அத்தியாயம் 36:
திருமண உற்சவங்கள் எல்லாம் முடிந்து….தீக்ஷா விஜய் இருவரும் தம்பதி சகிதமாய் …. விஜயேந்தர் வீட்டில்… ஒரு நல்ல நேரத்தில் அடி எடுத்து வைத்தனர்….
நெருங்கிய உறவினர்கள் புடை சூழ தீக்ஷா மாடி அறையில் இருக்க… இனி இருவரும் தனியறையில் சந்திக்கும் வரை…. தனித் தனியே இருக்க வேண்டும் என்பதால்… விஜய் கீழே வந்து விட்டான்….
தீக்ஷாவுக்கு தனக்கு முதல் இரவு என்பதை விட விஜய்யை எப்போது இனி பார்க்க முடியும்… அவனோடு பேச முடியும் என்று தவித்துக் கொண்டிருக்க…. அப்போது….விஜய்யே தீக்ஷாவை போனில் அழைத்தான்…
அவனின் அழைப்பைப் பார்த்ததும்…. தனியாகத்தான் பேச தன் கணவன் அழைக்கிறான் என்று நினைத்தவளாய்தீக்ஷா வேகமாய் போனை எடுக்க… அவனோ யாரோ ஒரு முக்கியமான உறவினர் வந்திருப்பதாகச் சொல்லி கீழே அழைத்தான் அவளை..
பெரு மூச்சு விட்டவளாய்…..
இவனுக்கும் ரொமான்ஸுக்கும் ரொம்ப தூரம் போல…. தீக்ஷா… உன் பாடு கஷ்டம் தான் போல என்று தனக்குள்ளே சொல்லிக் கொண்டவள்…. கீழே இறங்கினாள்…
கீழே விஜய் தன் தந்தையின் அருகில் அமர்ந்து பெரியவர் ஒருவரிடம் பவ்யமாக பேசிக் கொண்டிருந்தான்… அவர்தான் அன்று ராதா திருமணத்தில் விஜய்யிடம் தீக்ஷாவை திருமணம் செய்யச் சொன்னவர்….
தீக்ஷாவும் ராதாவுமாய் இறங்கி வர…. தீக்ஷாவைப் பார்த்ததும் அந்தப் பெரியவர் சத்தமாகச் சிரித்தபடி விஜய்யின் தந்தையிடம்
“நான் சொன்னேன்ல வேந்தா உன் பெரிய பையனுக்கு இந்தப் பொண்ணுதான்னு… ”
“நீதாண்டா பேரா…. ரொம்ப சிலிர்த்துக்கிட்ட” என்று விஜய்யையும் விட்டு வைக்காமல் சொல்ல.. விஜய் மாட்டிக் கொண்டவனாய் ஒரு அப்பாவிப் பார்வை பார்த்து வைத்தான்..
அப்போது தீக்ஷாவும் அருகில் வர…. கேட்டுக் கொண்டேதான் வந்தாள் அந்தப் பெரியவரின் வார்த்தைகளை… ”இவர் எப்போ நம்மப் பார்த்தார்” என்ற எண்ண ஓட்டத்துடன்..
“வாம்மா… “ என்று பாசத்துடன் அழைக்க
விஜய் தீக்ஷா இருவருமாய் சேர்ந்து அவர் காலில் விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கினர்..
அவரும் மனப்பூர்வமா நெஞ்சாற
“நான் சொன்ன வாய் முகூர்த்தம் ரெண்டு பேரும் மணக் கோலத்தில இருக்கீங்க…. நீங்க ரெண்டு பேரும்… பதினாறும் பெற்று பல்லாண்டு வாழனும் குழந்தைங்களா” என்று வாழ்த்த…. அவரின் வாழ்த்து அந்த கடவுளே நேரில் வந்து வாழ்த்துவது போல் இருக்க… மனமாற ஏற்றன அந்த இளம் உள்ளங்கள்…
அப்போது தீக்ஷா மெதுவாய் விஜய் காதில்..
“அத்தான்..இவர் எப்போ நம்ம ரெண்டு பேரயும் ஜோடி சேர்த்தார்” என்று கிசுகிசுக்க…
:அதெல்லாம் 2 வருசத்துக்கு முன்னாலே…. ராதா-தீபன் கல்யாணத்தில்” என்று அவனும் கிசுகிசுப்பாய் பதில் சொல்ல….
“ஓ… அதுதான் அன்னைக்கு டிஸ்கவரி சேனலுக்கு லோகோ போடற மாதிரி… உம்முனு…. சுத்திட்டு திருஞ்சீங்களா..” என்று வேகமாய்ச் சொல்ல…
முறைத்தான் விஜய்… இவளோ கண் சிமிட்ட…..
“பேராண்டி…என்ன சொல்றா என் பேத்தி” என்று அவரும் அவர்கள் பேச்சில் இடையே பேச…. நம் நாயகியோ அவரின் அருகில் அமர்ந்து…
“இல்ல தாத்தா… உங்க பேர் என்னனு அத்தான் கிட்ட கேட்டுட்டு இருக்கேன்…. ஏன்னா எங்களுக்கு பிறக்கிற குழந்தைக்கு உங்க பேர்தான் தாத்தா வைக்கப் போறோம்…” என்று தலையில் பெரிய ஐஸ் கட்டியையே வைக்க… அவரும் உச்சி குளிர்ந்தவராய்…
“இந்த பொண்ணையா…. உனக்கு ஒத்து வராதுன்னு சொன்ன விஜய்…” என்று அவர் உருகிப் போக….
அதைப் பார்த்த ராதா சிரித்தபடி…
“தாத்தா….இதெல்லாம் எப்போ நடந்தது…” என்று அவரிடம் கேட்க
“எல்லாம் உன் திருமணத்தில தாம்மா…. ” என்றவர் அன்று நடந்ததைச் சொல்ல…. தீக்ஷா அவரிடம்…
“நீங்க அவர்கிட்ட சொன்னதுக்கு பதிலா என்கிட்ட சொல்லிருக்கலாம் தாத்தா… இரண்டு வருசம் வேஸ்ட்” என்று அவர் அருகில் அமர்ந்து பேச ஆரம்பிக்க…… அவரும் தீக்ஷாவின் பேச்சில்… கலந்து கொள்ள…. விஜய் பார்வையாளனாய் மாறினான்….
