என் உயிரே!! என் உறவே!!! 34

அத்தியாயம் 34

கிட்டத்தட்ட 5 வருடத்திற்கு முன்… ஊட்டியின் அழகான காலை வேளை….. கீர்த்தி கையில் கேமராவுடனும்….. கழுத்தில் மாட்டிய மொபைலுடனும் அந்த ஹோட்டலை விட்டு வெளியே வந்தாள்….. ஊட்டியின் அழகான அந்த காலைப் பொழுதை தன் கேமராவில் பத்திரப்படுத்த…

வினோத் அதற்கு முந்தைய வாரம்தான் தன் தாய்.. தந்தையுடன்… அமெரிக்காவில் செட்டிலானான்… ராகவ்-மைதிலிக்கு இஷ்டம் இல்லைதான் இதில்… வினோத் பிடிவாதம் பிடித்த ஒரே காரணத்தினால் அனுமதிக்க… கீர்த்தி மட்டும் அவர்கள் போகக் கூடாது என்று ஒரே பிடிவாதம் பிடித்தாள்… அவளின் பிடிவாததில் விஸ்வம்,மோகனா கூட தயங்க… மைதிலிதான்

“அவ கிடக்குறா….அவ ஒரு ஆளுன்னு…” என்று சொல்லி அனுப்பி வைத்தாள்…..

அவர்கள் சென்ற பிறகு இருவரிடமும் கோபத்தில் இருந்த மகளை ஒரளவு தேற்றி…. அவளுக்கு மாறுதல் ஏற்பட… ஊட்டிக்கு வந்திருந்தனர் ராகவனும்…மைதிலியும் கீர்த்தி …. அப்போது தனது பொறியியல் முதாலாமாண்டு ஆண்டு இறுதியில் இருந்தாள்

இங்கு வந்தவள் ஊட்டியின் இயற்கை எழிலில் தன் மனதை பறிகொடுத்தவள்..அதன் அழகில் குதூகலம் ஆனாள்….வந்து அன்றோடு 3 நாட்கள் ஆகி இருக்க….. அன்று காலையில்தான் கீர்த்தனா அவள் பெற்றோருக்குத் தெரியாமல் வெளியேறி இருந்தாள்..அவர்களிடம் சொல்லிவிட்டு போகத்தான் அவளது விருப்பம்.. ஆனால் வேண்டாம் என்று தடுத்து விட்டால்… அதன் பிறகு எந்த ஒரு காரியத்தையும் செய்ய மனது வராது அவளுக்கு…. அதனாலேயே சொல்லாமல் கொள்ளாமல் கிளம்பி விட்டாள் கீர்த்தி….

கழுத்தில் கிடந்த மொபைலை பார்த்தவள்… அது வினோத் பயன்படுத்திக் கொண்டிருந்த போன்… போகும் போது அவளிடம் கொடுத்துப் போயிருந்தான்…

”பெருசா போனை மட்டும் கொடுத்துட்டு போய்ட்டான்…. இந்த போன் மட்டும் எதுக்கு..” என்று வினோத்தை அர்சித்தபடி வந்தவள்…

அந்த காலை வேளையில் ஊட்டியின் அழகை ரசித்து தன் கேமிராவில் நிரப்பிக் கொண்டே…. ஹோட்டலை விட்டு சற்று தள்ளியே வந்து விட்டாள். அதை உணர்ந்தாலும் இயற்கை அழகு அவளை போக விடாமல் செய்ய… அவள் தன் வேலையை அதாவது புகைப்படம் எடுத்தவாறு சுற்றிக் கொண்டிருந்தாள்…

அப்போதுதான அந்த சம்பவம் நடந்த்து…

முகம் முழுவதும் காயத்துடன்… அறை வாங்கிய தடங்களுடன்… தலைவிரி கோலாமாய் ஒரு பெண்னை அந்தச் சாலையின் சந்திப்பில் பார்த்தாள்…

பார்த்த முதல் பார்வையிலேயே முகம் சுழித்தாள் கீர்த்தனா…

ஏனென்றால் அருகில் வந்த அந்தப் பெண்… போதை மருந்துகளின் தாக்கத்தில் இருந்தாள்…. அவளால் நிற்கக் கூட முடியாமல் அவள் அருகில் வந்தாள்… அவள் கோலம் பரிதாபம் தரவைத்தாலும்…. அவளின் போதைப் பழக்கம் தந்த நடுக்கத்தை உணர்ந்தவள்..

