அத்தியாயம் 26
விஜய்யால் நேரிடையாக தீக்ஷாவின் அறைக்குள் போக முடியவில்லை………… யாராவது ஒருவர் தீக்ஷாவின் அறையில் இருந்து கொண்டிருந்தனர்………தீபன் வேறு விஜய்யையே கண் கொத்திப் பாம்பாக பார்த்துக் கொண்டிருக்க………….விஜய் தீக்ஷாவைப் பார்க்க முடியாமல் தவித்துக் கொண்டிருந்தான்……………… என்ன செய்யலாம்..…. தீக்ஷாவை எப்படி பார்க்கலாம் என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே மாடியில் இருந்து கீழே இறங்கி வந்த ராதாவிடம்…. ஜெயந்தி………
“என்னம்மா தீக்ஷா ரெடி ஆகிட்டாளா…….” என்று கேட்க
“ஹ்ம்ம்….. ரெடி ஆகிட்டா அத்தை …………….. சேலை கட்டிட்டு இருக்கா…….. அதுதான் நான் கீழ வந்தேன்” என்று சொல்ல………….. தீக்ஷா மட்டும் தனியாக இருப்பதை யூகித்த விஜய்………………. ஹாலை விட்டு வெளியேறி வெளியே வந்தான்…………
அப்போது…………. காரின் அருகே சுரேந்தர் எங்கோ வெறித்த பார்வையில் நின்று கொண்டிருக்க…………… அதைப் பார்த்த விஜய்க்கு ஒரு நிமிடம் தூக்கி வாரிப் போட்டு விட்டது……..
“இவன் ஏன் உள்ளே நிற்காமல் இங்க ஏன் இருக்கான்……. அதிலும் இப்படி முகத்தை வச்சுக்கிட்டு………..ஒருவேளை இவனும் தீக்ஷாவை……….. கடவுளே …………… அப்டிலாம் இருக்கக் கூடாது” ஏதேதோ கற்பனைகள் செய்தவனாய் சுரேந்தர் அருகில் போய் நின்றான்………
“டேய் இங்க என்ன பண்ற……….உள்ள போ” என்று அதட்ட
“ப்ச்ச்………. அண்ணா………….. எனக்கு இங்க இருக்கவே பிடிக்கலை…………….. தீபன் ராதாவோட புருசனா போய்ட்டாரு…….இல்லை” என்று கண்கள் இடுங்கக் கூற………. கோபம் முகத்தில் கொப்பளித்தது………….. தொடர்ந்தான் சுரேந்தர்
“என்னமோ ரொம்ப பிகு பண்றாரு,……………… உங்களை ஏதோ விரோதி போல பார்க்கிறார்………உங்களுக்கு மரியாதை இல்லாத இடத்தில் எனக்கு இருக்கப் பிடிக்கவில்லை அண்ணா” என்று தம்பியாய்ப் பேச ஆரம்பிக்க………
விஜய்க்கு இப்போதுதான் நிம்மதி ஆகியது………..நிம்மதியில் பெருமூச்சு கூட வந்து விட….. சுரேந்தரைப் பார்த்து
“இதுதான் உன் கோபத்துக்கு காரணமா…………… முதலில் உள்ள போ…………. “ என்று சொல்ல……..
“அண்ணா” என்று சுரேந்தர் தயங்க
“உள்ள போன்னா போ” என்று அவன் சொன்ன விதத்திலே சுரேந்தரும் உள்ளே போக எத்தனிக்க……….. விஜய்……..அவனிடம் கேட்டான்
“உன் அண்ணனை அவமானப் படுத்துறாங்கனு இன்னைக்கு இவ்வளவு கோபம் வருது உனக்கு………… ஏண்டா…………. அன்னைக்கு எதுவும் பேசல…………… உன் அண்ணன் நான் தப்பு செஞ்சப்ப…. ஏன் தட்டிக் கேட்கலை…………… அன்னைக்கு நீ என்னை தடுத்து நிறுத்தி இருந்தா இந்த அளவுக்கு பிரச்சனை வந்திருக்காதே சுரேந்தர்…………. ” என்ற போது அருகில் வந்த சுரேந்தர்……..