கிட்டத்தட்ட…. 7 மணி அளவில்
விஜய்யின் அறையில்.. ராதாவும் தீபனும்… இருந்தனர்….
தீக்ஷாவின் புகைப்படத்தை அந்த அறையில் அவளுக்குத் தெரியாமல் மாட்ட… ஏற்கனவே எல்லா ஏற்பாடும் செய்திருந்தான் தீபன்… அப்படியே அன்றைய இரவுக்கான ஏற்பாடும் அவர்கள் பொறுப்பில் விடப்பட்டிருக்க…
இதுதான் சமயம் என்று தீபன் ராதாவிடம் தன் வேலையைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தான்.. ஒரு கட்டத்தில் ராதா பொறுக்க முடியாமல்..
“தீபன்…. நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் ஒண்ணும் இங்க அலங்கரிச்சுட்டு இருக்கல…. வந்தோமா… வேலைய பார்ப்போமானு இல்லாம இது என்ன விளையாட்டு.. தீக்ஷா போட்டோவை மாட்டனும்தானே இந்த வேலைய நான் கேட்டு வாங்கினேன்..” என்று செல்லமாய் கோபிக்க
தீபனோ…. சல்லாபமாக
“அப்டியே டூ இயர் பேக் அடிங்க மேடம்” என்றபடி அருகில் நெருங்க… அவன் மனைவியும் அவனிடம் மயங்க ஆரம்பித்தாள்
முதலில் கொஞ்ச ஆரம்பித்தவன்… பின் நெகிழ்ச்சியாக…
”சாரி….” என்றவனின் வாயை தன் கைகளால் மூடிய ராதா… கணவனின் கைகளில் நெகிழ ஆரம்பிக்க…. 1 மாதமாய் தன் மனைவியை விட்டு விலகியிருந்த கணவனாக தீபன் தன் ஏக்கங்களை அவளிடம் காட்ட ஆரம்பித்தான்….
கதவு தாழிடாமலே இருப்பதை இருவரும் உணராமல்…. தங்கள் மோன நிலையில் இருக்க….
விஜய் எதார்த்தமாக தன் அறைக்குள் நுழைய…. சட்டென்று விலகினர் இருவரும்…
விஜய்யும்…. அவர்களின் நிலை உணர்ந்து…. தன்னைத் தானே திட்டிக் கொண்டவனாய் வந்த வழியே மீண்டும் திரும்ப…
தீபன் தான் முதலில் சுதாரித்தவனாய்… விஜய்…. என்று அழைத்தபடி… விஜய்யின் அருகில் செல்ல
ராதா………. தன் அண்ணன் புறம் திரும்பாமல்…. வேகமாய் நகர்ந்து வேலை செய்வது போல் பாவனை செய்ய ஆரம்பித்தாள்…
“விஜய்…. தீக்ஷாவோட போட்டோ மாட்ட.. அதுதான்… “ என்று தட்டுத் தடுமாறி தீபன் பேச… விஜய் அப்போதுதான் கவனித்தான்.. தீக்ஷாவின் புகைப்படம்…. ஃப்ளோ அப் சைஸில் மாட்டியிருக்க…. விஜய் எதுவுமே பேசாமல்…. தலையாட்டியபடி வெளியேறியவன்…. சற்று தூரம் சென்று நினைவு வந்தவனாய்…
ராதா என்று அழைக்க…ராதா வந்தாள்…
“என்னோட ரூம்… எப்போதும் போலவே இருக்கட்டும்…. இதெல்லாம் வேண்டாம்..” என்று அலங்காரத்திற்காக வைக்கப்பட்டிருந்த பூக்களை சுட்டிக் காட்டியவன்….. வேகமாய் வெளியேறியும் விட்டான்…
விஜய் போனவுடன்
“ஆனாலும் உங்க அண்ணனுக்கு கொஞ்ச நஞ்ச திமிர் இல்ல…. “ என்ற கணவனை ராதா முறைக்க…. அவளின் முறைப்புக்கு எல்லாம் பயப்படாமல்…..
“நம்ம எல்லோர் விசயத்திலயும் அவர் முடிவெடுப்பார்…. ஆனா… அவர் விசயத்தில் யாரையும் தலையிட விட மாட்டார்…. இந்த அலங்காரம்லாம் பண்ணினா என்ன.. என் தங்கைக்கு நான் பண்ணுவேன்…” என்றவன் பிடிவாதமாய்…. அலங்கரிக்க ஆரம்பிக்க… ராதா… அவனின் பிடிவாத்த்தில் சற்று கலவரம் ஆனவளாய்
“என்ன தீபன் இப்படி பிடிவாதம்… எங்க அண்ணா கூட இந்த மாதிரி எல்லாத்துக்கும் ஏட்டிக்கு போட்டியா பண்ணுவீங்களா.. என்ன” தன் பயத்தை கேட்டு விட….
தீபன் சிரித்தபடி…. “ஏய் நீ உடனே சீனப் போடாத…. சும்மாத்தான் விளையாண்டேன்” என்று இருவரும் அறையை விட்டு வெளியேற ஆயத்தமாக…. அப்போது ராதா கேட்டாள்…
“தீபன்… எங்க அண்ணா மேல உங்களுக்கு கோபமே இல்லையா…. எங்க அம்மா தீக்ஷாவை பொண்ணு கேட்ட போது …. எனக்கே பயமா இருந்துச்சு… எங்க நீங்க…. அன்னைக்கு இருந்த சூழ்னிலையில் கோபமா எதுவும் பேசிடுவீங்களோனு…. ஆனா நீங்க ஒண்ணுமே சொல்லாம… தீக்ஷா கிட்ட சம்மதம் கேட்க சொல்லிட்டீங்க…. எனக்கே ஆச்சரியம் தான்” என்றவளை ஆதுரமாய் அணைத்தவன்
பிறகு தீவிரமாய்ப் பேசினான்…
“கோபம்தான் ராதா… இன்னும் சொல்லப் போனால்… நிச்சய தார்த்தம் அன்னைக்கு விஜய் வந்தது கூட பிடிக்கலை எனக்கு… ஏன்னு தெரியுமா” என்றபடி கேள்வியாய் நிறுத்தினான் தீபன்…
ராதாவுக்கு அதற்கு பதில் தெரியாதா என்ன… வேகமாய்ச் சொன்னாள்… அதே நேரத்தில் வலியோடு
“பாப்பா பிறந்த நாள் விழாவில் அவர் பண்ணிய வேலைக்கு கோபம் வராமல் எப்படி இருக்கும் தீபன்… கண்டிப்பா… அவர் வந்தது உங்களுக்கு பிடிக்காதுதான் எங்க அண்ணா பண்ணிய தப்புக்கு அவருக்கு பதிலா நான் மன்னிப்பு கேட்கிறேன்” என்றாள்… மனம் முழுக்க ஆதங்கத்தோடு….
