அத்தியாயம்:40
மங்கிய இரவு விளக்கின் ஒளியில்…… அந்த அறை நிரம்பியிருக்க….. ஏதோ சப்தம் கேட்க…. தீக்ஷா அசைந்தாள்… கண் விழிக்காமலே கணவனின் அருகாமையைத் தேட…. அவன் அருகில் இல்லை என்பதை உணர்ந்த தீக்ஷா…. சட்டென்று வேகமாய் எழுந்து உட்கார்ந்தவளின் காதுகளில்… குளியலறையில் தண்ணீர் விழும் சப்தம் கேட்க…. மணியைப் பார்த்தாள்… அதுவோ 3 என்று காட்டியது….
“இந்த நேரத்தில் ஏன் குளிக்கிறார்..” என்றபடி யோசனையுடன் மீண்டும் படுத்தவள்…. கணவன் வெளியில் வரும் சத்தம் கேட்டு அவன் வரும் திசை நோக்கி பார்த்தபடி இருக்க,… அவனோ விளக்கையே போடாமல்…. மொபைல் விளக்கின் ஒளியுடன் ஏதோ செய்து கொண்டிருந்தான்…
எழுந்த தீக்ஷா விளக்கைப் போட்டபடியே….
“என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க அத்தான்” என்று அவனை நோக்கி கேட்க…
“உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்ணக் கூடாதுன்னுதானே லைட் போடாமல் ரெடி ஆகிட்டு இருக்கேன்…. நீ தூங்கு “ என்றபடி தன் வேலையில் கவனமாக இருக்க…
“என்னது ரெடி ஆகிட்டு இருக்கீங்களா…. எங்க…. எதுக்கு… இந்த நேரத்திலயா” என்றவளின் பட பட கேள்விளுக்கு எல்லாம் பதில் சொல்லாமல்…
“வந்து சொல்கிறேன்….” என்று நிதானமாகச் சொல்லிவிட்டு தன் அலுவலக அறையை நோக்கிச் செல்ல… இவளும் வேகமாய் அவன் பின்னே போக எத்தனிக்க… ஏனோ தலை சுற்றுவது போல் இருக்க…. அவன் பின்னே போகாமல் அப்படியே அமர்ந்து விட்டாள்…
இத்தனை சீக்கிரமாக எழுந்ததுதான் தன் தலை சுற்றலுக்கு காரணம் போல் என்று தவறாக கணித்தவள்… தன்னை ஆசுவாசப்படுத்தியபடி….குளியலறைக்குள் நுழைந்தாள்…
குளியலறைக்குள் நுழைந்த வேகத்திலேயே வெளியே வந்தவள்… அடுத்து கணவனின் முன் தான் நின்றாள்…
“எங்கத்தான் கிளம்ப்றீங்க” என்றபடி … அவன் எதிரில் அமர்ந்தாள்…
“ஆஃபிஸ்க்கு” என்று வார்த்தைகள் தான் வந்தன… பார்வை கோப்புகளில் இருந்த்து…. அவனையே பார்த்தபடி 10 நிமிடம் இருந்தவளுக்கு… அதுவே அதிகமாய்ப் பட…
அடுத்து கேட்டாள்
“ஏன் இவ்ளோ சீக்கிரம்… ” என்று அடுத்த கேள்வியைக் கேட்க….
“பேசாமல் இருக்கியா….” என்றவன்.. அடுத்த நொடியே
“அது முடியாது உன்னால….. அதனால… ரூமுக்கு போறியா…. எனக்கு வேலை இருக்கு…” குரலில் கெஞ்சல் எல்லாம் இல்லை…. கண்டிப்புதான் இருந்தது…..
வாயே திறக்காமல் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தாள்…. சாதனைதான் அவளைப் பொறுத்தவரை….
விஜய் அவ்வப்போது எழுந்து அலமாரியில் அடுக்கி வைக்கப் பட்டிருந்த ஃபைல்களை எல்லாம் எடுத்தபோது…. உதவி செய்ய எழுந்தவளைக் கூட வேண்டாம் என்று சொல்லி விட…
இவ்வளவு தீவிரம் என்றால் அது எந்த பிராஜெக்ட் என்றும் தீக்ஷாவுக்கும் ஓரளவு புரிய… தன் சாதனையின் கால அளவை நீட்டினாள்….
ஆனாலும் அவளால் சும்மா இருக்க முடியவில்லை….
விஜய்யின் மொபைலை எடுத்து நோண்டியபடி இருந்தவள்… அதில் பாடலை ஒலிக்க விட….
ரோஜாப்பூ ஆடி வந்தது ராஜாவை தேடி வந்தது
பூவை கொஞ்சம் நீ சூடு பூவின் தேனில் நீராடு
பேசி பேசி தீராது ஆசை என்றும் ஆறாது
லவ் லவ் என்பதா சொல் சொல் மன்மதா
சொன்னால் போதுமா தாகம் தீருமா
விஜய் நிமிர்ந்து வழக்கமான முறைப்பை வீச..
“பேசக் கூடாதுன்னு தானே சொன்னீங்க… பாட்டு கேட்கலாம்ல” என்று சைகையால் சொல்ல…
விஜய் பதிலாய் வேறென்ன கிடைத்திருக்கும் அவளுக்கு…. அவன் கண்களின் முறைப்புதான்….
அதையெல்லாம் லட்சியம் செய்பவளா அவன் மனைவி…. பாடலை ஒலிக்க விட
நேற்று நீர் விட்டது இன்று வேர் விட்டது
நெஞ்சில் அம்மாடியோ நூறு பூ பூத்தது
சின்னஞ்சிறு பருவம் இன்னும் கொதிப்பதோ
சொல்லிச் சொல்லி பொழுதை இன்னும் கழிப்பதோ
தொடு தொடு தொடாமல் நாவின் மேனி நாளெல்லாம் மீட்டுதே
ரோஜாப்பூ ஆடி வந்தது ராஜாவை தேடி வந்தது
நீயும் அச்சம் விடு நூறு முத்தம் இடு
மீதம் மிச்சம் எடு மேலும் சொல்லிக்கொடு
அந்திப்பகல் இரவு சிந்தை துடிக்குது
அந்தப்புர நினைவில் சிந்து படிக்குது
இதோ இதோ உன்னாலே விடாமல் மோகம் வாட்டுது தாங்குமா
ரோஜாப்பூ ஆடி வந்தது ராஜாவை தேடி வந்தது…………….
பாடல் தன் வேலையைக் காட்டியது….
விஜய்யின் கவனம் அந்தப் பாடல் ஆரம்பித்தபோது எங்கு இருந்ததோ அதே வரியில் இருக்க…. ஃபைலை மூடி வைத்தவன் நிமிர்ந்தான்….
