி பாவம்ல….. அவ மனசுல மறுபடியும் காதல்…. ஆனா இந்த லூசுக்கு அது புரியுமா… அவள ஏத்துக்கிறுவானான்னு தெரியலயே…. கீர்த்திய மட்டும் அவன் வேண்டாம்னு சொல்லட்டும்…. மண்டையிலேயே ஒண்ணு போட்டு… கட்டுடா தாலியன்னு சொல்லனும்…“ என்று கீர்த்தி சொல்ல…

”அடேங்கப்பா…. தாலியக் கட்டிட்டு…” என்று பாலா கொக்கி போட்டு நிறுத்த

”வேற என்ன பண்ணலாம் பாலா………. கீர்த்தியும் சொல்ல மாட்டாங்க… வினோத் சுத்தம்…. கீர்த்தி மனசில அவன் இருப்பான்னு ஒரு துளி கூட சந்தேகம் வராது….” என்று கீர்த்திகா-வினோத் இருவரின் நிலையிலும் கவலை கொண்டு பேச….. பாலாவோ

“நம்ம வாழ்க்கையில என்ன பண்ணலாம்னு யோசிச்சிராத….மத்ததெல்லாம் யோசி” இதுவும் மனதில் மட்டுமே நினைத்தான் பாலா… வெளியிலோ

“நீ ஒண்ணும் பண்ண வேண்டாம்.. அத அவங்க பார்த்துப்பாங்க… இப்போ அவங்களுக்கு நம்மாளால கொடுக்க முடிந்தது.. தனிமை மட்டும்தான்…. பார்ப்போம்…“ என்றபடி காரைக் கிளப்பினான்..

-------------

கீர்த்தியின் முகத்தில் சிறிதும் குழப்பம் இல்லை…. அவளைப் பார்த்த பாலாதான் குழம்பினான்….… ஆனால் தானாக வாய் விட்டு எதிலும் மாட்டிக் கொள்ள விரும்ப வில்லை பாலா… பேசாமலே வந்தான்…

கீர்த்தி ஒன்றும் எண்ணாமல் எல்லாம் வர வில்லை…. மதுவைப் பற்றிதான் யோசித்துக் கொண்டே வந்தாள்… அவள் பாலாவின் மேல் வைத்திருந்த காதலை…. தான் பாலாவின் மேல் வைத்திருக்கிறோமா…. என்ற எண்ண ஓட்டத்தில் வர….…

மது அவனுக்காக ஒவ்வொன்றையும் பார்த்து பார்த்து செய்தாள் என்றால்… தான் அவனைப் படுத்தி எடுப்பதைத் தவிர வேறொன்றும் செய்ய வில்லை என்றே தோன்றியது… இப்படி நினைத்துக் கொண்டு வரும் போதே……

கீர்த்திக்கு… மதுவும்… ஊட்டியில் தான் பார்த்த பெண்ணும் ஒன்றோ என்று ஒரு எண்ணம் தோன்ற… மனம் பர பரவென்று ஆனது… ஆனாலும் பாலாவின் மதுவோடு… அந்த பெண்ணை சுத்தமாய் நினைத்துப் பார்க்க முடியவில்லை… இருவரும் ஒருவராய் இருக்குமோ என்று எண்ணமே கசந்தது…….. அப்படிப் பட்ட பெண் மதுவாக இருக்காது… என்று தனக்குள்ளாக சமாதானம் செய்தாலும்.. உள்ளே சந்தேகம் என்று ஒன்று வந்து விட்ட பின்னர்…. அதை நிவர்த்தி செய்யத் தோன்றியது… உடனே

“பாலா”

அவள் கூப்பிட்டவுடன் திரும்பிய பாலாவிடம். .ஏனோ ஊட்டி சம்பவத்தை சொல்ல மனம் வராமல்.. பட்டென்று மாற்றினாள்….

“மது போட்டோ இருக்கா பாலா…. நான்..பார்க்கணுமே” என்று தயங்கிக் கேட்க….

அவளை உற்று நோக்கினான் பாலா….