தீபன்…அவளை அணைத்தபடி…. “ப்ச்ச்… பழைய கதைய விடு… உங்க அண்ணா.. அன்னைக்கு வருவார்னு நினைத்தாயா” என்று மீண்டும் அவளிடமே வினா தொடுக்க
”ம்ஹூம்…. எதிர்பார்க்கலை…. என் அண்ணனோட இயல்பே அது இல்லை” என்றவளாய் அவனையே பார்த்திருக்க
“கரெக்ட்…. உனக்கு ஒரு விசயம் தெரியாது….. விஜய் என்னைப் பார்க்க என் ஆபிஸுக்கு வந்திருந்தார் ராதா….. எங்களை வீட்டை விட்டு வெளியே அனுப்பின அடுத்த நாளே” என்றவன்….
“அதுவும் மன்னிப்பு கேட்க…. “ என்று நிறுத்த …. ராதா அதிர்ச்சியாய்ப் பார்த்தாள்… கண் கலங்கி…
“எங்க அண்ணா… மன்னிப்பு கேட்க வந்தாரா… எனக்காகவா…” என்ற போதே தன் அண்ணன் தனக்காக அவ்வளவு தூரம் இறங்கி வந்தாரா… நினைக்கும் போதே கண்களில் முத்துக்கள் கன்னத்தில் இறங்க…
தீபன் அவளின் அழுகையைத் துடைத்தபடி…
“ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்ம்………. ஆனால் உனக்காக மட்டும் இல்லை ராதா…. நான் கூட உனக்காகத்தான் இவ்ளோ தூரம் இறங்கி வந்து மன்னிப்பு கேட்கிறார்னு நினைத்தேன்…. ஆனால்…. அவர் தீக்ஷாவைப் பார்க்கத்தான் துடித்தார்…. அவர் கண்களில் அத்தனை வலி…. அந்த வலி அவளை அவமானப்படுத்திட்டோம்னு உணர்வில் மட்டும் வந்த வலி இல்லை… அதுக்கும் மேல…. தீக்ஷாவை பார்க்கனும்னு என்கிட்ட கிட்டத்தட்ட கெஞ்சினார்……”
“எனக்கு பயம் அப்போதுதான் வந்தது… இன்னும் கொஞ்ச நாளில் திருமணம் ஆகப் போகிற பொண்ணுக்காக அவர் வலியோட பேசும் போது… ஒரு அண்ணனா…. என் தங்கையோட திருமணம் விஜய்யால நின்னுடுமோனு பயந்தேன்… உங்க அண்ணாவுக்கு தீக்ஷா மேல ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு… அது காதலா என்றெல்லாம் எனக்கு தெரியல… ஆனால் எனக்கு முள் மேல நடக்கிற ஒரு ஃபீல்….. தீக்ஷா திருமணம் நல்லபடியா முடிய வேண்டும் என்ற எண்ணம் தான் எனக்கு… உங்க அண்ணன் நிலைமை எல்லாம் எனக்கு பெருசா தெரியலை…. அவரால தீக்ஷா வாழ்க்கைல மறுபடியும் எதுவும் தப்பா நடந்துறக் கூடாதுனு ஒரே எண்ணம் தான் எனக்கு…. ஆனால் எல்லாமே தலைகீழா ஆகிருச்சு…. ” என்று பெரு மூச்சு விட்டவன்…
“அத்தை கேட்டதினாலதான் உங்க அண்ணா ஒத்துக்கிட்டார்னு நினைக்கிறீங்க எல்லோரும்…. எனக்கு மட்டும் தான் உணர முடிஞ்சது…. உங்க அண்ணாதான் உங்க அம்மா மூலமா கேட்க வச்சிருக்கார்னு…. அதுனாலதான் தீக்ஷா கிட்ட முடிவை விட்டுட்டேன் “ என்றவன் சிரித்தபடி…
“நான் எல்லாம் காதலுக்கு மரியாதை செய்றவன் ஆச்சே… அதுதான்… எதுவும் சொல்லலை… அது மட்டும் இல்லை…. உங்க அண்ணாக்கு மட்டும் நான் சம்மதம் சொல்லலைனா நீ விட்ருப்பியா என்ன… மனைவிக்கும் மரியாதை…” என்று புருவம் உயர்த்தி அவளிடம் கேலியாய்ச் சொல்ல…
“அண்ணனும் தங்கையும் பேசியே ஆளுங்களைக் கவுத்திடுங்க” என்று அவனிடம் சந்தோசமாய்ச் சலித்தவள்….
“ஆனா தீக்ஷா எப்படி சம்மதம் சொன்னாள்” என்றவளின் கேள்விக்கு தீபனிடமும் விடையில்லை….
‘என்னவோ ரெண்டு பேருக்கும் இடையில நடந்திருக்கு… அது மட்டும் உண்மை… விட்டுப் பிடிப்போம்…. தீக்ஷா மேல எனக்கு கொஞ்சம் டவுட்டாத்தான் இருந்தது…. பழி வாங்க திட்டம் ஏதும் திட்டம் தீட்டறாளோனு… ஆனா… அவளோட முகத்தில் இருக்கிற சந்தோசம் … அவ அப்படிப்பட்ட எண்ணத்தில இல்லைனு சொல்லுது…. இனி… தீக்ஷா விஜய்யோட மனைவி…. விஜய் சமாளிச்சுருவாரு” என்று மணியைப் பார்த்தவன்
ராதா லேட்டாகிருச்சு… என்று அலற…
ராதாவும்
“ஆமாம்.. தீக்ஷா வை ரெடி பண்ணி அனுப்ப வேண்டும்” என்றவளிடம்
“தீபனோ…
“நான் அவங்களுக்கு சொல்லலை செல்லம்” என்று வழிய..