அந்தப் பெண்ணைத் தாண்டி கடந்து செல்ல முற்பட…. அவள் கைகளால் தடுத்தாள்….. அவளால் பேச முடிய வில்லை போல்…. அவள் விரல்கள் கூட போதையின் விளைவாக நடுங்கின போல தோன்றியது…

” ப்….ளீ……ஸ்” என்றாள்…

”ப்ளீஸ்” என்ற மூன்று வார்த்தைகளுக்கே அவள் வாய் குழற…. கீர்த்தனா அவளை அற்பமான புழுவைப் பார்ப்பது போல பார்க்க………. அந்தப் பெண்ணின் பார்வையோ கீர்த்தியின் பார்வையின் மேல் எல்லாம் இல்லை…. அது அவள் மாட்டியிருந்த மொபைலின் மேல் இருக்க…

அவள் கண்களில் எதில் இருந்தோ அந்த மொபைல்தான் அவளைக் காப்பாற்றப் போகும் ஆயுதம் போல் ஆர்வத்துடன் பார்த்தாள்….

வேகமாக

அந்த மொபைலை காட்டி… அவளிடம் கை நீட்டினாள்… சட்டென்று கீர்த்தி பின்வாங்க….

அவள்…. நடுக்கத்துடன் கைகள் அவளை நோக்கி குவிக்க….. கீர்த்தனாவிற்கு என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் மொபைலை அவளிடம் கொடுக்க…

அவளின் கை நடுக்கத்திலும்… அவசர அவசரமாக வாங்கினாள்…. வேகமாக அதில் ஏதோ எண்களைப் போட்டாள் பத்து நம்பர்களைப் போடுவதற்கே அவள் பெருமுயற்சி செய்தாள் என்று சொல்ல வேண்டும்…. கீர்த்தியோ அலட்சியமாக பார்த்தபடி மட்டும் நின்றாள்….

யாருக்கு போன் செய்தாளோ அந்த நபர் எடுக்க வில்லை போல….

அவள் கண்களில் கண்ணீர் பெருக….. மீண்டும் முயற்சி செய்ய… அப்போதும் எடுக்கப் படவில்லை….

‘மது’… ஆம் அவள் மதுபாலா என்பது கீர்த்திக்கு தெரியவில்லை….. அவள் முயற்சி செய்தது பாலாவுக்கு என்பதும் அறிய வில்லை அப்போது…

மது துடித்தாள்….. மனதினுள்…

“பாலா எடுடா…. என்னக் காப்பாத்துடா….“ என்று மனதினுள் அத்தனை கடவுளையும் வேண்டியபடி…. மீண்டும் முயற்சி செய்யப் போக

கீர்த்தி இம்முறை….

“நான் போகனும்…. தேடுவாங்க … மொபலை கொடுங்க“ என்று கேட்டாள்.

கீர்த்தனாவுக்கு ஏனோ பரிதாபம் எல்லாம் வரவில்லை….. நிறைய படங்களில் பார்த்திருக்கிறாள் அவள்… போதை தேவைப்பட்டால்… எப்படியாவது அடைய வேண்டும் என்று நினைப்பார்களாம்….அவர்கள் அதற்காக என்ன வேண்டும் என்றாலும் செய்வார்கள்… அதுபோல்தான் இந்தக் கேசும் போல என்று நினைத்தாள்

கேவலம் ஒரு போனுக்காக கை குவித்ததையும்… அவளின் பதற்றமும் கீர்த்தியை இவ்வாறுதான் நினைக்க வைத்தன…. போதை மருந்திற்காக கூட யாரையாவது தன் மொபைலில் இருந்து அழைத்திருப்பாளோ என்று எண்ணியவள்…. இங்கு இருப்பது நல்லதல்ல என்று நினைத்தபடி அந்த இடத்தை விட்டு போகலாம் என்று எண்ணியே போனைக் கேட்டாள்…

ஆனால் மதுவோ போனை தராமல் தன் கைகளுக்குள் இறுக்கமாக வைத்து பத்திரப்படுத்த….

கீர்த்திக்கு கோபமே வந்து விட்டது…. போனை மதுவிடம் இருந்து வலுக்கட்டாயமாக பறிக்க முயன்றாள்.. ஆனால் மதுவோ அந்த மொபைலை இறுகப் பற்றி இருந்தாள்… அது மட்டுமே இப்போது தன் பாலாவிடம் தன்னைச் சேர்க்க இருக்கும் ஆதாரம்…. என்று நினைத்தவள் அதைக் கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொள்ள… அவளிடமிருந்து அதைக் கீர்த்தியால் பறிக்க முடியவில்லை…

