என் உயிரே !!! என் உறவே !!! 10

அத்தியாயம் 10:

கிட்டத்தட்ட ஒரு வாரம் ஆகி இருந்தது.கீர்த்தியின் வீட்டில் வழக்கம் போல் கலகலப்பும், பாலாவின் வீட்டில் அமைதியும் நிலவியதே தவிர வேறு எந்த ஒரு மாற்றமும் ஏற்பட்டிருக்க வில்லை.

பாலாவிடம் அன்றைய சம்பவத்திற்கு பிறகு அவனிடம் ஒரு வார்த்தை கூட ஜெகனாதன் பேச வில்லை. பாலாவும் அருந்ததியும் எவ்வளவோ முயன்றும் அவர் தன் பிடிவாதத்தை விட வில்லை. பாலாவும் அவராகப் பேசும் வரை விட்டுப் பிடிப்போம் என்று விட்டு விட்டான்.

கீர்த்தி வீட்டிலோ கீர்த்தியிடம் வினோத்தைப் பற்றியோ அவனது ஜாதகம் பற்றியோ , அங்கு தற்போது உள்ள நிலைமையோ தெரிவிக்கப் பட வில்லை.

அன்று வழக்கம் போல் தனது கம்பெனிக்கு கிளம்பிக் கொண்டிருந்த ஜெகனாதனுக்கு ஏனோ அவரது உடல்நிலை நார்மலாய் இல்லாதது போல் இருந்தது. இருப்பினும் எப்போது எடுத்துக் கொள்ளும் மாத்திரைகளை போட்டபடி, அருந்ததியிடம் எதுவும் கூறாமல் அலுவலகத்திற்கு கிளம்பினார். ஆனால் அருந்ததியோ அவரது முகவாட்டத்தை படித்தவளாய்

” என்னங்க முகமெல்லாம் வேர்த்திருக்கு, என்ன பண்ணுது ” என்று கேட்டவளிடம் “இங்க எல்லாத்தையும் எல்லாரிடமும் சொல்ல வேண்டும் என்ற அவசியம் கிடையாது. அவரவர் இஷ்டதிற்கு வாழுகிற வீட்டில் யாருக்கு என்ன பண்ணினால் என்ன ”

என்றபடி பாதி சாப்பாட்டில் எழுந்தவர் அருந்ததி பதறியபடி தடுத்த போது அவளைப் பார்த்து முறைத்து விட்டு , அருகில் அமர்ந்திருந்த மகனை அர்த்தப் பார்வை பார்த்து விட்டு எழுந்தார்.

அவரின் பின்னாலே சென்ற தன் அம்மாவைப் பார்த்த பாலா ஒன்றும் பேசாமல் வாசலுக்கு வந்தவன் குமாரை அழைத்தான். அவன்தான் ஜெகனாதனுக்கு நிழல் போல…. அவருக்கு முதல் தடவை ஹார்ட் அட்டாக் ஏற்பட்டதோ அதன் பிறகு வீட்டில் இல்லாமல் வெளியே செல்லும் போது தனியே செல்லாமல் இருக்க கார் ஓட்டும் பணியோடு அவருடன் எந்நேரமும் இருக்கும் பணியும் குமாருக்கு.அவனது மனைவியும் இங்கு அருந்ததிக்கு துணையாக இருந்தாள். அவர்களது தோட்டத்து வீட்டிலேயே அவர்களும் தங்கியிருந்த படியால் எந்த பிரச்சனையுமில்லை.

குமாரின் மகள் சிந்து அவள் பாட்டி வீட்டில் இருந்து படிக்கிறாள்.அவளையும் இங்கு கூட்டி வந்து இங்குள்ள பள்ளியில் படிக்க பாலாவிடம் சொல்லி வைத்திருக்கிறான். 10 ஆம் வகுப்பினை இங்கு தொடரும்படி பாலாவும் இங்கு ஒரு நல்ல பள்ளியில் சொல்லி வைத்திருக்கிறான்.