முறைத்த ராதாவிடம்
“அண்ணனும் தங்கையும் மொறச்சே கொன்னுடுங்க எல்லாரையும்” என்று தீபன் வம்பளக்க ஆரம்பிக்க… அவன் திட்டம் புரிந்தவனாய்… சுட்டு விரலை உயர்த்திய ராதா… வேகமாய் அவனை விட்டு நகர்ந்து… தீக்ஷாவினை பார்க்கச் சென்றாள்….
-----------
விஜய் தன் அறையை ஒரு முறை சுற்றிப் பார்க்க… அவனது அறை அவனுக்கே புதியதாக இருந்தது…. அவனைச் சுற்றி தீக்ஷா இருப்பது போலவே பிரமை அவனுக்கு… பிரமையே என்றாலும் அது உண்மையே…. அவளின் புகைப்படம் தீபனால் மாட்டப்பட்டிருக்க… அதன் எதிர்புறம்… காலையில் திருமணத்தின் போது எடுத்த புகைப்படம் உடனடியாக லேமினேட் செய்யப்பட்டு விஜய்யால் மாட்டப்பட்டிருந்தது…
அதன் முன்தான் விஜய் நின்றிருந்தான்…. அப்புகைப்படத்தில்
விஜய் இதழ் விரித்த சிரிப்புடன்.. கண்களில் காதலுடன் இருக்க… தீக்ஷவோ அவனை குறும்பாய் முறைத்தபடி இருந்த புகைப்படம்…. இருவரின் இயல்புக்கு மாறாய் இருந்த புகைப்படம்…. வித்தியாசமாய் இருக்க… விஜய் உடனே புகைப்படத்தை டெவலப் செய்து…. தன் அறையில் மாட்டியும் விட்டான்…. அதற்க்காக வந்த போதுதான் தீபனும் ராதாவும் அவனிடம் மாட்டினர்…. அது வேறு ஞாபகம் வர…. தன் தங்கையும் அவள் கணவனும் பிரச்சனை எல்லாம் நீங்கி சந்தோசமாய் இருந்தது… அவனுக்கு பெரும் நிம்மதியைத் தந்தது என்றே சொல்லலாம் ….
கிட்டத்தட்ட அனைத்துப் பிரச்சனைகளும் நீங்கி… அதிலும் தீக்ஷா தன்னிடம் மனம் திறந்த நினைவு இப்போது தித்தித்தது….. மனமே இறகு போல் இலேசாக இருப்பது போல் அவனுக்கு தோன்றியது….. இருந்த உற்சாகத்தில் அவனுக்கு தன் முன் இருந்த தன் மனைவியின் புகைப்படமே போதும் என்றிருக்க… தன் மனைவியின் நிழழோடு அப்போதே பேச ஆரம்பித்தான்..
“தீக்ஷா…. எப்படிடி என் மனசுல வந்த…. உன்னை முழுசா என் மனசுல கொண்டு வந்த பின்னால…. அப்டியே காத்தில பறக்கிற மாதிரி ஃபீல்டி…. ” என்றபடி பேசிக் கொண்டிருக்க..
உள்ளே வந்த தீக்ஷா… அவன் புகைப்படத்தைப் பார்த்து பேசிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து…. சத்தமில்லாமல் அவன் பின்னாலே நின்று… தன் கைகளைக் கட்டியபடி… அவன் பேசுவதைக் கேட்க ஆரம்பித்தாள்… …
“என்னை உம்முனு இருக்கக் கூடாதுனு சொல்லிட்டு…. நீ மட்டும் சிடு மூஞ்சியா போஸ் கொடுத்திருக்க” என்ற விஜய்யின் பேச்சினைக் கேட்டவள்…
“என்ன பண்றது… அது சிடுமூஞ்சியோட மனைவி ஆச்சே…. “ என்று அவனுக்கு பதில் சொல்ல… பின்னால் திரும்பாமலே….
“கரெக்ட்..தான்… ஆனா இந்த வாயாடியோட புருசன் ரொம்ப சிரிக்கிறானே “ என்று மீண்டும் புகைப்படத்தைப் பார்த்து விஜய் பேச …
“ஹலோ சார்… என்ன போட்டோ கூடவே குடும்பம் நடத்த திட்டமா…. ” குரலை கேலியாக உயர்த்திக் கேட்டாள் தீக்ஷா…
தீக்ஷா மனதுக்குள் நுழைந்ததைத்தான் கொஞ்சம் தாமதமாய் உணர்ந்தான்….. அதற்காக அவள் தன் அறைக்குள் உள்ளே வருவதைக் கூட உணர முடியாதவனா விஜயேந்தர்…. அந்த அறைக்குள் அவள் முதலடி எடுத்து வைத்த போதே அவள் வருவதை உணர்ந்து விட்டான் விஜய்
அவளின் புகைப்படத்தில் அவளின் இதழைக் கைகளால் தொட்டவன்…. இந்தப் பொண்ணுக்கு ரொம்ப வாய் ஜாஸ்தி….. என்றபடி… தன் பின்னால் நின்ற அவளை இழுத்து தன் முன் நிறுத்திய விஜய்…
“பேசற வாய்க்கு தண்டனை கொடுக்கலாமா” என்றபடி அவளின் அருகே நெருங்கியவனிடம்…
“ஓ தாரளமா…. ஆனால் வாழ்நாள் முழுதும்.. ஒரு நொடி கூட உங்களால தண்டனை கொடுக்கிறதை நிறுத்த முடியாது…. வசதி எப்படி…. எனக்கு ஓகே … அங்க எப்படி…” என்று கொஞ்சம் கூட தயங்காமல் சொன்னவள்.. அவனை தன்னோடு இழுக்க… விஜய் தான் இப்போது தடுமாறி கிறங்கி போனான்….
“பொண்ணாடி நீ….. என்னை ஆட்டிப் படைக்க வந்த ராட்ச்சசிடி” என்று விஜய் அவளிடம் கிசுகிசுக்க,,,
அவன் மார்பில் சாய்ந்தவள்………….. ராட்ச்சனுக்கு ராட்ச்சசி தான் பொருத்தமான ஜோடி… அத்தான்…” என்றவளை தன்னோடு அணைத்தபடி அந்த புகைப்படத்தோடு சாய்ந்தவன்…. அந்த கணத்தை அனுபவித்து இருக்க…
அவனின் அமைதி உணர்ந்து…. அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க….