“எதுக்கு…..” என்றவனின் கேள்வியில் தொணித்த கடுமையில் முகம் வாடியவளாய் ”சரி கீர்த்திகாவிடம் வாங்கிக் கொள்ளாலாம்” என்று விட்டு விட்டாள்….

அவளின் முகம் கூம்பியதை தாங்காமல்… எல்லாம் தெரிந்து விட்டது.. இனி ஜான் போனால் என்ன..முழம் போனால் என்ன.. என்று நினைத்தவன்.. தன்னைத் தானே சமாதானப் படுத்திக்கொண்டு…

“உடனே மூஞ்சிய தூக்கி வச்சுக்குருவியே…. லேப்டாப்பை எடு..அதில இருக்கு “ என்று சொல்ல

வேகவேகமாக லேப்டாப்பை எடுக்க…. அவளின் பட படப்பில்… வேகத்தில்

“என்னாச்சு இவளுக்கு வித்தியாசமா ரியாக்ட் பண்றா… இன்னும் போட்டோலாம் வச்சுருக்கோமான்னு டெஸ்ட் பண்றாளா… இவ மேல வந்த காதலால மனசுல இருந்துதான் எடுத்தாச்சே… இந்த போட்டோவெல்லாம் இருந்தா என்ன இல்லைனா என்ன” என்று தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டான்…

தன் எண்ண ஓட்டத்தில் இருந்தவன் அவள் அவனையே பார்த்துக் கோண்டிருப்பது தெரிய

“என்ன.. என்னையே பார்த்துட்டு இருக்க…. ஓபன் பண்ணு ஃபோல்டர் நேம் சொல்றேன் “ என்று சற்று அதட்டலுடன் கூற

“ஓபன் பண்ணு .. ஓபன் பண்ணுனா.. பாஸ்வோர்ட் என்னன்னு தெரியாம… எப்படி பண்றது” என்ற போது அவள் குரலும் உயர்ந்துதான் இருந்த்து….

இப்போது இன்னொரு ஆவல் அவளுக்கு … அவனின் பாஸ்வேர்ட் என்னவாக இருக்கும் என்று… அது அவளை இன்னும் கொஞ்சம் பட படப்பாக மாற்றியது

பாலா நிதானமாக சொன்னான் அவளைப் பார்த்தபடியே..ஒவ்வொரு எழுத்தாக

அவளும் டைப் செய்ய ஆரம்பித்தாள்…

“k e e d h u m y l i f e” என்று சொல்ல…. அகமும்..முகமும் ஒரு சேர மலர… கண்களில் ஆனந்த அலை அடிக்க… முகமெங்கும் பரவசத்துடன் அவனைப் பார்த்தாள்…

அது எல்லாம் ஒரு நொடிதான்… மீண்டும் தன் முகத்தை சாதாரணமாக்கியவள்….

இப்போது நக்கலாக

“ஸ்ட்ராங் பாஸ்வேர்ட் இல்ல போல பாலா…” ஸ்பெஷல் கேரக்டர்…. நியூமரிக் எதுவும் இல்லாம் வீக்கா இருக்கு…. நீங்களாம் சாஃப்ட்வேர் கம்பெனி வச்சு…. என்னத்த சொல்ல என்றபடி அவனை வாறியவளிடம்

”ஆடுடி…. நீயும் எவ்வளவு தூரம் போவேனு பார்க்கிறேன்…” என்றபடி பார்க்க..

“கீதுமைலைப்” நல்லாத்தான் இருக்கு… ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்ம் என்று யோசிப்பது போல் பாவனை செய்தவள்….