வினோத் கொடுத்த போன் என்று ஞாபகம் வர…. தன் முழு பலத்தையும் காட்டி அதைப் பறிக்க முயன்றாள் கீர்த்தி…. ஆனால் அந்த போன் தான் தன் காதலன் தன்னை அடையக் காரணாமாக இருக்கும் மூலம் என்று எண்ணிய மது கீர்த்தியின் கைகளின் அதைத் தராமல்…. அந்த போனே ’பாலா’ என்பது போல் இறுக்கமாக பற்றி இருக்க கீர்த்தியால் அதை வாங்க முடியவில்லை…. இருவரின் போரட்டமும் இப்படியே தொடர…. இப்போது மொபைல் ரிங் அடிக்க மது எடுத்துப் பார்த்தாள்…. அது அவளின் பாலாவின் அழைப்புதான் என்பதை பார்த்தவள்…. சந்தோசமும்…அழுகையும் மாறி மாறி வர அவனிடம் பேசப் போக….கீர்த்தி இப்போது பறிக்க ஏதுவாக அமைந்தது…. மதுவுக்கு வேறு வழி தெரியாமல்

கீர்த்தியிடம்…. மண்டியிட்டபடி மது அமர்ந்து விட்டாள்… அவள் வாழ்க்கையே இந்த அழைப்பில்தான் தான் உள்ளது போல…

“ச்சேய்” என்றபடி… பேசித் தொல….என்பது போல் வேறு பக்கம் பார்க்க ஆரம்பித்தாள்”

”ஹலோ…. இந்த நம்பரிலிருந்து மிஸ்டு கால் வந்திருக்கு….. 3 முறை…” என்று வந்த அவளின் நினைவால் தூக்கம் கெட்டு அதிகாலைதான் உறங்கி இருந்த பாலாவின் உறக்கம் கலையாத குரலில்.. தன்னை அடக்க முடியாமல்… நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு கேட்ட அவன் குரலில் வார்த்தைகள் வராமல் ….அழுகை வெடித்தது மதுவிற்கு…

பாலா அதிர்ந்து எழுந்தான்…சுத்தமாக தூக்கம் கண்களை விட்டு அகல… அவளின் அழுகையே அது அப்பட்டமாக மது என்பதை உணர்த்த

“மது… மதும்மா எங்கடா இருக்க…. என்னாச்சுமா…” என்றவனுக்கு அதற்கு மேல் அவனுக்கும் சந்தோசத்தில் வார்த்தைகள் வரவில்லை…. 7 மாதமாக தொலைந்து போயிருந்த அவன் மதுவின் குரலில்….

மதுவுக்கு பேசவே முடியவில்லை… ஆனாலும் அவள் இப்போது பேசி ஆக வேண்டும்…… இல்லாவிட்டால் அந்த சைக்கோவிடம் மறுபடியும்.. மாட்டி விட்டால்… அவன் பெயரையாவது அவனிடம் சொல்ல வேண்டும்…என்று பேச ஆரம்பித்தாள்

“ப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ல்லாஆஅ” என்றால்

பாலாவிற்கு தாங்க முடியவில்லை…. துடிப்பும் உற்சாகமும் மட்டுமே இருக்கும் மதுவின் குரலைக் கேட்டிருந்த பாலாவுக்கு… அவளின் தடுமாற்றமான குரல் அவன் உயிர் வரை அவனை அறுக்க பதற்றமுடன்

“என்..என்னடி ஆச்சு… ஏன் இப்டி பேசுற… யார் நம்பர் இது…. என்னால் முடியலடி… நீ இல்லாம நரக வேதனடி…. என்ன ஆபத்துல மாட்டிருக்க… எனக்கு ஒண்ணுமே தெரியலயே…. உன்ன கடத்தி வச்சுருக்காங்களா மது..“

என மறுமுனையில் பதறினான் பாலா…கண்ணீருடன்

“ம்ம்ம்ம்ம்ம்” என்ற தலை ஆட்டினாள் மது

கீர்த்தி இவளை எல்லாம் கவனிக்கவே இல்லை….

”உன்னால பேச முடியவில்லையா மது…. பக்கத்துல் யாராவது இருக்காங்களா இருந்தா குடு….. எந்தப் பாவி இப்படி பண்ணினான்மா... அய்யோ” ஆத்திரத்திலும்… காதலிலும்…துடித்தான் காதலனாக

மது…. கீர்த்தியை அழைத்தாள்… சைகையால் தான்…. அவளால் பேச முடியவில்லை…. தன் நிலை மீது…. பாலாவிடம் பேச முடியாத இந்த கேவலமான நிலை மீது அவளுக்கே வெறுப்பாக வந்தது… கீர்த்தியும் வந்தாள் அவள் அருகில். வேண்டா வெறுப்பாக….. அவளுக்கு புரியவில்லை…. துடித்துக் கொண்டிருந்த அந்த இரு காதல் உள்ளங்களின் துடிப்பு

பாலாவிடம் பேசச் சொல்லி போனை அவளிடம் கொடுக்கப் போனாள் மது….ஆனால்

சற்றுத் தொலைவில் காரைப் பார்த்தவள் …அதன் அடையாளம் உணர்ந்தவள்….