“என்ன” என்று கண்களால் சமிக்ஞை காட்டி கேட்க… விஜய் பேச ஆரம்பித்தான்…
“இந்த பாட்டு முடிந்தவுடன் ஹீரோ கையால ஹீரோயின் கன்னத்தில செம்ம அடி கிடைக்கும் தெரியுமா…. வாங்க ரெடியா” நக்கலாகத்தான் கேட்டான்………
தீக்ஷா தலை சாய்ந்து அவன் முன் கண் சிமிட்டினாள்…
”இது அந்த சாங் இல்லத்தான்…. அது வேற சாங்… தீக்ஷாவா கொக்கா… அதெல்லாம் போட. இந்த பாட்டு முடிந்தவுடனே ஹீரோ ஹீரோயின தூக்கிட்டு போற மாதிரிதான் சீன் வரும்…. தூக்க ரெடியா… நான் ரெடிப்பா”” என்றவளின் வார்த்தைகளில் விஜய் தான் அப்பாவியாய் மாறிப் போக… பேந்த பேந்த விழித்தான்…
”தேவையா இந்தர்….” .என்று சிரிக்க
பல்லைக் கடித்த விஜய்…
“தயவு செய்து கிளம்புறியா” என்று தன் பொறுமையை இழுத்துப் பிடித்தபடி பேச
“உங்களுக்காக உங்க மனைவி ரொமாண்டிக்கா சாங் போட்டால்….… கெளம்புறியானு கேட்கறீங்க… நான் ஏதாவது பேசினேனா… நீங்கதானே ஆரம்பிச்சீங்க… கான்சென்ட்ரேஷன் வேண்டும் பாஸ்…. நான்தானே பாட்டு கேட்டுட்டு இருக்கேன்… நீங்க உங்க ஃபைலை பார்க்க வேண்டியதுதானே… நீங்க ஏன் பாட்டைக் கேட்கறீங்க” என்று ஒன்றுமே இவள் பண்ணாதது போல் கேட்க..
விருமாண்டியாகவே மாறி விட்டான் விஜய்….
“உன்னை” என்று கோபமாய் எழ…. அடுத்த பாடலை ஒலிக்க விட்டாள்..
தூங்காத கண்களால் நீங்காமல் காண்கிறேன்
நீதானே என் காலைகளின் சூர்யோதயம்
தாங்காமல் பெண் நிலை தாலாட்டு கேட்கிறேன்
நீயில்லையேல் பாவை மனம் பாலை வனம்
ஹே ப்ரம்ம தேவா தர வேண்டும் நூறாண்டுகள்
நான் காதல் செய்ய போதாது நூறாண்டுகள்
கண்ணே உன் வாசகம் என் ஜீவ யாசகம்
கண்ணா என் மன்னா நீ கோடி பேரில் மானுடன்
விஜய்… இப்போது இந்தராய் மாறி இருக்க வேண்டும்தான்…. அந்த உருகலான பாடலில்…. இன்று இருக்கும் சூழ்நிலையில்….அவனால் விருமாண்டியாகவும் மாற முடியாது… இந்தராகவும் மாற முடியாது…. ஏனெனில் அதற்கெல்லாம் அவனுக்கு நேரம் இல்லை….. இந்த கோப்புகளை எல்லாம் சரி பார்த்து…. முடித்து… இன்னும் நிறைய வேலைகள் வரிசையில் இருக்க…. அவன் நிலை தெரியாமல் அவன் மனைவி விளையாண்டு கொண்டிருந்தாள்…..
விஜய் அவளிடம் வழக்கடித்தால் அவனுக்குத்தான் தோல்வி கிடைக்கும்…. எனவே மௌனமாய்…. தன் வேலையில் கவனம் செலுத்த ஆரம்பித்தான்..
பூந்தென்றலே நீ பாடி வா
பொன் மேடையில் பூ சூட வா
ஏன் இந்த பெண் மனம் ஏகாந்தமானது
நீ பாடினால் பூவானது தேனானது
நீ வந்து காவியம் நிஜமாகி போனது
வார்தைகளில் தீராதது நான் கண்டது
பூலோக சொர்க்கம் கண் முன்னே நான் காண்கிறேன்
நீ தேவ வர்க்கம் உன் நெஞ்சில் நான் வாழ்கிறேன்
காலங்கள் மாறினும் தேகங்கள் போயினும்
தீக்ஷா அந்தப் பாடலில் லயித்திருக்க… விஜய்க்கும் அந்தப் பாடல் பிடிக்கும்… சற்று முன் பாடலின் காட்சியைப் பற்றி பேசியதால் இந்தப் பாடலின் காட்சியும் அவனையுமறியாமல் வந்து போக……… அந்த பாடலின் முடிவில்… கதாநாயகி…. மின்சாரம் தாக்கி இறந்து போகும் காட்சி கண் முன் வந்து போக… ஏதோ ஒரு உணர்வில் … விஜய் சட்டென்று மொபைலை எடுத்து அணைத்து விட்டான்… பாடல் முடியும் முன்னே
தீக்ஷா… தன் கணவனின் எண்ணம் புரிந்தவளாய்…
“அரை குறையாத்தான் பார்ப்பீங்களா பாஸ்… இது ஒன்லி ஃபீமேல் வாய்ஸ் தான்…. இதில் ஹீரொயின் சாக மாட்டாள்… அது ஹீரொ ஹீரோயின் சேர்ந்து பாடும்போது ” என்றவளின் வார்த்தைகளில்
“எதுவோ பாட்டு ஒண்ணுதானே..ப்ளீஸ் தீக்ஷா… என்னை வேலை பார்க்கவிடு….“ கையெடுத்து கெஞ்சியே விட…
”சரி போங்க… உங்களப் பார்த்தா…. ரொம்ப பாவமா இருக்கு.. அதுனால தீக்ஷா விடறா…. உங்க மேல பாவப்பட்டுலாம் இல்ல… என் இந்தருக்கு இந்த முகம் செட் ஆகல“ என்றபடி அதற்கு பேல் பேசாமல்… ஹெட்செட்டை தன் காதுகளில் மாட்டியவள்… அதன் பாடல்களில் ஐக்கியமாகி விட விஜய்யும் தன் வேலைகலில் மூழ்கி அதை முடித்தும் விட்டான்….
விஜய் அழைத்தபோதுதான்… தீக்ஷா அவனைக் கவனித்தாள்…
“முடிச்சுட்டீங்களா அத்தான்” என்றபடி…
“அத்தான்…. சூப்பர் சாங்… ரிபீட்டட் மோட்ல போட்டு கேட்டுட்டு இருக்கேன்… கேட்கறீங்களா” என்றவளிடம்..