”ஏற்கனவே இருந்த உங்க பாஸ்வேர்ட் ”மதுமைலவ்” கரெக்டா… என்று குறுக்கெழுத்துப் போட்டியில் பதில் கண்டுபிடித்த மாணவி போல சொல்லி பாலாவை பெருமையாகப் பார்த்த கீர்த்தனவை விழி தெறிக்க அப்பாவியாய் பார்த்தான்…

”ஆனா.. அப்பொழுதும் ஸ்ட்ராங் இல்ல.. இப்போதும் ஸ்ட்ராங் இல்ல…” என்றவள்…

அவனின் கோப பார்வையை சளைக்காமல் எதிர்கொண்டு

“சாரி… நான் பாஸ்வேர்ட சொன்னேன்… பாலா….தப்பா நினைக்காதீங்க….” என்றபடி

“சரி சரி…. போல்டர் நேம் சொல்லுங்க” என்று அவனை விரட்டுவது போல் கேட்க…

இன்னும் என்னவெல்லாம் பேசுவாளோ என்று தோன்றியது அவனுக்கு

அவனின் பார்வை மாற்றங்களில் … கீர்த்தியும்

“ரொம்ப படுத்தறமோ… .பாவம் பையன விட்டுடலாம்” என்று நினைத்தவள் புகைப்படத்தில் மட்டும் கவனம் செலுத்த ஆரம்பித்தாள்…. முதலில் இருந்த புகைப்படத்தில் மது..கீர்த்தி…ஆதி…பாலா என்று நால்வரும் இருக்க..

அதில் இருந்த மதுவை பார்த்தவளுக்கு…. அவள் அழகு…கம்பீரம்….நிமிர்வு என்று எதுவும் அன்று பார்த்த போதை மருந்துகளின் தாக்கத்தோடு இருந்த மதுவோடு சுத்தமாய் பொருந்த வில்லை…. அடுத்த புகைப்படம்…. மது-பாலா… மட்டும் இருந்த படம்… அந்தப் புகைப்படத்தை கொஞ்சம் உற்றுப் பார்த்திருந்தால் அதில் உள்ள மதுவின் கண்களில் தெரிந்த காதல்… கண்டிப்பாக அது மது என்று சொல்லியிருக்கும்… ஆனால் இருவரும் சேர்ந்து இருந்த புகைப்படத்தைப் பார்க்க…. அதில் உரிமையோடு மதுவின் தோள் மேல் கை போட்டு அணைத்தபடி நின்ற பாலாவைப் பார்த்தவள்.. எந்த ஒரு பெண்ணும் தன் கணவன் இன்னொரு பெண்ணை உரிமையோடு அணைத்திருக்கும் ஒரு காட்சியை பார்க்க விரும்புவாளா என்ன? சட்டென்று மூடி விட்டாள்…. என்னதான் அவன் மதுவின் காதலன்.. மதுவுக்கு சொந்தமானவன் என்று மனதும்… வாயும் …செயலும் சொன்னாலும் அப்போதுதான் ஒன்று உணர்ந்தாள்… அவளால் அவனோடு அவளை இணைத்துப் பார்க்கவே முடியவில்லை எனும் போது….. மதுவுக்கு அவனை விட்டுக் கொடுக்க முடியுமா என்று….. கணினியை மூடி வைத்தவள்… பாலாவிடம் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாகவே வந்தாள்…

அதே நேரம்… அந்தப் பெண் மது இல்லை என்று தோன்றியதில் ஒரு பெருத்த நிம்மதியும் இருந்தது அவளுக்கு….

அவளின் முகம் மாறிய விதத்தைப் பார்த்தவனுக்கு

“தேவையா இது…. இவளுக்கு….” என்று கோபம் வந்தாலும்

தன்னை மதுவோடு சேர்த்து போட்டோவில் கூட பார்க்க முடியாமல் வருந்துகிறாளே… இவ்வளவு நேரம் தானும்… கீர்த்திகாவும் சொல்லும் போது என்ன பாடு பட்டாளோ… இனி எதை எல்லாம் நினைத்து அவள் மனதை கஷ்டப்படுத்திக் கொள்ளப் போகிறாளோ…. என்று இவன் துடிக்க ஆரம்பித்திருந்தான்

---------------------

காரை விட்டு இறங்கிய கீர்த்தனாவை சிந்து வழிமறிக்க…. பாலாவோ நிற்காமல் உள்ளே போய் விட்டான்….