தங்களைச் சுற்றி வேறு யாராவது தென்படுகிறார்களா என்பது போல பார்க்க அந்த காலை வேளையில் யாருமே அங்கு இல்லை….. அவள் கீர்த்தியை ஒருமுறை நன்றாகப் பார்த்தாள்…. தன்னிடமிருந்து இந்த போனையே வாங்க முடியாதவளா… தன்னை அவனிடமிருந்து காப்பாற்ற போகிறாள்… அவள் இனி இங்கிருக்கும் ஒவ்வொரு நொடியும் இந்த அப்பாவிப் பெண்ணும் தன்னோடு மாட்டிக்கொள்வாள் என்றே தோன்றியது..

தன்னால் அந்த சிறு பெண்ணிற்கும் ஆபத்து நேர்வதை விரும்பாத மது பாலாவிடம் அவள் மொபைலில் இருந்து பேசிவிட்டோம்…… இனி அவன் பார்த்துக் கொள்வான் என்ற நம்பிக்கை வந்தது…. இவள் இந்த இடத்தில் இருந்து இவள் அவனிடம் மாட்டாமல் போக வேண்டும்…. தன்னையே காரணம் இல்லாமல் கடத்தி வைத்திருக்கும் சைக்கோ அவன்…. இவளையும் சின்னா பின்னமாக்கி விடுவான்… மதுவின் இயல்பான தாயுள்ளம்….. தன்னை காப்பாற்றும் வழிகளை மறந்து…. கீர்த்திக்காக யோசிக்க ஆரம்பித்தது…

ஒரே நொடிதான்.. இவை எல்லாம் அவள் மனதில் தோன்றியவுடன்….

சட்டென்று போனை கட் செய்தவள் அதை கீர்த்தி கையில் ஒப்படைத்தாள்…. அவளைப் போகச் சொல்லி வலுக்கட்டாயமாகத் தள்ளியும் விட்டாள்.

கீர்த்திக்கு அவள் எண்ணம் எல்லாம் தெரியவில்லை..புரியவும் இல்லை

”இவ எதுக்கு இப்ப போகச் சொல்றா….போன் பேசிட்டா போல…..அதுதான் போல..என்றவளாய்

”விட்டது தொல்லை……” என்று கையில் வந்த மொபைலுடன் நகரப் போக… அந்தக் காரும் அவர்கள் அருகே வந்து விட நின்று விட்டாள்….

மொபைல் இப்போது மீண்டும் அடிக்க….. மது பரிதாபமாக அதைப் பார்த்தாள்… அதன் அழைப்பு அவளது பாலாவின் காதல் மனம் கொண்ட கதறலாகத் தோன்ற ..செய்வதறியாமல் நின்றாள்… மனம் முழுவது அவன் நினைவுகளும்…. கீர்த்திகாவின் நினைவுகளும் மட்டுமே சுற்றிக் கொண்டிருந்தன…. இந்த 7 மாதங்களும் ……. நினைக்கவே கசந்தது அவளுக்கு….

காரில் இருந்து இறங்கியவனைப் பார்த்தாள்…. நன்றாகப் பார்த்தாள் கீர்த்தி… அவன் கீர்த்தியைப் பார்த்தபடி மதுவை இழுத்து காருக்குள் நுழைத்தான்….. மது போராட்டமெல்லாம் பண்ண வில்லை.. அவள் போராடினால்… மதுவைக் கடத்தி வைத்திருக்கிறான் என்று கீர்த்திக்குத் தெரியும்… ஒருவேளை தனக்காக அவளும் அவனுடன் போராடலாம்… அதில் கண்டிப்பாக அவளும் தன்னுடன் இந்த அயோக்கியனின் கையில் மாட்டினாலும் மாட்டுவாள் என்ற ஒரே காரணத்தினால்…. அவனை எதிர்க்காமல் உள்ளே போனாள் மது…. போகும் போது மதுவின் கண்கள்… கீர்த்தியை நம்பிக்கையுடன் பார்த்தன… தன் காதலன் பாலா அவளுடன் பேசுவான்… அவள் மூலம் தான் காப்பாற்றப்படுவோம் என்று

மதுவின் அந்தப் பார்வையில் கீர்த்திகே ஏதோ தவறு நடப்பது போல்தான் தோன்றியது…

ஆனால் தன் மேல் தவறில்லாதவள் அவன் சொன்னவுடன் ஏன் காரில் ஏறி உட்கார்ந்தாள் என்று தோன்றவும் செய்தது….