“அதெல்லாம் கேட்க டைம் இல்ல…வா” என்றபோதே
“அய்யோ அத்தான் நீங்க கேட்டாகனும்…. ஏன்னா… நீங்க இதை எனக்காக பாடனும்… நேயர் விருப்பம்” என்று கெஞ்சலாக கூற.… அதற்கெல்லாம் பதில் சொல்லாத விஜய்
“என் மொபைல்ல யாரைக் கேட்டு இந்த பாடல் எல்லாம் பதிவு பண்ணி வச்சுருக்க…. உன்னை…” என்றவனிடம்
“யாரைக் கேட்க வேண்டும்…. இங்க நான் தானே இருக்கேன்.. என்கிட்டேயே நான் கேட்கணுமா” என்று அவனின் இதயம் இருக்கும் இடத்தில் கை வைக்க…
அவளது பேச்சை அவனையும் மீறி ரசித்தவன்
“உங்க அம்மாகிட்ட தாண்டி கேட்கனும்… பிறக்கும் போது நீ பேசிட்டே பிறந்தியானு…..” என்றவன் ஞாபகம் வந்தவனாய்
“என் மொபைலில்…. உங்க அம்மா பேரை வைஜெயந்தின்னு மாற்றி வச்சுருக்க… என்னைக்கு உங்க அம்மாகிட்ட நான் வாங்கி கட்டிக்க போறேனோ….. ” என்று கவலையாய்ச் சொல்ல
“ச்சேய் சேய் அம்மா உங்களுக்கெல்லாம் தோசைக் கரண்டி சூடு வைக்க மாட்டாங்க…. அவ்ளோ மரியாதை…. சோ நோ பயம்” என்றவள் நக்கலாய்க் கண்ணடிக்க..
சிரித்த விஜய்…. அவளது உதட்டைக் தன் கையால் இழுத்தபடி…
“இது வாயா இல்லை…. வேற எதுவுமா” என்று சுண்ட..
‘ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஆ அத்தான் வலிக்குது……………..” என்று எம்பிக் குதித்தவள்….. ”பேச்சை மாத்தாதீங்க…. பாட்டு பாடுவீங்களா மாட்டீங்களா” என்று தன் பிடியிலே நிற்க
விஜய் அவளை ஒரு மாதிரியாக பார்த்தபடி….
“”ஏன் அது குத்துப்பாட்டா… என்னைப் பாட வைக்க இவ்ளோ ஆர்வமா இருக்க நீ... மொத்தமா என்னை டேமேஜ் பண்றதில் உன்னை அடிச்சுக்க ஆளே கிடையாதே ” என்றவனை முறைத்த தீக்ஷா…
“ஏன் குத்துப்பாட்டுனா….பாட மாட்டீங்களோ…. அதுவும் சாங்தானே…. என்றவள்..
“ஹீரோனா…. எல்லாம் பண்ணனும்…. ரொமான்ஸ்… அம்மா செண்டிமெண்ட், தங்கை செண்டிமெண்ட்…வில்லத்தனம்…. டான்ஸ்…. இப்போ இருக்கிற ஹீரொல்லாம்…. எல்லாம்தானே பண்றாங்க…. குத்துப்பாட்டுக்கு கூட டான்ஸ் ஆடுறாங்க…. உங்கள ஆடவா சொல்றேன்… பாடத்தானே சொல்றேன்….” என்று பேசிக் கொண்டே போக…
விஜய்யால் முடியவில்லை… ஒரு கட்டத்தில்…. அவள் வாயைப் பொத்தியவன்..
“தெரியாம சொல்லிட்டேண்டி…” என்று நொந்து போனவனாய்ச் சொல்லும் போதே….
”கையால் வாய மூடுறான்...இவனலாம்” வாய் அவனது கரங்களில் சிறை பட்டிருந்தபோதும்…. எண்ண ஓட்டம் அவள் கண்களில் நக்கலாய் வர…
அவளின் எண்ண ஓட்டம் புரிந்து கல கலப்பாய் சிரித்த விஜய்…
“மேலோட்டமா வாய மட்டும் மூட மாட்டான் உன் இந்தர்…. அப்புறம் எல்லாம் கெட்டுச்சு… இளா வெயிட் பண்ணிட்டு இருக்கான்… வாங்க செல்லம்… என்னை ரொம்ப சோதிக்காத“ என்று சொல்ல…. ’இளா’ என்று விஜய் சொன்னதாலோ என்னவோ…. அமைதி ஆகி விட்டாள் தீக்ஷா…. அதற்கு மேல் அவனிடம் வாயாட வில்லை….
விஜய்… அவளுடன் மீண்டும் அறைக்கு வந்த போது…
“அத்தான் உங்க தீவிரத்தை பார்த்தால்… Burj Khalifa க்கு போட்டியா சென்னையிலேயே கட்டிருவீங்க போல…”. என்று கிண்டலடிக்க
“என்ன நக்கலா” என்றவனிடம்….
“ஏன்…. என் அத்தானால முடியாதா என்ன….” என்று சவால் விடுபவள் போல பேசிய தீக்ஷாவைத் தன்னருகே அழைத்தான் விஜய்…
“தீக்ஷா….. இந்த ப்ராஜெக்ட்…. என் வாழ்க்கையில ரொம்ப முக்கியமான விசயம்” என்று முடிக்கவில்லை அவன்
அவனவளோ
“என்னை விடவா” என்று எதிர்க் கேள்வி கேட்க….
முறைத்தான் விஜய்…
“சொல்றதை மட்டும் கேளு…. அதிகப்பிரசிங்கித் தனமா பேசாத….“ தான் இத்தனை சீக்கிரமாய் கிளம்பும் காரணத்தைச் சொல்ல…
அதைக் கேட்டவள்…
“தீனாவுக்கு தெரியாதா…. அவருக்கு தெரியாமல் ப்ளான் பண்ணி துபாய் போறீங்களா… என்னைக்கு போறீங்க..” என்றபோது அவளையுமறியாமல் குரல் கம்ம
தெரியவில்லை என்று கூசாமல் பொய் சொன்னான் விஜய்…. ஏனெனில் இன்றே கிளம்பும் முடிவில் தான் இருந்தான்…. கிட்டத்தட்ட 99% உறுதி ஆகி இருக்க… மனைவியிடம் அதைச் சொல்ல வில்லை அவன்…
அதன் பிறகு…. கார் நிறுத்துமிடம் வரை வந்த தீக்ஷாவுக்கு ஏனோ…. மனம் கனமாயிருக்க…
“அத்தான் நான் நம்ம ஸ்ட்ரீட் வரைக்கும் வரவா” வாய்தான் அனுமதி கேட்ட்தே ஒழிய…. அவள் செயல் அப்படி இருக்க வில்லை…… அவன் அனுமதி அளிக்கும் முன்னே காரில் ஏறி அமர்ந்தவள்….