“அண்ணா…………… நடந்த எல்லாத்துக்கும் நீங்க காரணம் இல்லை………….. நான் மட்டுமே காரணம்………. என்னாலதான் எல்லாமே………….. எனக்காகத்தான் நீங்க ஆர்த்தியைக் கடத்தச் சொன்னீங்க……….. அதுனாலதான் தீக்ஷா உங்களைத் தப்பா புரிஞ்சுகிட்டா…… இப்போ தீபனுக்கும் நமக்கும் மனஸ்தாபம்” எனுபோதே
“இல்லைனாலும் அவ என்னை சரியா புரிஞ்சிருப்ப்பா………….. இவன் வேற………….. மனுசன் நிலைமை தெரியாம பேசிட்டு இருக்கான்” என்று மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டான் விஜய்……….
சுரேந்தர் தொடர்ந்தான்……………….
“தீக்ஷா உங்களை பொறுக்கினு சொன்னது எனக்கே தாங்க முடியலைணா…………… அதுமட்டும் இல்லை நீங்க தப்பே பண்ணினாலும் நான் உங்களைக் கேட்க மாட்டேன்………….. உங்க பக்கத்தில் தான் இருப்பேன்………… அதே போல நீங்க என்ன சொன்னாலும் அதற்கு கட்டுப்படுவேன் அண்ணா” என்ற போது அவனை இழுத்து தன்னோடுக் கட்டிக் கொண்டான் விஜய்…………
”உன்னை மாதிரி எனக்கு ஒரு தம்பி கிடைத்ததுக்கு நான் ரொம்ப கொடுத்து வச்சுருக்கணும்………… சுரேந்தர் ” என்று நெகிழ்ந்தவன் அவனை அனுப்பி வைக்க……… சுரேந்தரும் உள்ளே போனான்…. விஜய் சொன்னான் என்பதற்காகவே………
அவன் அந்தப் பக்கம் நகர்ந்தவுடன் விஜய்….. தீக்ஷாவின் பால்கனியைப் பார்த்தபடி……… இது வழியா அவ ரூம்க்கு போகலாம்……….. ஆனால் யாராவது பார்த்து விட்டால்………. என்ன செய்வது” என்று யோசித்தவனுக்கு…………. தீக்ஷா அறையின் பின்புறம் உள்ள சன்னல் ஞாபகம் வர………………. வேகமாய் அந்த பங்களாவின் பின்புறமாய்ப் போனான் விஜய்……………..
------------
தீக்ஷா தன் அறையில் அனைவரையும் வெளியே அனுப்பி விட்டு புடவை மாற்ற தொடங்கி இருக்க………… அவளுக்குள் பல சிந்தனைகள்………. அதில் பாதி ராகேஷைப் பற்றிதான்
அவனைப் பற்றி அவளால் கணிக்கவே முடியவில்லை…………. ஒரே குழப்பமாக இருக்க…………..
ராகேஷ் நேற்றே வந்துட்டார்னு அண்ணா சொன்னானே……. ஏன் என்கிட்ட பேசவே மாட்டேன்கிறார்……… இன்னைக்காவது பேசுவாரா………. என்று புடவையைக் கட்டியபடியே தன்னைக் கண்ணாடியில் பார்த்தபடி தன் முந்தானையை சரி செய்ய…….. அவளையுமறியாமல் விஜய் முகம் ஞாபகம் வர……………….. அன்று அவன் முன்னால் தான் நின்ற நிலை நினைவில் வர…………… நெற்றிப் பொட்டில் இன்னும் அதிகமாய் வலித்தது……………அன்று கட்டிலில் மோதிய காயத்தின் வலிதான் அது……………… இன்னும் வலித்துக் கொண்டிருந்தது………..