இந்த விடுமுறையிலிருந்து தாய் தந்தையுடன் தான் தங்கப் போகும் அந்த நாளை வெகு ஆவலுடன் எதிர்பார்த்திருந்தாள் சிந்து.ஆனால் அங்கு தனக்கு ஒரு அன்பான, அழகான சகோதரி கிடைக்கப் போவதையும், அவளது மிகப் பெரிய இழப்பிற்கெல்லாம் ஒரு ஆறுதலாயும், கேள்விக் குறியாகிப் போன அவளது வாழ்வில் பிடித்தமாகவும் சிந்து அமையப் போவதை அந்த சின்ன உள்ளமும் உணர்ந்திருக்காது, அவளுக்கு கிடைக்கப் போகின்ற அந்த அன்பான, அழகான சகோதரியின் உள்ளமும் உணர்ந்திருக்காது

குமாரை அழைத்த பாலா அப்பாவை கவனமாகப் பார்த்துக் கொள்ளும்படி கூறிவிட்டு,

“அவர் சற்று சரியில்லாதது போல் தோன்றுகிறது. நான் Dr முரளியிடம் சொல்லி இருக்கிறேன் ஈவ்னிங் செக்கப் பண்ண வருகிறேன் என்று சொல்லி இருக்கிறார். சீக்கிரம் அழைத்து வந்து விடுங்கள். நான் சொன்னாதாக சொல்லாதீர்கள் அம்மா சொன்னதாக சொல்லுங்கள்” என்று அழுத்தி சொல்லி விட்டு அலுவலகத்திற்கு புறப்பட்டான்.

கவி இன்னும் ஒரு வாரத்தில் ஊருக்கு செல்ல இருப்பதால் அதற்கான ஃபார்மலான விசயங்களை முடிக்க கடந்த ஒரு வாரமாக அழைந்ததால் கீர்த்தியுடன் எங்கும் தனியே செல்ல முடிய வில்லை. கீர்த்தியுடன் அலுவலகத்திலும் பேச நேரம் கிடைக்க வில்லை.அப்படியே நேரம் இருந்தாலும் அந்த கார்த்தியும் உடன் இருப்பதால் சற்று எரிச்சல் அடைந்தவள் இன்று கீர்த்தியுடன் தனியே மதிய உணவுக்கு செல்ல வேண்டும் என்று முடிவு செய்திருந்தாள்.

அதே போல் கீர்த்திக்கும் சொல்லியும் வைத்தாள். கீர்த்தியும் கவியும் சொல்லியபடி வெளியே கிளம்பப் போகும் வேலையில் நந்தி போல் கார்த்தியும் அங்கு வந்து சேர்ந்தான். அவனைப் பார்த்த வுடனே முகம் சுருக்கிய கவி கீர்த்தியிடம்

” கீர்த்தி சீக்கிரம் லேட்டாகி விட்டது ” என்றவளைப் பார்த்து சிரித்த கார்த்தி

“கவி எங்களுக்கெல்லாம் ட்ரீட் கிடையாதா உங்க ஃப்ரெண்டுக்கு மட்டும் தானா” என்றவனிடம்

”இங்க ட்ரீட்னு யாரும் டமாரம் அடித்தோமா கார்த்தி , மதிய லஞ்சுக்கு வெளியே போகிறோம். அவ்வளவுதான் என்று சட்டென்று சொல்லியவள் வா கீர்த்தி போகலாம்”

என்று கீர்த்தியின் கையை பிடித்து இழுத்தாள். கார்த்தி நீங்களும் வாங்களேன் என்று கீர்த்தி கேட்டவுடன் கார்த்தியும் உடனே தலை ஆட்டி விட்டான்.

அவ்வளவுதான் கவிக்கு கீர்த்தி மேல் வந்த கோபத்திற்கு அளவே இல்லை. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் உம்மென்று முகத்தை வைத்தபடி அவர்களுடன் வெளியேறினாள்.