“என்னை மன்னிச்சுட்டியா தீக்ஷா….. இந்த கணம் நிஜமானு என்னால நம்பவே முடியலை….” வேதனையோடு தழுதழுத்தான் விஜய்
திடுக்கிட்டுப் பார்த்தாள் தீக்ஷா....
“அத்தான்..” என்றவளின் குரலில் இருந்த குறும்புத்தனம் எல்லாம் நீங்கி நெகிழ்ச்சியாய் வார்த்தைகள் வர….
“உன்னை மாதிரி ஒரு பொண்ணெல்லாம் எனக்கு அதிகம் தீக்ஷா…. என்னை எப்படி மன்னித்து…. திருமணம் செய்ய ஒத்துக்கிட்ட… தப்பு செய்தவனுக்கு தண்டனை கிடைக்காமல் வரம் கிடைச்சிருக்கு… நான் ரொம்ப அதிர்ஷ்டசாலி தீக்ஷா…..” என்றவன் மனமாற சொல்ல…
தீக்ஷாவுக்கும் அன்றைய ஞாபகங்கள் வர…
“அத்தான் அதை மறந்துடுங்க… நம்ம வாழ்க்கைல அந்த நாளை ஒரு கெட்ட கனவா நினைத்து மறந்திடுவோம்… ப்ளீஸ்….” என்றவளிடம்
மறுப்பவனாய் தலை அசைத்தான் விஜய்…
“மறக்க மாட்டேன் தீக்ஷா…. ஏன்னா…. அந்த நாள் தான் நான் என் காதலை நான் உணர்ந்த நாள்… காதலோட வலியை உணர்ந்த நாள்… “ விஜய் உணர்ச்சி வசப்பட்டுச் சொல்ல… தீக்ஷா புரியாமல் பார்த்தாள்…
“என்ன பார்க்கிற…. “ என்றவனிடம் “உங்க பார்வையை விட கம்மிதான் “ என்று மனதுக்குள்ளே சொல்லிக் கொண்டவள்… அவன் சொல்ல ஆரம்பித்ததை கவனிக்க ஆரம்பித்தாள்…
“ஆனால் காதலை உணர்ந்த நாளே…. நீ நல்லா இருக்கனும்னு என் மனசுக்குள்ளேயே என் காதலைப் புதைச்சுக்கிட்டேன் தீக்ஷா…. ஆனா உன் மன்னிப்பு மட்டும் எனக்கு கிடைத்தால் போதும்னு…. உன் அண்ணனை பார்க்கப் போனேன்…. தீபன் உன்னைப் பார்க்க விடலை…. அதனால் தான் உன்னோட ரூம்க்கு வந்தேன்….. என் நல்ல நேரம் அந்த ராகேஷ் வராமல் போய்…. எனக்கு என் தேவதை கிடைச்சுட்டா….” விஜய் சொல்லி முடிக்கவில்லை
”ராகேஷ் வராம போய்ட்டார்னு நான் உங்களை மேரேஜ் பண்ணிக்கிட்டேனு நினைக்கிறீங்களா அத்தான்” என்றவளை விஜய் நம்ப முடியாமல் திகைப்பாய்ப் பார்த்தான்
வேகமாய்க் கேட்டான்…
“என்னை.. என்னை..உனக்கு ஏற்கனவே பிடிக்குமா தீக்ஷா…. ” என்றவனிடம்
இல்லையென்று இட வலமாய் தலை அசைத்தாள் தீக்ஷா…
“உங்களை எனக்கு… என் அண்ணியோட அண்ணனா எப்போதுமே பிடிக்கும்… அந்த வகையில் யாரிடமும் விட்டுக் கொடுக்க மாட்டேன்… ஆனால் சில விசயங்கள்…. “
“சரி விடுங்க… ராகேஷ் வந்திருந்தாலும் அந்த நிச்சயம் நின்றிருந்திருக்கும்… நானே நிறுத்தியிருப்பேன்… ஏனென்றால்… “ என்றவள்… அன்று நடந்ததை… ராகேஷ் கடிதத்தை… இவனின் பார்வையில் மொத்தமாய் வீழ்ந்ததை. ஒன்று விடாமல் சொல்ல…
“உண்மையா தீக்ஷா… என்னால நம்பவே முடியல…. என் கண்ணைப் பார்த்து..” அவனால் அதற்கு மேல் பேசவே முடியவில்லை….தீக்ஷா சிரித்தபடி…
“பவர் ஃபுல் ஐஸ் தான் அத்தான் உங்களுக்கு… இதில் கோபம்… எரிச்சல்..… ஏளனம்… ஆத்திரம்… பாசம்… எல்லாமே உணர்ந்தவளுக்கு… அதில் இருக்கிற காதால் மட்டும் தெரியாதா….. கண்டுபிடிச்சுட்டோம்ல…. என்றாள்… அதில் விளையாட்டும்..அதே நேரத்தில் உணர்வும் சரி விகிதத்தில் இருந்தது… இருந்தும்
“இப்போ அந்த கண்ணில வேற ஏதோ இருக்கே” என்று அவனை வம்பிழுக்கவும் மறக்கவில்லை தீக்ஷா…
மணமகளாய் இந்த இரவில் ஒரு பெண்ணுக்கு இருக்கும் தயக்கம் எதுவும் இல்லாமல்… தன்னோடு வம்பளக்கும் தீக்ஷாவை பார்த்து வாய் விட்டே சிரித்தே விட்டான் விஜய்….
”என்ன இருக்கு…. அதையும் கண்டுபிடிச்சு சொல்லிடு….” அவள் சொல்லாமல் விட்ட அவன் கண்களின் தாபம் அவன் வார்த்தையில் மட்டும் இன்றி அவன் விரல்களிலும் சரசமாட… அதை உணர்ந்த தீக்ஷா அவனை விட்டு விலக எத்தனிக்க… அவள் விலகலை உணர்ந்தவனாய்…
“சரி சரி…. ஒண்ணும் பண்ணலை… “ என்று தன் அத்து மீறலை நிறுத்தி… மீண்டும் தன்னோடு அணைக்க… விஜய் அவளிடம் கேட்டான்
“நீ என்னோட காதலை என் கண் மூலம் உணர்ந்த மாதிரி…. என்னோட காதலை எனக்கு உணர வச்சது எது தெரியுமா?”