மது உள்ளே உட்கார்ந்தவுடன்… அவளின் இந்த செயலை அவனும் எதிர்பார்க்கவில்லை போல… அங்கு நின்றிருந்த கீர்த்தியின் புரியாத பாவனையில் ஒன்றும் செய்யாமல்…

“ஒழுங்கா போய்டு.. இவ என் தங்கைதான்…. போதை மருந்துக்கு அடிமை ஆகிட்டா….” என்றபடி ஏறினான் ….

அவன் காரை எடுத்தானோ இல்லையோ… ஓயாமல் வந்த போனை அட்டெண்ட் செய்தாள் கீர்த்தி..

”ஹலோ” என்று சொன்ன கீர்த்தியின் குரலில்

மொத்தமும் உடைந்தான் பாலா…. அது தன் காதலியின் குரல் இல்லை என்பதை உணர்ந்து..

“இப்போ.. இந்த போன்ல இருந்து பெசினாங்கள்ள…. அவங்க.. எங்க… அவ என்” வலியுடனும் தடுமாறியும் விழுந்தன வார்த்தைகள்…. எங்கே தன் மதுவைத் தவற விட்டு விட்டோமோ என்று பரிதவித்தான்

“அவங்க இப்போதான் இங்கிருந்து போனாங்க..” என்று ஆரம்பித்தவள்.. தன்னருகில் மீண்டும் நின்ற காரின் சத்தத்தில் காதிலிருந்து போனை எடுத்தாள்…..

அவளருகில் வந்த அவனிடம்…தன்னையும் அறியாமல்….. பயத்தில்

“அவங்களுக்குதான் போன்….” என்று வார்த்தை விட ஒன்றும் சொல்லாமல் கண்களில் கோபத்துடன் திரும்பி சன்னலோரத்தில் அமர்ந்திருந்த மதுவைப் பார்த்தவன்… கீர்த்தி கையில் இருந்த அவள் போனைப் பறித்தவன் சட்டென்று கீழே எறிந்தான்…. அது மது - பாலா காதலைப் போல் … மீட்க வழி இல்லாத அதாள பள்ளத்தில் விழுந்தது……

மதுவால் எதையும் தடுக்க முடியவில்லை….. தனக்கு கிடைத்த கடைசி வாய்ப்பும் பறிபோனது என்றே தோன்றியது….மதுவின் கண்கள் கீர்த்தியை நிராசையுடன் பார்த்தது… தன் பாலாவுடன் இனி சேரவே முடியாது என்பது உறுதியானது போல் இருந்த்து….. சோர்ந்து படுத்து விட்டாள்…. கீர்த்தியிடம் வந்தவன்

”அவன் இவளுக்கு ட்ரக்ஸ் கொடுக்கற ஆளு…. இதே மாதிரிதான் இவளும் போன் மூலம் மாட்டிகிட்டா… நீயும் அவனிடம் மாட்டக் கூடாதுன்னுதான் போனை எறிஞ்சுட்டேன் ” என்று அலட்சியமாகக் கூறிவிட்டு தன் காரில் ஏறி மதுவுடன் மறைந்தான்

-----------------

ராகவன்,மைதிலி இருவரும் கீர்த்திக்கு ஹோட்டல் அறையில் கீர்த்திக்கு பெரிய மண்டகப்படி நடத்திக் கொண்டிருந்தனர்….

“போன் வாங்கிக்கலாம்…. இன்னைக்கு இவ யார்கிட்டயாவது மாட்டி இருந்தான்ன என்ன பண்றது….. அந்த பொண்ணு போதையில இருந்தாளாம்.. போன் கேட்டாளாம்.. ஒருத்தன் வந்தானாம்…. போனை தூக்கி எறிஞ்சுட்டானாம்… இவ… வேற ஏதாவது ஆபத்தில மாட்டியிருந்தா….என்ன பண்றது… மைதிலி புலம்பிக் கொண்டிருக்க

ராகவனோ

“விடு மைதி … நம்ம பொண்ணு பத்திரமா வந்துட்டாள்ள….விடு” என்று சமாதானப் படுத்த..

கீர்த்திக்கு மட்டும்… மதுவின் பார்வை அவள் மனதினுள் என்னவோ செய்து கொண்டிருந்தது….. என்னிடம் என்ன எதிர்பார்த்தாள்….. ஒருவேளை அவன் அயோக்கியனோ….. அவனிடமிருந்து அவளை காப்பாற்றுவேன் என்று எதிர்பார்த்தாளா… பிறகு ஏன் அவனுடன் எந்த பிரச்சனையும் செய்யாமால் போனாள்.. போனில் பேசியவன் யார்….அவன் குரலில்…. அவன் என்ன ட்ரக் சப்ளை பன்றவனா… எதற்கு அத்தனை உருக்கம் அவன் குரலில்…. தலை வலிக்க தன் தாயிடமே தன் சந்தேகத்தையெல்லாம் சொல்ல

மைதிலியோ….