அலுவலகத்திற்கு வந்ததிலிருந்து மன நிம்மதியே இல்லை பாலாவிற்கு. காலையில் பார்த்த தந்தையின் முகமே நெருடலாய் இருந்தது. அதோடு தனக்கு வந்த மெயில்களை பார்வையிட்டவன் கீர்த்தி பொறுப்பேற்றிருக்கும் ப்ராஜெக்டிற்கு System Requirements சேகரிக்க US அனுப்ப வேண்டும் . யாரை அவர்களது டீமிலிருந்து அனுப்பலாம் என்று யோசித்தபடி அமர்ந்திருந்தவனுக்கு கார்த்தியின் நினைவு வந்தது. கார்த்திக்கைப் பற்றீ கீர்த்தியிடம் விசாரிக்க வேண்டும் என்று நினைத்தவனுக்கு…. தன் தந்தையின் களைத்துப் போன முகம் மீண்டும் ஞாபகம் வந்து… அவரைப் பற்றி விசாரிக்க குமாரிடம் கால் பண்ணலாம் என்று மொபைலை எடுக்க போனவன் அதற்கு முன்னதாகவே அது அழைக்க யாரென்று பார்த்த போது குமார் அழைப்பு அது. பட படத்த நெஞ்சத்தை இழுத்துப் பிடித்தபடி அட்டென்ட் செய்தவன், எதுவும் இருக்காது…. இருக்க கூடாது என்று நினைத்தபடி

“சாதரணமான குரலில் சொல்லுங்க குமார்” என்றான்

அவன் முடிக்கும் முன்னரே குமார்

“பாலா தம்பி….. சாருக்கு திடீர்னு முடியல, நெஞ்சு வலிக்குது என்று சாஞ்சுட்டார். உடனே நீங்க சொல்லியிருந்த மாத்திரையை கொடுத்துவிட்டு முரளி டாக்டர் கிட்டே கூட்டிக் கொண்டு போய்க் கொண்டிருக்கிறேன். நான் அருந்ததி அம்மாகிட்ட இன்னும் சொல்லவில்லை.நீங்க உடனே வாங்க சார் என்று கவலையோடு சொன்னவனிடம்

அம்மாகிட்ட நான் பேசிக் கொள்கிறேன் குமார். பார்த்து பத்திரமாக கூட்டிட்டு போங்க.” என்றபடி வேகவேகமாக அறையினை விட்டு வெளியேறினான் பாலா.

லிஃட்டிற்காக காத்துக் கொண்டிருந்தனர் கீர்த்தி ,கவி மற்றும் கார்த்தி

.கவியின் முகத்திலோ எள்ளைப் போட்டால் வெடித்து விடும் அந்த அளவுக்கு நின்றிருந்தாள். கீர்த்திக்கோ அவள் ஏன் திடீரென்று உம்மென்று இருக்கிறாள் என்று புரிய வில்லை. கார்த்தியிடம் ஏதோ பேசியபடி நின்றவளை கவி கூப்பிட்டு பாலாவைக் காட்டினாள். வேகவேகமாக வந்தவன் எப்போ வரும் என்று கேட்டதும் கவி வேகமாக தெரியவில்லை சார், கொஞ்சம் லேட் ஆகும் போல் தெரிகிறது என்று கூறியது தான் தாமதம், கவியிடம் ஒகே தேங்க்ஸ் என்றபடி சற்றும் நிற்காமல் படிகட்டில் இறங்க ஆரம்பித்தான்.

ஏன் இவ்வளவு அவசரம் என்று மூவரும் யோசித்த போதும் ஒன்றும் புரியாமல் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து முழித்ததுதான் மிச்சம்.

ஏன் இவ்வளவு அவசரமாக போகிறார் என்று யோசித்த கீர்த்திக்கு மட்டும் ஒருவேளை மதுவின் பிரச்சனையோ … .என்னவாக இருக்கும் என்று யோசித்தபடி கவியைப் பார்த்தவள் அவளும் யோசித்தபடி நின்று கொண்டிருந்தாள்.

இதற்கிடையே கார்த்தியும் சேர்ந்து வந்த காரணத்தால் கவி என்ன நினைத்தாளோ தெரியவில்லை

”கீர்த்தி நான் வர வில்லை. நீயும் கார்த்திக்கும் போய் வாருங்கள்” என்றவளை கீர்த்தி முறைத்த முறைப்பில் தானாக லிஃப்டினுள் நுழைந்தாள்.

கார்த்திக் முன்னே செல்ல , கீர்த்தியும் கவியும் பின்னே வந்தனர்.