“ப்ச்ச்… … இந்தப் பொண்ணை ரொம்ப அசிங்கப்படுத்திட்டோம்னு பாவம் பார்த்து வந்திருக்கும்” விளையாட்டாய்ச் சொன்னாலும் அவளையும் மீறி வார்த்தைகள் வேதனையாய் வர…
“பாவம் பார்த்தோ… பரிதாப்ப்பட்டோ காதல் வருமா தீக்ஷா….. உன்கிட்ட இருக்கிற ஒரு பவர்ஃபுல் ஆயுதம் தான் காரணம்… ” என்று அவள் இதழை தன் கைகளால் சுட்டிக் காட்டியவன்… சும்மா கூட இந்த பானம் என் மேல பாயலடி…. சாயம் லாம் பூசி ஒரே அடியா சாச்சுடுச்சு” கண் சிமிட்டினான் விஜய்….
தீக்ஷாவுக்கு புரியவே இல்லை… என்ன சொல்றீங்க அத்தான்… சுத்தமா ஒண்ணுமே புரியவில்லை….”
“புரியலையா…. சொல்றேன்” என்றவன்…
“ம்ஹூம் சொல்றதைவிட மேடமே பாருங்க… நீங்க செஞ்ச திருவிளையாடலை “ என்றபடி…. தான் பத்திரப்படுத்தி வைத்திருந்த அவன் சட்டையை அவளுக்கு எடுத்துக் காட்ட…. முதலில் பார்த்தவளுக்கு.. அதில் அப்படி என்ன இருக்கிறது என்று தெரியவில்லை…. சற்று உற்றுப் பார்க்க… இப்போது அதில் இதழ்களின் லேசான ஒற்றல் இருக்க… அவன் ஏன் அன்று தான் அணிந்திருந்த சட்டைடையைக் கழட்டிய காரணம் விளங்க…” விஜய்யைப் பார்த்தவளின் கண்களில் முத்துக்கள் கோர்க்க ஆரம்பித்தது….
“இதுனாலதான் சட்டையைக் கழட்டுனீங்களா அத்தான்… நான் உங்களைப் போய் ரொம்ப கேவலமா நெனச்சுட்டேன் அத்தான்… “ என்று கேவிக் கேவி அழ ஆரம்பித்தவள்
“நீங்க ரொம்ப நல்லவங்க அத்தான்” என்று மூக்கை உறுஞ்சியபடி அவனோடு சாய்ந்து… மீண்டும் அழ ஆரம்பிக்க
‘ஹேய் லூசு…. “ என்று அவளின் இடையைச் சுற்றி வளைத்தவன்….
“உன் அத்தான் நீ நினைக்கிற அளவுலாம் நல்லவன் இல்லை… கொஞ்சம் அயோக்கியன் தான்.. இல்லேனா… இங்க இருக்கிற மச்சத்தையெல்லாம் பார்ப்பானா” என்று தீக்ஷாவின் கழுத்துக்குகீழே இருந்த மச்சத்தை தொட்டுக் காட்டியபடி…..அவளை இறுக்கி அணைக்க..… தீக்ஷா எதுவுமே பேசவில்லை… மௌனமாகவே இருந்தாள்….
“ஹேய்…. தீக்ஷா… இப்போ சொல்லு நான் நல்லவனா கெட்டவனா” என்று சீண்ட…
“ஹ்ம்ம்ம்ம் ஆண்டி ஹீரோ” என்றபோது தீக்ஷாவும் சகஜமாகி இருந்தாள்…
“அய்யோ ஆண்டி ஹீரோவா… அது யாரும்மா… நான் இந்த வாயாடி தீக்ஷாவோட அப்பாவி ஹீரோ” என்றவனை முறைக்க…
“ஒகே ஒகே… அப்பாவிலாம் கிடையாது…. “ என்றவன்… கொஞ்சல் பாதி கெஞ்சல் பாதியாய்க் குழைந்தபடி….
“என்ன இப்படியே பேசி நேரத்தை ஓட்டிடலாம்னு ப்ளானோட வந்திருக்கியாடி… எத்தனை நாள் ப்ளான்…” என்றபடி கட்டிலை நோக்கி நகர…. அவன் குறும்புக்கார மனைவியோ அந்த இடத்தை விட்டு நகராமல் நிற்க… விஜய் திரும்பிப் பார்த்தான்
திரும்பிப் பார்த்தவனிடம்…. அவனை நோக்கி… கைகளை நீட்டியபடி தீக்ஷா நின்றிருக்க….
அவள் அருகில் மீண்டும் வந்தவன்…. தனக்குத்தானே பேசிக் கொள்வது போல்….
“இதுக்குதான் ஓவர் கெத் காட்டக் கூடாதுடா விஜயேந்தர்….” என்று பெருமூச்சு விட
“தூக்குங்க அத்தான்…” என்று செல்லமாய் சிணுங்கினாள் தீக்ஷா….
“இருடி....” என்றவன்…. தன் சட்டையின் கைப்பகுதியை முழங்கை வரை மடித்தவன்… கட்டியிருந்த பட்டு வேஷ்டியை முழங்கால் வரை மடித்துக் கட்டியவன்…. தன்னவளை பூபந்தாய் தூக்கி……………. ஒரு சுற்று சுற்ற…………….. தீக்ஷா அவன் இதயத் துடிப்பாய் கலந்து விடத் துடித்தாள்தான் அவனின் அன்பில்….
தன் காதருகில் ஒலித்த அவனின் இதய ஒலியை கண் மூடி…. தன் காதுகளின் வழியே தன் இதய ஓட்டத்தோடு… தன் உடலின் நாடி நரம்புகளில் கலக்க விட்டாள்….. எத்தனை ஜென்மம் எடுத்தாலும்…. இந்த ஒலியும்… இவனின் தீண்டலும் போதும் ….தன்னவனைக் கண்டுபிடித்து அவனோடு சேர்ந்து விடும் நம்பிக்கை அவளிடம் வந்திருந்தது…… அந்த அளவிற்கு தன் இதயத்தை அவனிடம் இழந்திருந்தாள் தீக்ஷா……
தீக்ஷா என்ற அந்த விளையாட்டுத் தனம் நிரம்பிய…. பெண்… வெளியில் குறும்பாய் தெரிந்தாலும்… தன் மனதில் தன் கணவனின் காதலை… அதன் ஆழத்தை….. தன் மனதின் ஆழத்தில் சேகரித்துக் கொண்டே இருந்தாள்….