“சீக்கிரம் போறிங்க… சீக்கிரமா வரனும்… உங்களுக்கு இன்னைக்கு ஒரு சர்ப்ரைஸ்…. என்றவள்…. ”இல்லையில்லை 2 சர்ப்ரைஸ்….“ என்று சொல்ல
“”என்ன“ என்று கேட்டான் விஜய்…
“அதுதான் சர்ப்ரைஸ்னு சொல்லிட்டேன்ல…” என்ற போது அவனுக்கும் தெரியாமல் இல்லை…. நாளை தீக்ஷாவின் பிறந்த நாள் என்று அவனுக்கும் தெரியும்…
அதனாலே அவளிடம் தன் பயணத்தை மறைத்தான் விஜய்…. அலுவலகம் சென்று… அங்கே சென்று முடிவெடுத்ததைப் போல… அவளிடம் சொல்லிவிட்டு… அங்கிருந்தே கிளம்புவதே அவனின் திட்டம்… ஆனால் 2 சஸ்பென்ஸ் என்று சொல்கிறாளே என்று யோசித்தவன் சிந்தனையில் இருக்க
அவன் யோசிப்பது எல்லாம் கவலைப்படாமல் அவள் பேசிக் கொண்டிருக்க…. தெரு முனையும் வந்துவிட…. காரை நிறுத்திய விஜய்… அவனும் இறங்கி….
“வா கேட் வரை விட்டுட்டு வருகிறேன்” என்று காரை விட்டு அவனும் இறங்க…
“சாரி அத்தான்…. உங்க டென்சன் எனக்கும் புரியுது…. நான் செய்வதெல்லாம் ஓவர்னு எனக்கும் புரியுது…. ஆனால்….. என்னை மாத்திக்க முடியலை…. ஆனால் நீங்க நான் பண்றதையெல்லாம் எப்படித்தான் பொறுத்துக்கறிங்க…. ” என்று அவன் கரம் கோர்த்து தோள் சாய்ந்தவளை…. அணைத்தபடி நடந்தவன்….
“இவ்ளோ பேசுறவ…. கொஞ்ச நேரம் முன்னால கேட்டேல்ல…. என் வாழ்க்கையில முக்கியமான விசயம் நீயா இல்ல என் தொழிலானு கேட்ட…. ஏன் அப்டி கேட்ட…” என்றபோது…
சிரித்தவள்…. மௌனத்தையே பதிலாக தந்தாள்…. அதன் பிறகும் பேச வில்லை…. விஜய்க்கு அவளின் மௌனம் ஆச்சரியம் அளிக்கத்தான் செய்த்து….
பதிலுக்கு பதில் எப்போதும் பேசுவதால்…. சாதரணமாக… விஜய்யால் அவளின் வேகத்திற்கு ஈடு கொடுத்து பேச முடியாது….. இன்று அவளின் மௌனம் அவனை பேச வைத்தது…. இல்லையில்லை உளற வைத்தது என்றே சொல்லலாம்…
“தீக்ஷா” என்ற போதே அவன் குரலில் அவளின் ஒவ்வொரு எழுத்தும்….கொஞ்சலாய் வெளி வர… இவளோ
“ஹ்ம்ம்ம்” என்றாள் ஒற்றை வார்த்தையில்… ஏனோ வார்த்தைகள் அவளிடமிருந்து வரவில்லை….
“இங்க நீ இருக்கேனு சொன்னேல்ல… நீ அங்க இருக்கிறது மட்டும் இல்லை… அதில் ஒலிக்கிறது கூட தீக்ஷா தீக்ஷா தீக்ஷா என்கிற…. உன் பேர் தான்” அக்மார்க் கணவனாய் பிதற்றலில் இறங்க ஆரம்பித்தான் அவள் மனைவியின் இந்தர்….
இதுவரை அவனுள் மூழ்கி…. மௌனமாக இருந்த தீக்ஷா…. அவன் வார்த்தைகளில் சுயத்திற்கு வந்தவள்…
“ஏன் லூசுத்தனமா உளறுரீங்க…. அதெல்லாம்… தீக்ஷா தீக்ஷா தீக்ஷானுலாம் சொல்ல வேண்டாம்… லப் டப் னு துடிச்சாலே போதும்…” என்று கறாராய்ச் சொல்ல..
விஜய் உச்சக் கட்ட எரிச்சலுடன் பார்த்தான்..
“ஏண்டி… நீ பேசுறதுல இதுவரைக்கும் ஏதாவது உருப்படியா இருந்திருக்கா…. அதெல்லாம் நான் கேட்டுக்கலை….. நானே என்னைக்காவதுதான் இப்படி பேசுவேன்… கேட்டுட்டு போய்ட்டே இருப்பாளா….. நான் லூசுத்தனமா பேசுறேன்னா….அப்போ நீ பேசுறது எல்லாம் என்ன..” என்று கோபமாய்க் கேட்டே விட்டான் விஜய்…
“அய்யோ அத்தான்………… தப்பா எடுத்துக்காதிங்க… நான் ஏன் சொன்னென்னா… என்று இழுத்தவள்…
“தீக்ஷா தீக்ஷா தீக்ஷான்னு தொடர்ந்து சொன்னா… அது ஒரு கட்டத்தில் சக்தினு மாறிடும்…. என் இந்தர் நெஞ்சில் அவனோட தீக்ஷா பேர் மட்டும் தான் இருக்கனும்… அதுனாலதான்.. அப்படி சொன்னேன்” என்று தீவிரமாய் விளக்க அளிக்க..
அவளை அணைத்திருந்த விஜய்…. தீக்ஷா தீக்ஷா தீக்ஷா என்று சொல்ல ஆரம்பிக்க அது சக்தி என்று முடியவே இல்லை………. புருவம் உயர்த்தியபடி அவளைப் பார்த்தவன்…
”எத்தனை தடவை சொன்னாலும் என் நாக்கு பிறளாது செல்லம்….. டங் ட்விஸ்டர் எத்தனை சொல்வேன் தெரியுமா….. அது மட்டும் இல்லாமல்…. பாட்டு கிளாஸ் வேற போய் இருக்கேன்….. ” என்று பேசிக் கொண்டே போனவனை…. மனதோடு ரசித்தபடி மௌனத்தை தன் மொழியாக மாற்றி இருந்தாள் தீக்ஷா விஜயேந்தர்………
அதன் பின் அவனிடமிருந்து விடைபெற்றவள்…அவனை விட்டு. 2 அடி எடுத்து வைக்க வில்லை…. மீண்டும் அவனிடம் திரும்ப…. ….
“இந்த பழக்கத்தை மாத்தவே மாட்டியா…. நீ.” என்று சிரித்தபடியே விஜய் கிண்டலடிக்க…. அவன் நக்கல் எல்லாம் அவள் காதில் விழ வில்லை….
அந்த தெருவே நிசப்தமாய் இருக்க… சுற்றும் முற்றும் ஒருமுறை பார்த்தவள்………. அவன் அருகே நெருங்க….. அவள் எண்ணம் புரிந்தவனாய்…. அவனும் சுற்றும் முற்றும் பார்க்க ஆரம்பிக்க….. அதற்கெல்லாம் நேரம் கொடுக்காமல்… அவனைத் தன்புறம் இழுக்க…. சுதாரிக்க ஆரம்பித்த விஜய்… வேகமாய் தன் கைகளால் அவளை மறிக்கப் பார்க்க…. விஜய்யின் வேகம் அவளிடம் எடுபடவில்லை….. அவன் இதழில் அழுத்தமாய் தன் முத்தத்தை பதித்து விட்டுதான் அவனை விட்டாள் தீக்ஷா….