கீர்த்தி ”கவியிடம் என்ன கவி ஏன் ஒரு மாதிரி இருக்கிறாய். என்ன ஆச்சு உனக்கு… என்றவளிடம்

”கார்த்தி வந்ததுதான் பிரச்சனை போதுமா.எப்போ பாரு உன் கூடவே இருக்கார். நான் தனியா உன்னோடு பேசலாமென்று வரும் போதெல்லாம் நந்தி மாதிரி. எரிச்சலாய் வருகிறது” என்று சிடுசிடுத்தவளிடம்

“ஏய் கவி இது என்ன புது ப்ராப்ளம். நீயும் இப்போ பெர்சனலா பிஸி. நானும் புது ப்ராஜெக்டில் கொஞ்சம் பிஸி. பாவம் இதில் கார்த்தியை ஏன் இழுக்கிறாய்” என்று கார்த்திக்கு பரிந்து பேசினாள் கீர்த்தி.

இதற்கு மேல் இவளிடம் பேசி பிரயோஜனமில்லை என்றபடி கவி பேச்சை மாற்றினாள்

”கீர்த்தி பாலா சார் ஏன் இவ்ளோ பதட்டத்துடன் கீழே இறங்கினார்.அவரோட முகமெல்லாம் கூட வெளிறியிருந்தது

பார்த்தாயா, ஏதாவது அவருக்கு ப்ராப்ளமோ. அதை நினைத்து கூட எனக்கு கவலையாக இருக்கிறதுப்பா”

என்றபடி கீர்த்தி கண்டிப்பாக இப்படிச் சொன்னதற்கு ஏதாவது ஓட்டுவாள் என்று எதிர்பார்த்தபடி அவளைப் பார்த்தாள்

ஆனால் கீர்த்தியோ அன்று பாலா அவளை தன் விசயத்தை எல்லோரிடமும் சொல்லிவிடுவாள் என்று நினைத்து அவன் சொன்னதை நினைத்தவள் சட்டென அவனைப் பற்றிய பேச்சினை தவிர்க்க நினைத்தாள். அது மட்டுமில்லாமல் யாரோ ஒரு பெண்ணை மனதார நேசிப்பவனை கவியுடன் சேர்த்து வைத்து பேசக் கூட வாய் வரவில்லை.முன்னே அவனைப் பற்றி தெரிந்திராததால் பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.

கவி யார் எப்படி போனால் நமக்கு என்ன? இதே கார்த்திக் என்றால் நாமும் பதறிப் போய் என்ன ஏது என்று கேட்க முடியும். பாலா சார் கிட்டே போய் என்ன என்று கேட்க முடியும். தேவை இல்லாததுக்கெல்லாம் கவலைப் பட்டு நேரத்தையும், மனதையும் வீணாக்காதே என்றவளை புரியாமல் பார்த்தவள்

”உனக்கு என்ன ஆச்சு , என்னனெம்மோ பேசுகிறாய். நீ இப்போ வெல்லாம் சரி இல்லை. எல்லாம் கூட இருக்கும் சக வாசம்” என்று கார்த்திக்கை நினைத்துக் கொண்டு பேசினாள்.

”சரி சரி அதெல்லாம் விடு ஆமா அங்க போய்தான் தம்பிக்கு ஸ்கூல் பார்க்க வேண்டுமா , இல்லை அப்பா ஏதாவது ஏற்பாடு செய்திருக்கிறாரா?”

என்ற கவியின் குடும்பத்தை பற்றி பேச ஆரம்பித்தபடி ஹோட்டலை நோக்கி சென்றனர்.

……………………………………………….

சூர்யா ஹாஸ்பிட்டலின் அவசர சிகிச்சைப் பிரிவில் பாலாவும் அருந்ததியும் பதட்டத்தின் உச்சத்தில் இருந்தனர். இது அவருக்கு இரண்டாவது முறை. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் , தன் தாய்க்கு ஆறுதல் கூறவும் முடியாமல் இயாலாமையின் பிடியில் இருந்தான் பாலா.கிட்டத்திட்ட அவர்களது பொறுமையை சோதித்தபின் ஒருமணி நேரம் கழித்து மருத்துவர் வந்தார்.வழக்கம் போல் நோயாளியை தொந்தரவு செய்யாமல் பார்த்துவிட்டு வாருங்கள் என்ற் பல்லவியை தொடர்ந்து பாலாவையும் , அருந்ததியையும் தன்து அறைக்கு வரச் சொல்லி விட்டு அகன்றார்.