“அவ ஏன் ஒண்ணும் சொல்லாம காரில் ஏறி உட்கார்ந்தா…..கண்டிப்பாக அவ அண்ணாவாத்தான் இருப்பான்… போன்ல பேசுறவன் பேசுனத வச்சே அவன எப்டிம்மா தெரியும்….. எது எப்டியோ அந்தப் பொண்ணு ஏன் அவனோட அமைதியா போனா… அத மட்டும் யோசி… அவளுக்கு அண்ணன்னு வேற சொன்னான்ல… இந்த காலத்து பொண்ணுங்க எல்லாம் ஏன் தான் இப்படி இருக்காங்களோ” என்று மதுவை தவறான கண்ணோட்டத்திலே பேச

மது… அவள் மகளைக் காப்பாற்றவே அவனோடு போராடாமல் போனாள் என்பதினை மைதிலியாலும் உணர முடிய வில்லை..

தாயின் வார்த்தைகளில் சமாதானம் ஆன போதிலும்….

“வினோத் போனை ஒடச்சிட்டான்மா…. நல்லவன்னா ஏன்மா போனை உடைக்கணும்… எனக்கென்னமோ டவுட்டா இருக்கு” என்று கேட்க

“கீர்த்திமா…. அவன்தான் சொன்னான்ல….ட்ரக் சப்ளை பண்றவன்னு…..ஒரு வேளை உன் நம்பர வச்சு உன்ன ஃபாளோ பண்ணினால்….அவன் கிட்ட நீ மாட்டாமா இருக்கத்தான் போனைத் தூக்கி எறிஞ்சிருப்பான் … ஒழுங்கா வந்த வேலைய மட்டும் பார்ப்போம்… இல்லேனா…. இன்னைக்கே ஊருக்கு கிளம்புவோம்” என்று மைதிலி போர்க்கொடி தூக்க கீர்த்தியும் அதை விட்டு விட்டாள்… ஆனாலும் மனதில் உருத்திக் கொண்டே இருந்தது… மைதிலியின் வார்த்தைகள் தான் அவளை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாற்றி அந்தப் பெண்ணின் மேல்தான் தவறு இருக்கும் என்பதினை விதைத்தது…

ஆனாலும் அவள் கண்களின் வலி ..அதன் நிராசை எல்லாம் அவ்வப்போது வந்து அவளை இம்சைப்படுத்தும்… ஒருவேளை நல்ல பெண்ணோ… இதை மட்டும் அவளால் ஒத்துக் கொள்ள முடியவில்லை…. போதையின் தாக்கத்தில் இருந்த அவளை நல்ல பெண் என்று அவளால் ஏற்க முடியவில்லை…. நாளடைவில் இந்த சம்பவம் அவள் பெற்றோரின் வார்த்தைகளினால்… அவள் நினைவில் இருந்தே போய் விட்டது என்று சொல்லலாம்… ஆனாலும் மதுவின் பார்வையும்… அந்த போன் குரலின் வலியும்…. காரில் வந்தவனின் முகமும் அவள் மனதில் அழியாத இடத்தில் இருந்தன..

அது ஒருபுறம் இருக்க

பாலாவும் அந்த நம்பரைத் தொடர்பு கொள்ள முயன்று அதை விசாரிக்க… அது வினோத்தின் பெயரில் இருந்ததால்… வினோத்தும் அப்போது US ல் இருக்க …அந்த போன் மூலம் ஒன்றும் கண்டுபிடிக்க முடியாமல் போய்விட்டது என்பதை மட்டும் அவள் அறிவாளா என்ன?

-------

கீர்த்தி இப்போதும் உணர வில்லை…. தான் பார்த்தது மது என்றும்… அன்று பேசியது யாரோ ஒரு ட்ரக் சப்ளை செய்பவன் அல்ல….பாலா என்பதெல்லாம்….