“அக்கா.. வினோத் அண்ணாக்கு எப்படி இருக்கு…. ஆன்ட்டி ஆக்சிடெண்ட்னு சொன்னாங்க…. நல்லா இருக்காங்களா” என்று கேட்க

அவளிடம் வினோத்துக்கு ஒன்றுமில்லை… நன்றாக இருப்பதாகச் சொல்லியவள்…

“மணி 11 ஆகப் போகுது… இன்னும் தூங்கப் போகாம.. என்ன பண்ற… இதை போன்லயே கேட்டிருக்கலாம்ல… என்று கூற….

இல்லக்கா…. நாளைக்கு நான் 6.30க்லால் ஸ்கூல் போய்டுவேன்… ஸ்பெஷல் கிளாஸ் ஸ்டார்ட் பண்ணிட்டாங்க… அதுனாலதான்… நாளைக்கு உங்கள சாயங்காலம் தான் பார்க்க முடியும் என்றவளை…

“அதுனால என்ன” என்று கீர்த்தி கேட்க

கையில் இருந்த பரிசினை அவளிடம் நீட்ட…. கீர்த்திக்கு ஏனென்று புரிய கண்களில் கண்ணீரே வந்து விட்டது…. ஆனால் அது வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு அவள் கண்களில் வந்த ஆனந்தக் கண்ணீர்…

“சிந்து…” என்று நெகிழ

“இதுக்குத்தான்,,, வெயிட் பண்ணினேன்.. கிஃப்டைக் கொடுத்து விட்டு…..

“அட்வான்ஸ் ஹேப்பி பெர்த் டே மை டியர் கீர்த்தி அக்கா..” என்று சொல்லியபடி,,,, அவள் கன்னங்களில் தன் முத்தத்தை பதித்தவள்… தன் குறும்பை விடாமல்

“நல்ல வேள இங்கே பாலா அண்ணா இல்லை.. “ என்று ஆரம்பித்தவளை

வாயைப் பொத்தியவள்….

“கவியோட சேர்ந்து உனக்கு வாய் சாஸ்தி ஆகி விட்டது… அப்டியே அவ டிட்டோ வா ஆகிட்டு வர்ற” என்று கத்த அரம்பிக்க

“உங்கள் கேலி பண்றதில வேணும் நா அவங்க டிட்டோ வா இருக்கலா,… ஆனா நான் மத்த விசயத்தில எல்லாம் உங்க மாதிரிதான்” என்று கூறியபடி தன் வீட்டிற்கு ஓடினாள்…

அவள் கொடுத்த பரிசினையே பார்த்தபடி சில நிமிடம் நின்றவள்…

“சிந்து… உன் அக்கா நிலை எல்லாம் உனக்கு வரக் கூடாது… நீ இப்போ இருக்கிற மாதிரி எப்போதும் சந்தோசமா இருக்கணும்…” என்று எண்ணியவளுக்கு

இத்தனை வருடமும் தங்கள் வீடு இருந்த நிலையும்.. இன்று இருக்கும் நிலையும் மனதில் ஓட… அங்கே போக வேண்டும் போல் தோன்றியது…

”ச்சேய்..வினோத் பண்ணிய வேலையில் எதுவும் நினைவில்லை.. தனது பிறந்த நாள் என்று தெரிந்துதான் வினோத்தோடு கூட தங்க விடாமல் கூட்டி வந்து விட்டான் என்று கணவனை நினைத்தபடி மாடிக்கு சென்றாள்…

அங்கோ….பாலா…

“எங்கே கீர்த்தனா வந்தால் அவனோடு ஏதாவது பேசி பிரச்சனை பண்ணுவாளோ என்று நினைத்து… விளக்கை அணைத்துவிட்டு அவள் வருவதற்கு முன் படுத்து விட்டிருந்தான்….

ஆனால் அதைப் பார்த்த கீர்த்திக்கு சிரிப்பு வந்தது… தனக்கு…பயந்துதான்……. அவனோடு சண்டை போட்டாலும் போடுவோம் என்று நினைத்துதான் அவனின் இந்த ஏற்பாடு… என்று தெரியாதவளா என்ன….

வந்த 20 நிமிசத்தில் அவன் என்ன தூங்கியிருக்கவா போகிறான்…. என்று விளக்கை போட்டவள்…

அவனை எழுப்பினாள் சாப்பிடுவதற்கு….