தாயும் மகனுமாய் உள்ளே நுழைந்தவர்கள் அங்கு நாராய் கிடந்த ஜெகனாதனை பார்த்தவுடன் அவர்களிருவர் மனமும் உடைந்தே விட்டது. அவரது அருகில் அமர்ந்த அருந்ததிக்கு கண்ணீர் பெருக தனது கணவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்,மெதுவாய் கண்களை திறந்த ஜெகனாதன் அருந்ததியைப் பார்த்து லேசாக புன்னகை மட்டும் புரிந்தார்.பிறகு திக்கி திணறி பேச ஆரம்பித்தார்

“என்ன அருந்ததி , நான் பிழைத்து விட்டேன் என்று சந்தோசப் படுகிறாயா, மிகவும் ஆனந்தப் படாதே அந்த எமன் எனதருகில் என்றோ வந்து விட்டான். நானும் கவலைப் பட வில்லை. இங்கு தினம் தினம் சிலரைப் பார்த்து பார்த்து வேதனைப் பட்டு செத்து பிழைப்பதை விட போவதே மேல். இப்போது கூட நான் புண்ணியம் என்று ஒன்று செய்திருந்தால் போயிருந்திருப்பேன். அதுதான் இல்லை என்று ஆகிவிட்டதே என்றவரின் வாயினை கைகளால் பொத்தியவள் கண்களில் கண்ணீர் மல்க

“என்னங்க நீங்க நான் எந்த ஜென்மத்தில் செய்த புண்ணியமோ மீண்டும் உங்களை பார்த்திருக்கிறேன் என்று இருக்கிறேன். நீங்கள் ஏன் இப்படி என்றவளுக்கு பேச முடியாமல் அடைத்தது.

அவர் சொன்ன வார்த்தையில் பாலா, அதிர்ச்சியிலும், கவலையிலும் விகித்து நின்றபடி மெதுவாய்

“அப்பா”

என்றான் .

ஆனால் அவன் குரல் கேட்டும் அவனை சிறிதும் லட்சியம் செய்யாமல்,அருந்ததி எனக்கு களைப்பாக இருக்கிறது.நான் சிறிது நேரம் ஓய்வு எடுக்கிறேன் என்றபடி கண்களை மெல்ல மூடினார்.

அவர் பேசுவார் என்று எதிர்பார்க்க வில்லை தான்,ஆனால் பார்க்கக் கூட அவர் விரும்பவில்லை என்று நினைத்த போது கண்களின் ஓரத்தில் நீர் கசிந்தது.

அதன் பிறகு டாக்டர் வரச் சொன்னதால் அவரது அறைக்குச் சென்றனர்.

“அங்கிள் அப்பாக்கு இப்போ ஓன்றும் பிரச்சனை இல்லையே ” என்று ஆரம்பித்தான் பாலா

அப்படி சொல்ல எனக்கும் ஆசைதான் பாலா. ஆனான் ஜெகனின் உடல்நிலை அப்படி சொல்ல வில்லையே.உடன‌டியாக அவருக்கு சர்ஜரி பண்ண வேண்டும். கொஞ்சம் காலம் தாழ்த்தினாலும் சர்ஜரி செய்தும் பிரயோஜனமில்லை. ஒரு மாததிற்குள் அவரது உடல்நிலையினை தேற்றியாக வேண்டும்.என்றவர் தொடர்ந்து பாலா அவனுக்கு கவலை என்றால் உன்னைப் பற்றியதுதான். கொஞ்சம் உன் பிடிவாதத்தினை கொஞ்சம் விட்டால்தான் என்ன பாலா. நீ மட்டும் திருமணம் செய்து கொள்கிறேன் என்று அவனிடம் சொல்லிப் பார் இப்போதே எழுந்து ஆடத் தொடங்கி விடுவான்.

என்ன பாலா ஓண்னும் பதிலைக் காணவில்லை என்றவரைப் பார்த்து சங்கடமாய் புன்னகைத்தவன்

”சர்ஜரி எப்போ பண்ணலாம்” என்று கேட்டான்

உடனே பண்ண முடியாது. ஒரு 15 நாட்களுக்குள் அவரது உடல்நிலையினை பைபாஸ் சர்ஜரியை தாங்கக் கூடிய அளவுக்கு தேற்ற வேண்டும்.அதற்கு மருந்து மாத்திரைகள் மட்டுமல்ல, உடன் இருப்பவர்களின் உதவியும் தேவை.என்ன பாலா புரிகிறது அல்லவா என்றபடி அருந்த‌தியிடம் சற்று நேரம் ஆறுதலாக பேசிக் கொண்டிருந்தார் முரளி.