மது ஒன்றும் சொல்லாமல், போராடாமல் அவனோடு போனது…. தானும் அந்த அயோக்கியனிடம் மாட்டி விடாமல் இருக்கவே என்றும் நினைக்க முடியவில்லை

இன்று அவளுக்கு மனதில் அந்தச் சம்பவம் பூதாகரமாகத் தோன்றியது. ஒருவேளை கடவுள் ஒரு பெண்ணைக் காப்பாற்றும் சந்தர்பத்தை தனக்குக் கொடுத்திருப்பாரோ தான் அந்த வாய்ப்பை பயன்படுத்த வில்லையோ….. அதனால் தான் நான் இப்படி நிற்கதி இன்றி தவிக்கிறேனோ என்று தவித்தவள்… மனமாற வேண்டினாள் கடவுளிடம்… அந்த பெண் மட்டும் நல்ல பெண்ணாக இருந்திருந்தால்… இல்லை ஆபத்தில் மாட்டி இருந்தால்… தனக்கு மீண்டும் ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்க அருள வேண்டும்….என்று…. அப்படிக் கிடைத்தால்….அவளைக் கண்டிப்பாக காப்பாற்றுவேன்… என்ற உறுதியுடன் தன் கண்களைத் துடைத்தாள்…

கீர்த்திக்கு அந்த வாய்ப்பு கிடைக்குமா…. கிடைத்தாலும் மதுவை அவள் காப்பாற்றுவாளா..... இல்லை மதுவைக் காப்பாற்ற போய் தானும் மாட்டுவாளா? அப்படி மாட்டிய இருவரையும் பாலா காப்பாற்றுவானா? விதி அவளோடு மீண்டும் விளையாடும் நோக்கில் அவளைப் பார்த்து சிரித்தது….

--------------

அடுத்த நாள் காலை கீர்த்தி வழக்கம் போல் எழுந்தாள்…. அவள் உதடுகளில் பாலாவின் நேற்றைய அத்துமீறல் நன்றாகத் தெரிந்தது….

எழுந்து வந்தான் பாலா….

கீர்த்தியைப் பார்த்து பேசவில்லை…. அவனுக்கும் கோபம் ஆற வில்லை…. அவளின் இதழைப் பார்த்தவனுக்கு அவன் மேலேயும் கோபம் வரத்தான் செய்தது…

”இன்னைக்கு ஆஃபிஸ் வர வேண்டாம்…. இங்கேயே இரு….. ரெண்டு நாள் இங்கேயே இருக்கலாம்” என்றபடி வேறு ஒன்றும் சொல்லாமல் அலுவலகம் சென்று விட்டான் பாலா….

கவிக்குதான் அவன் பதில் சொல்ல முடிய வில்லை…. ஃபீவர் என்று மட்டும் சொல்ல

”என்ன ஃபீவரா” என்று மாலை கீர்த்தியின் வீட்டில் இருந்தாள்….. கீர்த்தியும் அவளை எதிர்பார்க்க வில்லை….

கீர்த்தியை பார்த்தவளுக்கு அவள் காயம் தவறாமல் தெரிய

“என்னடி ஃபீவர்னு சொன்னார் பாலா…. ஏன்… என்ன நடந்துச்சு…..” என்று கவலையோடு வினவ…

“கவிக்கு தெரிஞ்சுடுச்சுனு நேத்தே ஆடினான்,,,,, இது வேறயா….”. என்று மனதிற்குள் நொந்தாள் கீர்த்தி..

“சொல்லித் தொல….. பாலா இப்படிப் பண்ற அளவுக்கு என்ன பண்ணுன….” என்று அவள் மேல் ஏகக் கடுப்பில் கேட்க

நடந்ததைச் சொன்னாள் கீர்த்தி…கொஞ்சம் பயத்தோடு….

“கவி…அவர்கிட்ட நீ இதெல்லாம் பத்தி பேசிராத…. டென்சன் ஆகப் போறார்….” என்றும் வேறு சொல்லி வைத்தாள்

“ஆமா நீ பண்ணி வச்சுருக்கற காரியத்துக்கு நான் என்ன உனக்கு சப்போர்ட்டா பண்ணி வேற அவர்கிட்ட பேசப் போவேனு நினைக்கிறியா…. எப்டிடி இப்டி மாறுன…. எதையும் யோசிச்சு பண்ணுவ…. பேசுவ…. அவரே மறக்க நினைக்கிற விசயத்த… போய்…. அவ எங்க இருக்கானு கூடத் தெரியாம தவிக்கிர….அவர இப்படி பேசி நோகடிச்ச…” என்று கவியும் அவளைத் திட்ட

”அவருக்கு ரொம்ப சப்போர்ட் பண்ணாத…. என் மேல தப்பு இருக்கப் போய்த்தான் நேத்து அவர் பண்ணின காரியத்துக்கு சும்மா விட்டேன்…இல்ல” என ஆற்றாமையுடன் பேச