உணர்வுகளின் தாக்கத்தில் தன்னவள் போய்க்கொண்டிருப்பதை உணர்ந்த விஜய்யின் கைகளிலும் அவளுக்கு ஈடாய் அழுத்தம் கூட….…
குரலில் காதல் வழிந்தோட …”இந்தர்……. ஐ லவ் யூ ” என்றாள் திக்ஷா
அவளின் காதலில்…. விஜய் அவளைத் தன்னோடு இன்னும் இறுக்கமாக அணைக்க…
”அத்தான்… இந்த நிமிசம் …. இந்த நொடி…. இப்படியே செத்துடலாம்னு இருக்குத்தான்…… இறந்தால் கூட…………….. உங்க கைல தான் சாகனும் அத்தான்………… இதுக்கு பேர்தான் காதலா அத்தான்…” என்றவளின் பிதற்றலான வார்த்தைகளில்…
“லூசுதாண்டி நீ….. இந்த வாய் … இருக்கே…. இப்போதான் வாழ்க்கையையே ஆரம்பிச்சுருக்கோம்…. உடனே சாவைப் பற்றிப் பேசுற” என்றவன் வார்த்தைகளில் அதட்டலும் இருக்க… அதையெல்லாம் கண்டு கொள்ளாதவளாய்….
“இந்தர்…. ” என்றாள்……….. தாபமாய்
“ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்” என்றான் விஜய்யும் அதை விட தாபமாய்….
“நீங்க பாடுவீங்கதானே…. எனக்காக ஒரு பாட்டு ப்ளீஸ்” என்றவள் இன்னும் கண் திறக்காமல் தான் இருந்தாள்….
”அடிப்பாவி… இவ்ளோ நேரம் பேச்சு… இனி பாட்டா” என்றவன் கட்டிலில் சாய்ந்து தன்னவளையும் தன்னோடு சாய்க்க…
“ப்ளீஸ்” என்று கொஞ்சலாய் அவள் முடிக்கவில்லை… விஜய் கண் மூடி வாய் திறந்தான்… தீக்ஷா அவன் குரலில் உருகித்தான் போனாள்….
புத்தம் புது பூ பூத்ததோ
எண்ணங்களில் தான் தேன் வார்த்ததோ
மொட்டவிழ நாள் ஆனதோ
சொல்லடி என் செல்ல கிளியே (௨)
வாய் பேசும் வார்த்தை எல்லாம்
கண் பேசும் அல்லவோ
கண் பேசும் வார்த்தையை தான்
கண்ணீரும் சொன்னதோ
பால் நிலா தேய்கின்ற தென்று
பகல் இரவும் என் நெஞ்சம்
பழி விழுமோ என்றஞ்சும்
ஆதவன் நீ தந்ததன்றோ
நிலவு மகள் என் வண்ணம்
நினைவுகளில் உன் எண்ணம்
கருணைக் கொண்டு நீ தான்
காயம் தன்னை ஆற்ற
பார்வை கொண்டு நீ தான்
பாச தீபம் ஏற்ற
உயிரென நான் கலந்தேன்
புத்தம் புது பூ ....
வாழ்வென்னும் கோலங்கள் இன்று
அறிந்தது உன் பொன் உள்ளம்
நெகிழ்ந்தது என் பெண்ணுள்ளம்
ஈதிசை பூபாளம் என்று
எழுந்தது பார் நம் கானம்
விடிந்தது நம் செவ்வானம்
கூந்தல் மீது பூவாய்
நானும் உன்னை சூட
தொகை உன்னை நான் தான்
தோளில் இன்று வாங்க
உனக்கென நான் பிறந்தேன்
பாடி முடித்தவனின் கண்களின் ஓரத்தில் ஈரம் இருக்க…. தன் இதழலால் அவன் கண்ணீரை துடைத்து விட்ட தீக்ஷா… அவனிடம்
”அத்தான்…. ப்ளீஸ்……… அன்னைக்கு நடந்த விசயத்தை விட்டு வெளியில் வாங்க…” என்றவளிடம்,
“ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்………….. மறக்க முடியல தீக்ஷா… என் மேல கோபமே இல்லையாடி உனக்கு” என்ற விஜய்யால் இன்னும் அவளின் காதலை குற்ற உணர்ச்சி இல்லாமல் ஏற்றுக் கொள்ளவே முடியவில்லை
தீக்ஷாவுக்கு அவனை அந்த நினைவுகளில் இருந்து எப்படி வெளி வர வைப்பது என்றும் தெரியவில்லை….
“எனக்கு கோபம்லாம் இருந்தது அத்தான்…. ஆனால் தெரியலை…. எப்படி போனதுனு…. கோபம் இருந்த இடத்தில் எல்லாம் காதல் வந்து நிரப்பியிருச்சுத்தான்…. அதிலும் இந்த நெத்தியில வலிக்கும் போதெல்லாம் உங்களை செம்ம திட்டு திட்டி இருக்கேன்…. ரொம்ப வலி அத்தான்…. ”
என்றவளின் நெற்றியில் ஒத்தடமாய் தன் இதழை ஒற்றினான் விஜய்
“கொஞ்சம் மெதுவா தள்ளி விட்ருக்கலாம்… கட்டில்ல முட்டிட்டேன்” சாதரணமாகச் சொன்னாள் தீக்ஷா அன்று….
”என்ன தண்டனை வேண்டுமென்றாலும் கொடு…. உன் இந்தர் அதை வாங்கிக்க தயாரா இருக்கேன்……….” என்றவன் குரல் உண்மையிலேயே அவள் என்ன தண்டனை கொடுத்தாலும் ஏற்கும் மனநிலையில் இருக்க….