பாலாவோ தனது அப்பாவின் கவலைக்கு காரணமான தனது திருமணம் பற்றி என்ன முடிவு செய்வது என்று தெரியாமல் , ஆனால் முடிவெடுக்க வேண்டிய நிர்பந்ததில் மாட்டிக் கொண்ட நிலைமையினை நினைத்தவனுக்கு மதுவைத் தவிர வேறு ஒரு பெண்ணை நினைக்கும் போதே தலை சுற்றியது.

………………………

இரண்டு நாட்களாய் பாலா அலுவலகத்திற்கு வர வில்லை. கவி வழக்கம் போல் பாலா புராணம் பாட கீர்த்தியோ வழக்கம் போல் அவளை கிண்டல் செய்யாமல் அவளைத் வேறு பேச்சிற்கு மாற்றுவதை வழக்கமாக்கிக் கொண்டாள். பாலாவின் தந்தைக்கு உடல்நிலை சரியில்லை, அதனால்தான் வரவில்லை என்று அலுவலகத்திலும் தெரியப் படுத்தப் பட்டிருந்தது….

ஜெகனாதன் ICU விலிருந்து மாற்றப்பட்டிருந்தார். இப்போது நார்மலாகவும் ஆகி இருந்தார். ஆனால் இது வரை பாலாவிடம் பேச வில்லை……. ஏன்…… அவன் பக்கம் திரும்பக் கூட இல்லை. ஜெகனாதன் அவனைத் திட்டிய போது கூட அவன் இவ்வளவு வலியினை உணர்ந்ததில்லை. ஹாஸ்பிட்டலில் ஏதோ நடமாடிக் கொண்டிருந்தான் பாலா. அருந்ததிக்கோ அதைவிட கொடுமையான நிலைமை….. கணவனோ உடலால் தளர்ந்திருந்திருக்க மகனோ என்ன முடிவெடுக்கலாம் என்று யோசித்து யோசித்து மனதளவில் தளர்ந்திருந்தான்.

அன்றுதான் ஜெகனாதனிடம் அவருக்கு சர்ஜரி செய்வதைப் பற்றி சொல்ல தீர்மானித்திருந்தனர் . முரளியும் வந்து சேர்ந்திருந்தார். சாதரணமாய் பேசியபடி சில நிமிடங்களை கழித்தவர் மெதுவாய் சர்ஜரி பற்றியும், அதற்கு கடைபிடிக்க வேண்டிய வற்றையும் சொல்லி விட்டு தன் நண்பனின் முகத்தைப் பார்த்தார்.

ஆனால் அவரோ எந்த சலனமும் இல்லாமல் முரளி எனக்கு எந்த ஒரு ஆபரேசனும் வேண்டாம். அதெல்லாம் உயிர் வாழ வேண்டும் என்று நினைப்பவர்களுக்கு. எனக்கு அப்படி ஒரு ஆசை துளியும் இல்லை. தானாக மரணம் வரும் போது வரவேற்க வேண்டும். இனி வாழ்ந்து எதைப் பார்க்க போகிறேன். என்றபடி முகத்தினை திருப்பிக் கொண்டார்.

“டேய் பைத்தியம் மாதிரி பேசாதே , இப்போ உனக்கு என்ன ப்ராப்ளம். உனக்காக ஒருத்தி இருக்காளே அருந்ததி பற்றி யோசிக்க மாட்டாயா என்று கேட்கும் போதே அருந்ததி அதற்கு மேல் அங்கு நிற்க முடியாமல் வெளியேறி விட்டாள்.

” உன் பையன் பிடிவாதம் பிடிக்கிறான் என்று சொல்கிறாயே நீ மட்டும் என்னவாம், சொல்லப் போனால் உன் பிடிவாதம் தான் அவனுக்கும் வந்திருக்கிறது போல். அவன் உன் விருப்பப்படி நடப்பான். நீ ஆபரேசனுக்கு ஒத்துக் கொள் என்றவரிடம்

”இல்லை முரளி நான் யாரையும் கம்பெல் பண்ணவோ, இல்ல ப்ளாக்மெயில் பண்ணவோ விரும்ப வில்லை. அவரவர் விருப்பம். அதற்கும் என் சர்ஜரிக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. எனக்கு பிடிக்க வில்லை.இதற்கு மேல் கேட்டு என்னை தொந்தரவு செய்யாதீர்கள்” என்று தீர்மானமாய் கூறிவிட்டார்.