“கீர்த்தி எனக்கு தூக்கம் வருது…. எனக்கு சாப்பாடு வேண்டாம்….“ என்று நழுவப் பார்க்க… விடாமல்

“ஆனா.. எனக்குப் பசிக்குது…. வாங்க பாலா.. அட்லீஸ்ட் கம்பெனி குடுங்க பாலா” என்று அழைத்தவளிடம்….

“தெனாவெட்டுதான் உனக்கு… சாப்பிட உனக்கு கம்பெனி வேணுமா உனக்கு.. போடி… நீ …என்ன ஒருவழி பண்ணாம விட மாட்ட இன்னைக்கு… என்ன விட்டுடு…. என்னால முடியாது இன்னைக்கு….. எதுவா இருந்தாலும் நாளைக்கு பேசறேன்….“ என்று மீண்டும் கண்களை மூடப் போக…..

“சத்தியமா பாலா…. உங்க கூட சண்டைலாம் போட மாட்டேன்.. நம்புங்க ப்ளீஸ்… பசிக்குது …. இல்லேனா… உங்க பொண்டாட்டி வெறும் வயிரோடத்தான் படுக்கணும்… என்றவளை அதிர்ந்து நோக்கினான்… ‘

”பொண்டாட்டியா”….

பூகம்பம் வெடிக்கும் என்று பார்த்தால் … பூமாரியாய் பொழிகிறாள் என்று யோசித்தவன்… இன்னும் அவளை நம்ப முடியாமல்…

“சரி உனக்காக வருகிறேன்… எனக்கு ஊட்டி விடறியா…” என்று நப்பாசையோடு அச்சாரம் இட்டவனைப் பார்த்து…

“அப்போ சரி…. நான் தூங்கவே போகிறேன்” என்றவளை அப்படியே விட மனசில்லாமல்…

“வாடி… நீ நினச்சதுதான் நடக்கனும்…. இல்லேனா அதுல இருந்து இறங்கி வர மாட்ட… இத்தனை வருசம் உன்னை வச்சு எப்படித்தான் குப்பை கொட்டுனாங்களோ…” அலுத்தபடி சாப்பிட இறங்கினான்…

“அதுதான் பாதிலயே போய்டாங்கள்ள…. என்னோட குப்பை கொட்றதுக்கு சரியான ஆளா கிடச்சுட்டான்னு” என்று முறைத்தபடி… கீழே இறங்கியவளைப் பார்த்து வாய் பிளந்து நின்றவன் பாலாதான்….

இருவரும் சாப்பிடும்போது கேட்டான்…

“கீர்த்தி உனக்கு என் மேல கோபம் இல்லையே… என்ன மீறி நடந்துடுச்சு….எனக்கு சொல்ல இஷ்டம் இல்லதான்….” என்றவனிடம்….

“சாப்பிடுங்க …. பாலா“ என்றபடி எழுந்து போனவளின் மனம் என்ன நினைக்கிறது என்று தெரியாமல் பாலாவின் மனம் தவித்தது…. பெண்ணென்பவள் புரியாத புதிர் என்றும்… பெண் மனது கடலின் ஆழத்தை விட அதிகம் என்பதையும் அவனுக்கு புரிய வைத்தாள் அவனது மனைவி…

பாலாவுக்கு அந்த சூழ்னிலையை மாற்ற விருப்ப மில்லை….

தான் கொஞ்சம் ஓவராக ஏதாவது செய்ய ஆரம்பித்து… அவள் பொங்கி விட்டால் என்று தோன்ற…. நல்ல பிள்ளையாய் படுத்து உறங்க ஆரம்பித்தான்.

கீர்த்தனாவிற்கோ மணி எப்போது 12 ஆகும் என்றபடி படுக்கையில் புரண்டு கொண்டிருக்க….

இன்று அவனது வாழ்த்து வேண்டும் என்று அவள் மனம் ஏங்கித் தவித்தது.. கண்டிப்பாக சொல்லுவான் என்றுதான் நம்பினாள்… தனக்காக ஒவ்வொன்றும் பார்த்து பார்த்து செய்யும் தன்னவன்… கண்டிப்பாக தன் பிறந்த நாளை மறக்க மாட்டான் என்றே நினைத்தாள்…..