காலம் அவனுக்கு தகுந்த தண்டனையை அவள் மூலமாகவே கொடுக்க காத்திருப்பது தெரியாமல்… தீக்ஷாவும் தண்டனையை இதழ்களால் கொடுக்க ஆரம்பித்தாள்…
விஜய் அவளிடம்
“தண்டனை கூட உனக்கு ஒழுங்கா கொடுக்கத் தெரியலடி…. “ என்று கிண்டல் செய்தவன்…
கடுமையான தண்டனை கொடுக்கும் வழிகளைக் அவளுக்கு கற்றுக் கொடுக்க ஆரம்பித்தான் அவள் வழியிலேயே போய்………….”
தீக்ஷாவும் அதில் முதலில் மூழ்கி…. பின் திணற ஆரம்பித்தவள்….
“இந்தர்… இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருக்கலாமா…” என்றவளை நம்பி தலை ஆட்ட…
பேச ஆரம்பித்த தீக்ஷா…. இள வயது திருச்சி போய்….. தற்போதைய சென்னை வந்து முடித்திருக்க…. விஜய் அயர்ந்தே போய் விட்டான்….
அவள் பேச்சை எப்படி நிறுத்துவது என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தவனிடம்.….
”ப்ச்ச்… நான் பாருவை ரொம்ப மிஸ் பண்றேன் அத்தான்…. “ என்று குரல் கம்மச் சொல்ல
“லூசு மாதிரி… அவன் அண்ணன் பண்ணினான்னா…நீ உன் ஃப்ரென்ட் கூட பேசி இருந்திருக்கலாம்….” என்று சொல்ல
“பேசி இருந்தா…. அவளே கேட்ருப்பா… என் அண்ணனைப் பிடிச்சுருக்கா இல்லையானு….. நான் பதில் சொல்லி இருக்கனுமே…. என்னமோ தெரியலை…. அவங்க அண்ணனை பிடிக்கலைனு சொல்லப் பிடிக்கலை…”
முறைத்தான் விஜய்…
“உண்மையிலேயே அத்தான்… பாரு அண்ணா ரொம்ப நல்லவங்க….” என்றபோதே….. விஜய்யின் உக்கிர முறைப்பில்…. அவனைப் பார்த்தபடி
“நான் லூசு மாதிரி உளறல…. ஒருத்தரைப் பிடிக்கிறது வேற… காதல்னால பிடிக்கிறது வேறனு…. உங்க மேல காதல்னு ஒண்ணு வந்த பின்னால் தான் உணர்ந்தேன்” என்றவள்… விஜய்யின் கோபம் முகம் மாறாமல் இருப்பதை உணர்ந்து…
“ஆனால்… அத்தான்…. ஒரு நல்ல பையன் மேல வராத காதல்…. இந்த சிடுமூஞ்சி… கோபக்கார… விருமாண்டி…. விஜய் மேல எப்படி வந்துச்சுனு தான்… தெரியலை…… “ என்று கண்சிமிட்ட….
கோபம் நீங்கி சிரித்த விஜய்….
“கதவை திறந்து விடறேன்…. வெளியில இருக்கிறவங்ககிட்ட கேட்டுச் சொல்றியா…” என்று நக்கலாய்ச் சொல்ல…..
“அவங்ககிட்ட எல்லாம் ஏன் கேட்கணும்…. என் இந்தர் சொல்ல மாட்டானா……….” என்றவளுக்கு பதில் சொல்ல ஆரம்பித்தான்………. தன் உடல் மொழியால்……
அவன் சொன்ன பதிலை எல்லாம் தீக்ஷாவும் ….தட்டுத் தடுமாறி புரிய முயற்சிக்க…. விஜய் மெதுவாய் அவளறியாமலே அவளை ஆள ஆரம்பித்தவன்……………… தங்கள் வாழ்க்கையின் அடுத்த கட்டத்திற்கு தன்னவளையும் கூட்டிப் போக அப்போது தீக்ஷா வேகமாய் அவனைத் தள்ளிவிட்டு எழுந்தாள்...
அவளின் எதிர்பாராத விலகலில்…..விஜய் அதிர்ந்து நோக்க…. அவளோ
“அத்தான்………. நான் அறியாப் பிள்ளை இல்லைதான்… ஆனா நீங்க நினைக்கிற மாதிரி எல்லாம்… தெரிஞ்ச பிள்ளை இல்லை……….. அதுனால” என்று அப்பாவியாய்ச் சொல்ல……. உண்மையிலேயே முறைத்த விஜய்….
”கஷ்டம்டி….” என்று தலையில் அடிக்காத குறையாக நொந்து சொல்ல…..
அப்போதும் அடங்காத தீக்ஷா
“உன்னைக் கட்டிக்கப் போறவன் சொல்வான்னு சொன்னீங்கள்ள அத்தான்….. அதுதான் இதுவா” என்றவளின் இதழ்ப் பேச்சுக்கு… விஜய்யின் வலிமையான உதடுகள்…….. வேலை மாற்றம் கொடுக்க … தீக்ஷாவின் இதழ்களும்..பேச்சுப் பணியை மட்டுமின்றி…. அவன் இட்ட பணியையும் செவ்வனே நிறைவேற்றி மீள….
அவளின் காதில்… ”இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் தெரிஞ்சுடும்… நீ அறியா புள்ளையா… இல்லை எல்லாம் அறிஞ்ச புள்ளையா“ என்றவன் புயலுக்கே புயலை அறிமுகப் படுத்த …. தீக்ஷா என்னும் அந்த பெண் புயல் தன் கணவனுக்காக உருமாறி…. சூறாவளியையும் சமாளிக்கும் நாணலாய் வளைந்து கொடுக்க ஆரம்பிக்க……………
அவர்கள் இருவரின் வாழ்க்கையிலோ காலம் என்னும் புயல் தன் மையத்தை நிறுத்தியது…..
நடக்கப் போவது ஏதும் அறியாமல்………… தன்னை முழுவதுமாய் தன் கணவனிடம் ஒப்படைத்த தீக்ஷா…. பூரண திருப்தியுடன் அவனோடு ஒன்றி துயில ஆரம்பிக்க…. ….… முழுவதுமாய் தன்னவளாகி போனவளை…. உறங்கும் போது கூட பிரிய மனமில்லாமல்…. தன் கைவளைவிலேயே வைத்தபடி உறங்க ஆரம்பித்தான் அவளின் மணவாளன்…………
அருமையான பதிவு சூப்பர்