விஜய் இதை எதிர்பார்க்கவே இல்லை… கன்னத்தில் கொடுக்கப் போகிறாள் என்று தான் சுதாரிக்கப் போனானே தவிர… இதழில் எதிர்பார்க்கவே வில்லை….. என்னதான் கணவன் மனைவி என்றாலும் … தெருவில் போய்… ” அவளது இதழ் ஒற்றலில் மோகத்தில் சொக்காமல்….. கோபத்தில் கண் சிவந்தான் விஜய்… அதன் விளைவாக
“ஏய்… அறிவிருக்காடி உனக்கு….” என்று திட்ட ஆரம்பித்தவனின்…. வாயை தன் கைகளால் பொத்தியவள்….
அவன் கண்களை நேருக்கு நேராகப் பார்த்து…. அழுத்தமாய் சொன்னாள்…
“இந்தர்…. உங்க வாழ்க்கைல…. நான் முக்கியமானவளா இருக்கலாம்…. ஆனால் என் வாழ்க்கையே நீங்கதான்… அதைப் புரிஞ்சுக்கங்க… இந்தர் இன்றி… இந்த தீக்ஷா இல்லை…“ என்றவளின் வார்த்தைகளில் விஜய் ஸ்தம்பித்து நிற்க…. அவனின் கண்களோடு மீண்டும் கலந்தவள்….. தன் பார்வையை விலக்கி… தன் கைகளை அவன் உதடுகளில் இருந்து விடுவித்து… அவனை விட்டு விலகி ஓடியவள்….. அதன் பிறகு அவன் புறம் திரும்பவே இல்லை………………..
-------------
விஜய் அப்படியே நின்றிருந்தான்…. எத்தனை நிமிடம் நின்றிருந்தானோ அவனைக் கலைத்தது இளமாறனிடமிருந்து வந்த அழைப்புதான்… நொடியில் தன்னைச் சுதாரித்த விஜய்…. அவனோடு பேசியபடி…. பயண விபரத்தையும் சொல்ல ஆரம்பித்தவன்… நாயகியின் நாயகனாக இருந்த நிலை மாறி விஜய் பில்டர்ஸின் தலைவனாய் மாறி இருந்தான்…………..
இவன் நிலை இப்படி இருக்க….. இளமாறனோ தன் திட்டங்களை எல்லாம் ஆரம்பித்து இருந்தான்……….. விஜய்யோடு பேசி வைத்தவன்… அடுத்து தன் போனில் இருந்த ஒரு எண்ணுக்கு அழுத்தினான்….
“மோகன்…. உனக்கு 3 நாள் தான் டைம்…. நான் உன்கிட்ட கொடுத்திருக்கிற போட்டோல இருக்கிற பொண்ணைக் கடத்தனும்…. அவள சின்னா பின்னாமாக்கிடு….. இதில் என் பேர் எக்காரணத்தைக் கொண்டு வரக் கூடாது…. நீயும் டேரக்டா இன்வால்வ் ஆகக் கூடாது….” என்றவனின் கட்டளைக்கு மறுமுனை பணிந்தது
இளமாறன் சந்தோசத்தில் துள்ளினான்…..
“இதோ…. தான் கனவாக நினைத்த ப்ராஜெக்ட் தன் கைக்கு வரப் போகிறது….. விஜய்யோடு கூட்டணி தான்…. ஆனால்…. துபாய் போய் திரும்பி வரும்போது….. அவன் விஜய்யாகவா இருப்பான்…. தன் மனைவியை எண்ணி…. எண்ணி… அவளின் நிலையை எண்ணி….. சுத்தமாய் இத்துப் போவான்… தான் மட்டுமே இனி இந்த ப்ராஜெக்ட்டின் முதலாளி…. எக்காளமிட்டது அவன் மனம்…. தன் கனவும் நிறைவேறி விடும்… அந்த தீக்ஷாவையும் …. பழிவாங்கி விட்டோம்…. விஜய் மனைவி என்பதாலே அவளுக்கும் இந்த அதிகபடியான தண்டனை….” என்று தன் திட்டங்களில் சிலாகித்தவன்
“சோ சாரி மிஸஸ்.விஜயேந்தர்” என்று தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டவனுக்கு…. காலமும் சோ சாரி என்று சொல்ல தயாராக ஆகி இருந்தது…
……………
கிட்டத்தட்ட 2 மணி அளவில் தீக்ஷா…………… வழக்கம் போல் தன் அரட்டைப் பணிகளை முடித்தவள்….. அறைக்கு வந்த போது…… கணவனிடம் அவள் சொல்லி இருந்த முதல் சர்ப்ரைஸ் காரணத்தை நினைத்துப் பார்த்தாள்….
“சொன்னால் கணவன் தன்னைக் கேலி செய்வானோ என்று எண்ணியவள்….
“என்ன சொன்னாலும் பரவாயில்லை….. கேலி பண்ணினாலும் பராவாயில்லை” தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டாள்..
காரணம்… இன்றைய தினம் அவர்களின் திருமணம் முடிந்து நூறாவது நாள்… காலையில் மட்டும் சொல்லியிருந்தேன்… விருமாண்டியா மாறியிருப்பான்…. இல்ல பெரிய இவன் மாதிரி…. லூசு மாதிரி இதையெல்லாம் கவுண்ட் பண்ணுவியானு நக்கல் பண்ணியிருப்பான்…. என்றபடி தன் உலகில் சஞ்சரித்தவளுக்கு….
அவனின் வெளிநாட்டுப் பயணம் மனதில் தோன்ற…மனம் ஏதோ சரி இல்லாதது போல் இருக்க…. சுனந்தாவைப் பார்த்து வருவோம் என்று முடிவெடுத்தவளாய்….. தீக்ஷா ஆடை தேடலில் மூழ்கியவளின் கண்களில் பிங் வண்ண புடவை பட….
“இதைக் கட்டிட்டு போனோம்…. வைஜெயந்தி…… ஒரு பெரிய புராணமே ஆரம்பிச்சுருவாங்க” என்றபடி மீண்டும் வைத்தவளின் கண்களில் அதன் அருகே இருந்த பிங் வண்ண சட்டை இருக்க… அவளியுமறியாமல் அவள் கரம் அதை எடுத்து அவளோடு சேர்த்தது….
தன் இதழ் பதிந்திருந்த தடம் லேசாய் இருக்க……
வேகமாய் தன் ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிள் அருகே போனவள்…. அடர்சிவப்பு நிற உதட்டுச் சாயத்தை தன் இதழ்களில் தடவியவள்…. அழுத்தமாய் அதன் அச்சாரத்தை அந்தச் சட்டையில் பதித்தவள்…..
“ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்ம் இப்போ கரெக்டா இருக்கு… ஹேய் இந்தர்…. லேசா நான் கொடுத்ததுக்கே ஒரே அடியா சாஞ்சுட்ட…. இப்போ என்ன பண்ணப் போற” தன் கணவனின் காதலில் கசிந்துருகினாள் தீக்ஷா….
விருமாண்டிக்குள்ள இப்படி ஒரு காதலா…. அவனை முதன் முதலில் பார்த்த ஞாபகம் முதல்…இன்று வரை தனக்குள் ஓட்டியவள்…
தனக்காக இந்த அளவு இறங்கியிருக்கிறான்…. ஆனால் நான்.. அதே குறும்போடு… விளையாட்டுத் தனமாய்… கொஞ்சம் கூட மாறாமல்…. அப்படியேதான் இருக்கிறேன்…. என்னதான் முயற்சித்தாலும் மாற முடியவில்லை…..
எண்ண ஓட்டங்களில் இருந்த தீக்ஷா தன் மொபைலை எடுத்து கணவனை அழைக்கப் போக….. அவனே அடித்தான்…
வியந்தபடியே…
“அத்தான் ஆயுசு நூறு உங்களுக்கு” என்று தன் வழக்கமான பாணியில் பேச ஆரம்பிக்க…
”ஆரம்பிச்சுட்டியா…. என்ன திடீர்னு” என்றவனின் குரலில்
“இப்போதான் உங்கள நினைத்தேன்…. போன் பண்ணலாம்னு மொபைலை கைல எடுத்தேன்… நீங்களே பண்ணீட்டீங்க” என்றவளின் துள்ளளான பேச்சில்…
“சோ அப்பப்பதான் என்னை நினைக்கிற…. ஆனா உன் இந்தர் அப்படி இல்லம்மா” என்றவனின் காதல் வார்த்தையில் உள்ளுக்குள் உருகினாலும்…
“எனக்கு 3 வயசுலேயே என் தாய் மாமா மடியில வச்சு காது குத்திட்டாங்க அத்தான்…. ஏன் மறுபடியும் குத்த நினைக்கிறீங்க” என்று சலிப்பாய் சொல்ல….
சிரித்த விஜய்…
“உன்கிட்டலாம் பேசி ஜெயிக்க முடியுமா….. அது மட்டும் இல்லாமல் எனக்கு நேரமும் இல்லை…. நான் போன் பண்ணிய விசயத்தை விட்டுட்டு…. வேற ஏதேதோ பேசிட்டு இருக்கேன் பாரு…..அப்டியே டைவர்ட் பண்ணிருவடி….” என்றவன்
”தான் உடனடியாக… துபாய் கிளம்ப வேண்டுமென்று…. அங்கிருந்தே கிளம்ப போக” வேண்டுமென்று சொல்ல…
அமைதியாய் இருந்தாள் தீக்ஷா…. எதுவுமே பேசவில்லை…
விஜய்க்கும் கஷ்டமாகத்தான் இருந்தது…. என்ன செய்வது… போயாக வேண்டுமே… அவளின் பதிலுக்கு தவிப்புடன் காத்திருக்க…
”போய்ட்டு வாங்கத்தான்…. கண்டிப்பா உங்களுக்கு வெற்றிதான் கிடைக்கும்” என்றவளின் அமைதியான குரலில்….
“தீக்ஷா” என்று அவனின் குரல் உள்ளுக்குள் போக…
“சொல்லுங்க அத்தான்” என்ற போது தீக்ஷாவின் குரல் சாதரணமாக ஆகி இருக்க
“நான் இங்கேயிருந்தே கிளம்புறேனு சொல்றேன்…. கோபம் வரலையா உனக்கு” அடங்கிய குரலில் சொற்கள் வெளிவந்தன…..
“கோபம் இல்லை… ஆனால் உங்கள பார்க்க முடியலேனு லேசா கஷ்டமா இருக்கு… அவ்ளோதான்… எத்தனை நாள் அத்தான்… சீக்கிரமா வந்திருங்க”
“3 டேஸ் தான்…. ஒகேவா…. தென்….” 12’0 க்ளாக்…. எப்டியாவது உனக்கு கால் பண்ணிருவேன்… சாரி தீக்ஷா…. நம்ம மேரேஜ் முடிந்து உனக்கு வருகிற முதல் பிறந்த நாள்…. என்னால இருக்க முடியலை…. நேத்து நைட்தான் எனக்கு தகவல் வந்துச்சுடா…” வார்த்தைகள் அவள் கணவனிடமிருந்து குற்ற உணர்வில் வந்து விழுக….
அவன் மனைவியோ…
“ஹலோ பாஸ்…… ரொம்ப ஃபீல் பண்ணாதீங்க…. பிறந்த நாள்தானே அது வருசம் வருசம் வரும்… இந்த பிராஜெக்ட் அப்படியா…. விடுங்க பாஸ்…. அடுத்த பிறந்த நாளை ஜாம் ஜாம்னு கொண்டாடிலாம்… “ என்று கணவனை ஓட்ட…
விஜய்யோ….
“என் தீக்ஷாவ அடிச்சுக்க ஆளே கிடையாதுடி…” என்றபடி….
“செல்லம்…….. அத்தான் 3 டேஸ் போறேன்.. பெருசா ஏதாவது…. இந்த போன்ல என்ன கொடுக்க முடியுமோ அதை மட்டும் ….“ என்று முடிக்கவில்லை அவன்….
“ஆமா பெரிய இவராட்டம்…. காலையில சீன் போட்டீங்க…. இப்போ ஒண்ணும் கிடையாது…. நேரில் கேட்டிருந்தால் கூட போனா போகுதுனு கொடுத்திருப்பேன்… “ என்று கெத்தாய்ச் சொல்ல…
அவளே அவ்வளவு கெத்தாய்ச் சொல்லி விட…. இவன் இறங்கிப் போவானா…. விட்டு விட்டான்
போனை வைக்கப் போனவனிடம்….
“அத்தான்…. எப்போ கிளம்புவீங்க” என்று கேட்க….
“இன்னும் 1 மணி நேரத்தில் கிளம்பிடுவேன்…” என்று பதில் சொல்ல………
அவனின் மனைவியாக….. ”பை இந்தர்” என்ற வார்த்தைகளோடு விடைபெற்றாள் தீக்ஷா….
போனை வைத்தவளுக்கு ஏமாற்றமாய் இருந்தாலும்….. தன் கணவனுக்காக பொறுத்துக் கொண்டவள்….. சற்று நேரம் எதுவும் செய்யத் தோன்றாமல் அப்படியே அமர்ந்திருந்தாள்….
அப்போது…. திடிரென்று…. அவன் போனில் தன்னிடம் ஏக்கமாய்க் கேட்டது ஞாபகம் வர…
“இவனுக்கு இருக்கிற கெத்தை எல்லாம் எப்போதான் விடுவானோ… இன்னொரு தடவை கேட்டிருந்தா கொடுத்திருக்க மாட்டேன்” என்று தனக்குள் அவனைச் செல்லமாகத் திட்டியவள்…..