“இல்லேனா என்ன பண்ணியிருப்ப…… திருப்பி நீ பாலாவ கடிச்சிருப்பியா….. பார்த்துடி என்னைக்காவது நீ பாலாகிட்ட மாட்டும் போது செத்த.. ட்ரெயிலரே பட்டயக் கிளப்புது… மெயின் பிக்சர்…. நினைக்கவே முடியல” என்று கிண்டல் செய்ய… மலை ஏறினாள் கீர்த்தி…. கையில் கிடைத்த நியூஸ் பேப்பரைச் சுருட்டியபடி அவளைத் துரத்த…… கவி சோபாவின் மேல் ஏறி நின்று கவி அவளுக்கு ஆட்டம் காண்பிக்க…

கதவு….தாழ் போடாமால் சாத்தி இருந்ததால் …. கதவைத் தள்ளியபடி உள்ளே நுழைந்தான் பாலா…

அவனைப் பார்த்த தோழிகள் இருவரும் சங்கோஜமாக உணர்ந்து…. வெட்கத்துடன் கவி சோபாவின் மேல் இருந்து இறங்க…. கீர்த்தி…. பேப்பர் சுருளைக் கீழே வைத்தாள்… கவி அவளிடமிருந்து நழுவி…..தன் ஹெண்ட்பேகை எடுத்தவள்…

“பாலா சார்… உங்க வைஃப்க்கு ஃபீவர்னு பாக்க வந்தா… உங்க மேல உள்ள கோபத்தை எல்லாம் என்கிட்ட காட்டுறா பாவி… இனி நீங்க பார்த்துகோங்க” என்க….

“கையில் மாட்டுன….செத்தடி….” என கீர்த்தி மீண்டும் கோதாவில் இறங்க

பாலாவின் பின்னால் இருந்த காரணத்தினால்…

“யாரு கீர்த்தி… யார்க்கிட்ட மாட்டுனா…. அதெல்லாம் உனக்குதான்,,” என்று கீர்த்திக்கு அழகு காட்டியவள்…

“கீர்த்தி பாய்… சார் பாய்” என்று அவர்கள் பதிலை எதிபார்க்காமல் வெளியேறினாள்

அவளை அடிக்கத் துரத்தியவளை…..கைகளால் தடுத்து நிறுத்தியவன்…. அவளைப் பிடித்தபடியே கதவை லாக் செய்தான்

“என்ன அடுத்த டெலிகாஸ்டா” என்று நக்கலாக கேட்க

அவனுக்கும் காலையில் இருந்த கோபம் எல்லாம் இல்லை…..அதுவும் தோழியர் இருவரையும் பார்த்த கோலத்தில் கோபம் சுத்தமாகப் போய் இருந்தது…

அவன் முகத்தைப் பார்த்தவள்…. கோபமாகக் கேட்கிறானா….. இல்லை நக்கலாகக் கேட்கிறானா….என்று பார்க்க….

அதில் தொணித்த கிண்டலில்

“இத நான் வேற டெலிகாஸ்ட் பண்ணணுமா….. படம் பார்த்தே கத சொல்லிட்டா” என்று அவனை நொடிக்க

சிரித்தே விட்டான் பாலா…. சற்று நேரம் அவளை பார்த்தபடி இருந்தவன்……

“சாரி கீது…..”

“எதுக்கு நேத்து நடந்ததுக்கா” –கீர்த்தி கேட்க

“இல்ல”

அடப்பாவி என்பது போல் அவனை கீர்த்தி பார்க்க

“நேத்து நடந்தது எல்லாத்துக்கும் சாரி கேக்கல….. அதுக்கெல்லாம் இந்த பாலா சாரி கேக்க மாட்டான்… அது என் உரிமை….” எனச் சொல்ல

கீர்த்தியின் முகத்தில் அவளயுமறியாமால் செம்மை பரவ அவனைப் பார்க்க முடியாமல் தலை குனிந்தாள்…

அவளை தன் விரலால் நிமிர்த்தியவன்….. அவள் இதழ்களின் காயத்தில் தன் விரலை வைத்தவன்

“இதுக்கு சாரி “ என்றான்… வலியுடன்

அவனின் முகச் சுணக்கத்தைத் தாங்காமல்

“நானும் சாரி…” அவன் புரியாமல் பார்க்க

”உங்க மதுவைப் பத்தி தப்பா” என்ற போதே..அவள் இதழ் அவனால் சிறை பிடிக்கப் பட்டிருந்தது…

மென்மையாக அவளிடம் தன் எதிர்ப்பைக் காட்டியவன்..

“அடங்க மாட்டியாடி…… சொல்லாதனு சொன்னா.. கேட்கறியா…” என்ற போதுதான் அவள் சொன்ன ’உங்க மது’ என்ற வார்த்தையும்…அதற்கு தன் கணவன் தந்த தண்டனையும் புரிந்தது…. ஆனால் இது நேற்று போல் வலிக்க வில்லை…. இனிக்கத்தான் செய்தது…