அவன் மனைவி ஆன பின் வரும் முதல் பிறந்த நாள் இது …. தாய் தந்தை வாழ்த்துக்கள் இந்த வருடம் இல்லை என்னும் வருத்தம் எல்லாம்… அவன் ஒருவனின் வாழ்த்து மறக்கடித்து விடும் என்று நினைத்து அவன் வாழ்த்தைச் சொல்லும் அந்த நொடிக்காக ஏங்க ஆரம்பித்தாள்….

ஆனாலும்.. அதே நேரத்தில் வாழ்த்து சொல்லி விட்டு வம்பு வளர்ப்பானோ என்று தோன்ற… அப்படிச் செய்தால் என்ன செய்வது…. தான் மறுத்து சண்டை வந்து விடுமோ என்று மனம் கலங்க… கணவனோ அது எதற்கும் வாய்ப்பு வைக்காமால் நித்திரையில் ஆழ்ந்திருந்தான்….

12………12.10…….12.30………..1……..3……... கடிகார முள்தான் நகர்ந்தது… கட்டிய கணவனிடமிருந்து அசைவில்லை….

கீர்த்தி உறங்கவே இல்லை… நடை பயின்றாள்… சோபாவில் அமர்ந்தாள்… பால்கனியில் நின்றாள்…ஒரு நிலையில் இருக்க முடிய வில்லை அவளால்… நித்திரையில் ஆழ்ந்திருந்தவனைப் பார்த்து பார்த்து. கோபம்.. அழுகை… ஆத்திரம் எல்லாம் ஒரு சேர இருந்தவளை…. அறியாமல் பாலா தூங்கிக் கொண்டிருக்க….

பேசாமல் அவனை எழுப்பி விடுவோமா….எழுப்பியாவது வாழ்த்தை வாங்கி விடலாமா என்று தோன்ற… அவளுக்குதான் தன்மானம் கொஞ்சம் அதிகம் ஆகிற்றே… அப்படிச் செய்யவும் பிடிக்க வில்லை.. அவனாகச் சொல்ல வேண்டும் என்று நினைத்தாள்…

தாய்..தந்தை நினைவில் இந்தப் பிறந்த நாள் எதற்கு வருகிறது…. என்று அதைக் கொண்டாடவெல்லாம் பிடிக்காமால் இருந்தாலும்… கணவனின் வாழ்த்துக்காக காத்திருந்தாள்தான்…..

ஆனால் ஏமாந்ததுதான் மிச்சம்….

”போன வருசம் மட்டும் பல்ல காமிச்சுட்டு பிறந்த நாள் வாழ்த்து சொல்லி….. ஆர்டரைக் கொடுத்தான்… இந்த வருசம் உரிமையானவளா பக்கத்தில இருந்தும் தூங்கித் தொலையிறானே… படுபாவி…. வேணும்னே பண்றானா….” என்றெல்லாம் யோசித்தவள்

”இன்று இருந்த சூழ்னிலையில் எனக்கே என் பிறந்த நாள் மறந்து போச்சு….” என சமாதானமாகப் பார்க்க

எனக்கு மறக்கலாம்..அவனுக்கு மறக்கலாமா என்று வேறு நினைத்து மனம் துடிக்க…

”சரி மறந்துட்டான்…. விட்டுத் தொலைவோம்… அட்லீஸ்ட் நாளைக்கு புடவை கட்டுவோம்….. அப்படியாவது…. ஞாபகம் வருதான்னு பார்ப்போம்…” என்று முடிவெடுத்தவள் 4 மணி அளவில்தான் கண் உறங்கினாள் கண்களில் கண்ணீரோடு.

இங்கு கீர்த்தனா-பாலா நிலை இப்படி இருக்க…

மருத்துவ மனையிலோ… கீர்த்திகா-வினொத் நிலை பாலா-கீர்த்தி போல் அல்லாமல் சந்தோச அலையில் மிதந்தது…