“அப்பா” என்று அழைத்தவனை பார்க்க பிடிக்காமல்,

முரளி எனக்கு பேச முடியவில்லை. பிடிக்கவும் இல்லை.எனக்கு ஏதாவது தூக்கத்திற்கு இன்ஜெக்சன் போட்டு விட முடியுமா என்றதும் தானாகவே வெளியேறி வந்தவன் தாயின் அருகில் அமர்ந்தான்.

தாயின் சிவந்திருந்த கண்களைப் பார்த்தவன் அம்மா அப்பாவுக்கு ஆபரேசன் பண்ணினால் ஒண்ணும் ஆகாதுமா. நீங்க கவலைப் படாதீர்கள் என்றவனை கூர்ந்து நோக்கியவள்

“பண்ணினால்தானே பாலா ” என்றபடி வேறு புறம் திரும்பினாள்.

“அம்மா நீங்க சொன்னால் அப்பா கேட்பார்கள். எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது. தயவு செய்து அம்மா என்று கெஞ்சியவனிடம்

“அதெல்லாம் ஏதோ பயத்தினாலோ,இல்லை பணத்தினாலோ பிடிவாதம் பிடிப்பவர்களை மாற்றலாம்.உங்க அப்பா பண்ணக் கூடாது என்று முடிவெடுத்துவிட்டார். நான் சொல்லி இனி கேட்கப் போவதில்லை ”

“என்னம்மா நீங்களே இப்படி பேசினால் எப்படி , நாம் சொல்வதில்தான் இருக்கிறது” என்றவனிடம்

“உன்னிடம் கூடதான் நாங்கள் எவ்வளவோ சொல்லிப் பார்த்தோம் கேட்டாயா, உனக்கு ஒன்று அவருக்கு ஒன்றா,ஆளாளுக்கு என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யுங்கள் நீ எங்கோ இருக்கும் மதுவுக்காக எங்களை கஷ்டத்தில் ஆழ்த்திக் கொண்டிருக்கிறாய்.அவரோ மகனுக்காக கட்டிய மனைவியைக் கூட நினைக்காமல், உன்னுடைய எதிர்காலத்தினை பற்றிய நிராசையில் அவர் பிடிவாதம் பிடிக்கிறார். ஆக மொத்ததில் என்னைப் பற்றி ஒருவரும் இங்கு நினைக்க வில்லை. அவரவருக்கு அவரவர் நினைத்தது நடக்க வேண்டும் அவ்வளவுதான். அவராவது உன் நலத்துக்காக வருத்திக் கொள்கிறார். ஆனால் நீ . சரி இனி என்ன சொல்லி என்ன ஆகப் போகிறது . அவரவர் விதிப் படிதான் நடக்கும் என்று சொல்லியபடி மகனைப் பார்த்தாள்.

அவனுக்கும் கண்கள் சிவந்திருந்தது. அவளால்தான் என்ன சொல்ல முடியும். மகன் கொஞ்சம் பிடிவாதத்தினை விட்டு வந்தால் எல்லோருக்கும் நல்லதுதான். ஆனால் இவர்களுக்காக திருமணம் செய்து விட்டு பின் அவன் துன்பப்படுவதை பார்த்தாலும் துக்கம்தான். கணவனோ அதற்கும் மேல்…. . அந்தக் கடவுளின் மேல் பாரத்தை போட்டுவிட்டு நடப்பதை எல்லாம் பார்க்க வேண்டியதுதான் என்றிருக்கிறாள்.

அவள் பேசி விட்டு போன பிறகு பாலா சற்று நேரம் சிந்தித்தான், இனியும் என்னாக வேண்டும் அவன் வாழ்க்கை பாழானது பாழானதுதான். மீதி இருக்கும் காலத்திற்கு அவன் பெற்றோருக்காக வாழ வேண்டியதுதான். ஆனால் மது நாளை வந்து

“ஏன் செய்தாய் என்று கேட்டால்”

ஐயோ என்று தலையில் கைவத்து விட்டான். கிட்டத்தட்ட அவனுக்கு பைத்தியமே பிடித்து விடும் போல் இருந்தது.