தனக்கும் வசைமாறியை பொழிந்து கொண்டாள்..…
“உனக்கும் வர வர திமிர் கொஞ்சம் ஜாஸ்தி ஆகிருச்சு தீக்ஷா…. அவன் கேட்ட உடனே கொடுத்திருக்கலாம்ல…. பெருசா சீன் போட்ட… இப்போ புலம்பு” என்று தன்னையும் திட்டியவள்… மணியைப் பார்க்க…. இன்னும் தன் கணவன் கிளம்ப 45 நிமிடம் இருக்க… வேகமாய்க் கிளம்பினாள்…. விஜய்யைப் பார்க்க…
“ஏனோ அவனை ஏக்கத்துடன் வழி அனுப்ப மனமே வரவில்லை….” ….
முடிவெடுத்த பின்னால் படு வேகமாய் கிளம்பினாள் தீக்ஷா…. அவசரத்தில் கட்டிலில் கிடந்த பிங் வண்ண புடவையையே அணிந்தவள்…. மாடிப்படிகளில் இறங்கினாள் அதே அவசரத்தோடு…
அவளுக்கிருந்த அவசரத்தில்…. படிகளில் காலை வைத்தவளின் கால் வழுக்கி விட…. கிட்டத் தட்ட விழப் போனவளை…. எதிர்ப்பக்க அறையில் இருந்து அப்போதுதான் வந்து கொண்டிருந்த யுகி சட்டென்று எட்டி வந்து அவள் கைகளைப் பிடிக்க…. விழாமல் தப்பித்தாள் தீக்ஷா
“ஏய் … என்ன அவசரம்… கண்ணு மண்ணு தெரியாமல் போய்ட்ருக்க…”என்று திட்டியவனிடம்
“இல்லடா… உங்க அண்ணா அந்த ப்ராஜெக்ட் விசயமாக ஆஃபிஸ்லருந்தே கெளம்புறாராம்… அதுதான்” என்று கூற…
“ஓ” என்று இழுத்தவன்…
“ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்ம்………… காதல் காவியம் தான் ஓடுது…” என்று ஓட்ட ஆரம்பிக்க…. திரும்பி முறைத்தவள்…
“வந்து வச்சுக்கறேன்…. இப்போ எனக்கு உன்கிட்ட பேசலாம் நேரம் இல்லை….” என்றவளிடம்….
“தனியாவா போற.. இரு நான் வந்து ட்ராப் பண்ணுகிறேன்…. “ என்று அவனும் கிளம்ப…
“வேண்டாம்… என் பிங்கியோட ஸ்பீடுக்கெல்லாம் உன் கார் வராது…. “ என்றவள்… யுகியின் முறைப்பில் சிரித்தபடி கீழே இறங்கி….. கலைச்செல்வியிடமும் சொல்லிக் கொண்டு கிளம்பியவள்…. அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் விஜய் பில்டர்ஸில் தான் நின்றாள்….
ஆனால் விஜய் பில்டர்ஸ் வாசலிலேயே அசோக்கும் சுரேந்தரும் நின்றிருக்க,,,, அவர்கள் முன்… வண்டியை நிறுத்தினாள் தீக்ஷா…
அவளைப் பார்த்த சுரேந்தர்… அசோக்கிடம் அர்த்தப் புன்னகை ஒன்றை வீசினான்….
ஏனென்றால்…. விஜய் தீக்ஷாவிடம் பேசி விட்டு போனை வைத்தவன்…..
சுரேந்தரிடம்….
“சுரேன்… நான் உடனே கிளம்பறேன்…. தீக்ஷா பற்றி எனக்கு நல்லா தெரியும்…. இவ்ளோ பவ்யமா பேசி போனை வைக்கிறாள்னா… கண்டிப்பா அவ இங்க வருவதற்கு ப்ளான் பண்ணியிருப்பாள்” என்றபடி வேகமாய்க் கிளம்ப…
“அண்ணா… வந்தா என்ன பேசிட்டு போங்கண்ணா…” என்று சுரேனும் சொல்ல…
“அவளைப் பற்றி தெரியாது உனக்கு…. டைவர்ட் பண்ணிருவாடா…. பேசவா சொல்லித் தரணும்” என்று அவனிடம் சொன்னாலும்..
மனதுக்குள்ளே
“என்னைப் பற்றியும் உனக்குத் தெரியாதுடா… அவளைப் பார்த்து…பேசிட்டு அதுவும் அவளோட பிறந்த நாள் அதுவும் அவளை விட்டு என்னால போக முடியாதுடா… உன் அண்ணன் அந்த அளவுக்கு மாறிட்டேண்டா” என்ற போதே யுகியும் விஜய்க்கு கால் செய்து…. தீக்ஷா அங்கு வந்து கொண்டிருப்பதாகக் கூற…
விஜய் சுரேந்தரை கீழே அனுப்பி வைத்தவன்..…. கையோடு தன் போனையும் தீக்ஷாவிடம் கொடுக்கச் சொல்லி…. தான் கிளம்பி விட்ட்தாக அவளிடம் சொல்லச் சொன்னவன்…. மேலேயே தங்கி விட்டான்….
இதன் காரணமாகவே தீக்ஷா வந்ததும்,…. சுரேந்தர்…அசோக்கைப் பார்த்து புன்னகைத்தான்
சுரேந்தரையும் அசோக்கையும் பார்த்தவள்…
“நந்தி தரிசனம் இல்லாமல் சிவ தரிசனம் கிடைக்காதே” என்று மனதுக்குள்ளே… சொல்லிக் கொண்டவள்… இன்னும் பெரியதாய் அவர்களைப் பார்த்து சிரிக்க…
சுரேன் சிரித்தபடி…
“மனசுக்குள்ள நீ என்ன ரேஞ்சுக்கு என்னை நெனச்சுருப்பேனு…. உன் சிரிப்பே சொல்லுது” என்று சொல்ல…
”முன்னேறிட்டீங்கத்தான்….கீப் இட் அப்” என்று சொல்லிவிட்டு… அசோக்கைப் பார்க்க….
”வழக்கமா ஒரு நந்திதானே இருக்கும்னு பார்க்கிறியா…..” என்று சுரேந்தர் கேட்க..
“ப்ச்ச்ச்ச்ச் அத்தான்…………. உங்க கிட்டலாம் அப்புறமா பேசுகிறேன்….” என்று அவர்களைத் தாண்டிப் போக…
வழி மறித்த சுரேன்…. விஜய் கிளம்பிவிட்டதாக சொல்ல… முதலில் நம்ப வில்லை தீக்ஷா…
“விஜய்யின் போனைக் காட்டிய பின் தான் நம்பினாள்… தீக்ஷா… அவனின் போனை சுரேனிடமிருந்து வாங்கிய தீக்ஷா ஏமாற்றத்துடன் கிளம்பினாள்….
இதை எல்லாம்… மேலே இருந்து அவளைப் பார்த்தபடி இருந்த விஜய்…. தீக்ஷா கிளம்பிப் போகும் போதுதான் கவனித்தான்… அவளின் பைக் சைட் ஸ்டாண்ட் போடப்படாமல் இருப்பதை….
தீக்ஷாவை முன்னே விட்டு…. அவள் பின்னே சென்று கொண்டிருந்த அசோக்கை அழைத்து… விஜய் சொல்ல….
அசோக் வேகமாய் தீக்ஷா முன்னாடி நின்று…. தீக்ஷாவிடம் அஷோக் சுட்டிக் காட்ட…
பைக்கை நிறுத்தி ஸ்டாண்டை உள்ளே தள்ளியபடியே தீக்ஷா….
“அஷோக் உண்மையைச் சொல்லுங்க அத்தான் ஆஃபிஸ்லதானே இருக்கிறார்… என் பைக்ல சைட் ஸ்டாண்ட் போடாத்தெல்லாம் உங்க கண்ணுக்கு தெரியுமா” என்று கேட்க..
அசோக் தடுமாறினான்…. இருந்தும் சமாளித்து விட…
”சரி சரி…. என்னை ஃபாளோ பண்ற உங்க பணிய செவ்வனே முடிங்க… எங்க அண்ணன் காதல்ல ஆரம்பிச்சது…. இன்னைக்கு வரைக்கும் முடியலை…. “ என்று அவனைக் கிண்டல் செய்த படி… தன் தாய் வீட்டை அடைந்தாள் தீக்ஷா…
அசோக்கும்… தீக்ஷா வீடு வரை பின்னால் வந்து விட்டு விட்டு…. தன் வழியில் கிளம்பி விட்டான்…
------------------
’அம்மா’ என்றபடியே உள்ளே நுழைந்த தீக்ஷாவின் கத்தலுக்கு….. அவளின் எதிரொலியே பதிலாகக் கிடைக்க….. அடுத்து ’அண்ணி’ என்று கத்த… அந்த கத்தலுக்கு பதில் இல்லாமல் போக… அவர்கள் வீட்டில் வேலை செய்யும் பெண்மணி தான் வந்தாள்…
“அக்கா…. வீட்ல யாரும் இல்லையா” என்றபடி அமர்ந்தவளிடம்…. கோவிலுக்கு போயிருக்காங்கமா வர ரெண்டு மணி நேரமாகுமே என்றபடி உள்ளே போக…
“ம்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹும்… என்ன இன்னைக்கு ஒண்ணும் சரி இல்லை…. எங்க போனாலும்…. நமக்கு பே பே காட்றாங்க….” என்று புலம்பியவள் ஒரு மணி நேரத்தை அங்கேயே கடத்தியும் இருந்தாள்….
அப்போது…
“தீக்ஷா பாப்பா…. இந்த புடவையில என் கண்ணே பட்டுடும் போல இருக்கு பாப்பா” என்ற வேலைக்கார பெண்மணியின் வார்த்தையில்… அப்போதுதான் கவனித்தாள் தீக்ஷா…
“ஆஹா அவசரத்தில் இந்தப் புடவையிலயா வந்துட்டோம்… தீக்ஷா… வைஜெயந்தி வர்றதுகுள்ள எஸ்கேப்” என்றபடி… மீண்டும் தன் பிங்கியில் பறந்தாள்….
“அத்தானத்தான் பார்க்க முடியலேனு…. இங்க வந்தா அம்மாவையும்… சுனந்தாவையும் கூடப் பார்க்க முடியவில்லையே” மனம் எங்கும் ஏமாற்றம் சூழ ஓட்டி வந்தவள்…..அப்போதுதான் தன்னைப் பின் தொடர்ந்து வந்த மாருதி வேனைப் பார்த்தாள்…. முதலில் ஏதோ ஒரு வண்டி என்று சாதரணமாய் எண்ணியவளுக்கு… தன்னைத்தான் தொடர்ந்து வருகிறார்கள் என்பது அடுத்த சில நிமிடங்களில் கருத்தில் பட…………. இதயத் துடிப்பு எகிறியது….
எப்படியாவது… தப்பித்து விட வேண்டுமென்று அதிவேகமாக ஓட்டியவளை அதே வேகத்துடன் அந்த மாருதியும் துரத்த,,,,, வேகமாய்ப் போனவள்………… குறுக்கே வந்த லாரியை கவனிக்காமல் போக…. இருந்தும் கடைசி நொடியில் கொஞ்சம் சுதாரித்து…. நிறுத்தியவளுக்கு… தலையே சுற்றுவது போல் இருந்தது…….
அந்த நிமிடத்தை நினைக்கவே பயங்கரமாய் இருந்தது….. இதயம் பட படவென்று அடித்துக் கொள்ள… அதிர்ச்சியில் அவளால் யோசிக்கக் கூட முடியவே இல்லை
கொஞ்சம் கவனிக்கமால் இருந்திருந்தால்….. என் இந்தரை விட்டு போய் இருப்பேனோ…………..
நடுக்கத்தில் கை கால் ஆட…
அவளால் இனி பைக்கை ஒழுங்காக ஓட்ட முடியுமா என்று கூட தெரியவில்லை……
அப்போது….. அவளது தலைக்கு மேலே வெகு அருகில் விமானச் சத்தம் கேட்க…. ஏனோ அவள் அத்தானே அதில் இருப்பது போல் கற்பனை செய்தவளுக்கு..அவனின் அருகாமை இங்குதான் என்பது போல…. அந்த விமானம் தன்னை விட்டு போகும் வரை அதையே பார்த்தபடி இருந்தவளுக்கு… இப்போது தைரியமும் வர…. பைக்கை நிறுத்தி விட்டு…. தன்னை நோக்கி வந்த மாருதியினை பார்த்து…. சிறிதும் பயப்படாமல் அதை எதிர் நோக்கியபடி இருந்தாள் தீக்ஷா….
கண்டிப்பாக இது தீனாவின் வேலையாகத்தான் இருக்கும்… தன் கணவனை திசை திருப்பும் உத்தியாக.. தன்னைக் கடத்தப் போகிறார்கள் போல…. தீனாவின் ஆட்கள் தானே…. என்ன செய்து விடுவார்கள்… பார்க்கலாம் என்று மிக மிக தவறாக முடிவெடுத்த தீக்ஷா….. உள்ளுக்குள் கொஞ்சம் அச்சம் இருந்தாலும் ….. தைரியத்தை முகத்தில் தேக்கி…. விஜயேந்தரின் மனைவியாக….. நிமிர்ந்து நின்றிருக்க….. மாருதியில் இருந்து இறங்கிய அந்த இருவரும் அவளை நோக்கி நடந்தனர்……………..
Comments