அப்பா ஆபரேசனுக்கு ஒத்துக் கொள்ள வேண்டுமென்றால் அவன் திருமணம் செய்ய வேண்டும். அவனுக்கு திருமணம் என்று ஒன்று என்றால் அது மதுவுடன்தான். மதுவும் இல்லை இப்போது. என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்தவனுக்கு இந்த சினிமாக்களில் வருவது போல் பொய்யாக திருமணம் செய்து கொள்வோமா ஆனால் யார் ஒத்துக் கொள்வார்கள். என்று யோசிக்கும் போதெ பணத்தை வீசி எறிந்தால் எத்தனையோ பேர் வருவார்கள் என்று உள் மனசு எடுத்துக் காட்டியது. ஆனாலும் பணத்தை மட்டும் குறியாய் நினைப்பவர்கள் நாளை நிரந்தரமாய் அவனது செல்வத்தை நாட நினைப்பார்கள் என்றெல்லாம் யோசித்தவனுக்கு மனதில் திடிரென ஒர் எண்ணம் உதயமாகியது.

ஏன் சௌந்தர்யாவினையே திருமணம் செய்யக் கூடாது…. அவளையே திருமணம் செய்து விட்டு பின் ஒரு வருடத்தில் அவளுடன் மனம் ஒத்துப் போக முடிய வில்லை என்று விவாகரத்து பண்ணி விட்டால் என்ன….

இப்போதய பிரச்சனை அப்பா அவரது ஆபரேசனுக்கு சம்மதிக்க வேண்டும். அவ்வளவுதான். சௌந்தர்யாவும் பெரிய உத்தமி ஒன்றும் இல்லை.அவளை மாதிரி ஒரு நச்சுப் பாம்புக்கெல்லாம் இதுவே அதிகம்.

மேலும் ஒரு நல்ல பெண்ணின் வாழ்க்கையினை வீணாக்கி விட்டோமே என்ற உறுத்தலும் இருக்காது. மதுவிடம் நடந்ததைச் சொன்னால் கண்டிப்பாக புரிந்து கொள்வாள்………. என்றெல்லாம் ஒருவாறாய் யோசித்தவன் ஒரு பெருமூச்சினை இழுத்தபடி தன் திட்டத்தை செயலாற்றத் தொடங்கினான். ஆனால் விதி சௌந்தர்யாவின் இடத்தில் கீர்த்தியை இழுத்து வந்து விழ வைத்தது.

தேவதை போன்ற மது இருக்க வேண்டிய இடத்தில் சௌந்தர்யா போன்ற பெண்ணா என்று பாலா நொந்த வேளையில் இன்னொரு தேவதை மனம் நொந்து பாலாவின் மனைவியாக ஆகப் போவதினை பாலாவும் எதிர்பார்க்க வில்லைதான்.கீர்த்தி என்னும் அழகான பூவை தனது சுய நலத்துக்காக வாட வைக்க போகிறோம் என்பதை அப்போது நினைத்துக் கூட பார்க்க வில்லை.

நேராக தந்தையின் அறைக்குப் போனவன் தனது முடிவினைச் சொன்னான்.முதலில் நம்பாமல் மறுத்தவர், தனக்காக யாரும் மனது மாற வேண்டாம் என்று பிடிவாதம் பிடித்தவர் ஒரு கட்டத்தில் பாலாவை நம்பினார். அதன் பிறகு பாலா தானே சௌந்தர்யாவிடம் இன்னும் ஒரு வாரத்தில் பேசி கூட்டி வருவதாக வாக்களித்தான். அருந்ததிக்கு மட்டும் எங்கோ உறுத்த அவனிடம் தனியாக விசாரித்தாள்.ஆனால் நடிப்பது என்று உறுதி ஆகி விட்டது. இனி யாரும் கண்டுபிடிக்க கூடாது என்று உணர்ந்தவன் அருந்ததியிடமும் தான் மதுவை மறக்க முயற்சி செய்கிறேன் .இனி யாரும் இது பற்றி பேச வேண்டாம் என்று அவளின் குறுக்கு விசாரணைக்கும் முற்றுப் புள்ளி வைத்தான்.