”கடவுளே…………… என்னால அந்த நாளை மறக்கவே முடியவில்லையே………….” கண்களை மூடியவள்
“ப்ளீஸ்… முடிந்தால் அந்த நாளே எனது ஞாபகத்தில் இருந்து போகும்படி அழித்து விடேன்” என்று கடவுளுக்கு வேண்டுதல் வைத்தபடி…… தன் நிலைமையை நொந்தபடி இருக்கும் போதே……………..
அவள் அறையின் பின்புறம் இருக்கும் சன்னல் கதவு… தட்டப்படும் ஓசை கேட்க….. பயந்தவள் தன் புடவையை வேகமாய்க் கட்டி முடித்து…………. சன்னல் அருகே வந்து…… யாராய் இருக்கும் என்று குழப்பமும்………..திகிலும் வர……. மெதுவாய்த் திறந்தவள்…………. விஜய்யைப் பார்த்து உறைந்து போய்………………. அவளையுமறியாமல் “விஜய் அத்தான்” என்று சொல்லி விட
அவளின் ’அத்தான்’ என்ற சொல்லில் ஒருகணம் தனை மறந்து அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் விஜய்…….
இப்போது தன்னை நடப்புக்கு மீட்ட தீக்ஷா…….. அவனைக் கவனிக்காமல் வேகமாய்ச் சுற்றிலும் பார்வையை ஓட விட்டவள்…. தன் அறையின் கதவு மூடி இருக்கிறதா என்று மீண்டும் ஒருமுறை கவனித்து நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டவள்….. மீண்டும் விஜய்யின் புறம் திரும்ப….. விஜய்யும் ஓரளவு தன் பார்வையை மாற்றியவனாய்
“பின் பக்க கதவை திற தீக்ஷா” எனச் சொல்ல
தீக்ஷா அதிர்ந்தாள்…. இவன் மறுபடியும் பிரச்சனை பண்ணப் போறானா…………. என்று யோசித்தவள்…….. திகைத்த விழிகளில் அவனை நோக்க…….. அவன் கஷ்டப்பட்டு நின்ற நிலைமை புரிய……… அதிலும்……. ஏதோ மரக் கிளை கீறி இருக்கும் போல……. அவன் நெற்றியில் கீறல்கள் வேறு இருக்க………. சட்டென்று பின் பக்க கதவைத் திறந்து விட்டவள்….. விஜய் உள்ளே வர வழி விட்டு விலகி நின்றாள்……..
அவன் உள்ளே வந்ததும்………. கதவை மூடிய தீக்ஷா……… மீண்டும் சன்னல் அருகே வந்தவள்………. அவனைப் பார்க்காமல்………… வெளியே வெறித்தபடி பேச ஆரம்பித்தாள்………..
“இப்போ கதவைத் திறந்து விட்டேனே……….. இப்போ கூட நீங்க என்னை லூசுன்னு நெனச்சுருப்பீங்கதானே……” என்று வார்த்தைகளை அவனை நோக்கி வீசினாள் தீக்ஷா…………… அந்த வார்த்தைகளில் ஆர்ப்பாட்டம் இல்லை………அழுத்தமும்………….. அடக்கப்பட்ட வேதனையும் மட்டும் இருக்க…………. இன்னும் தொடர்ந்தாள்…………..
ஆனா நான் உங்களைத் தவிர வேறு யார் வந்திருந்தாலும் திறந்திருக்க மாட்டேன்………… அது ஏன்னு தெரியுமா……….. விஜய் அத்தான் யார் எப்டிப் பட்டவர்னு எனக்குத் தெரியும்……… அந்த நம்பிக்கை தான்………..
”ஆழம் தெரியாமல் காலை விடக் கூடாது…… நானா இருக்கப் போய் உன்னை விட்டேனு சொன்னீங்கள்ள…………” என்றவள் அவனைப் பார்த்து……..
“ஆழம் தெரியாமல் காலை விடல அத்தான்………… அன்னைக்கு அந்த இடத்தில் வேறு யார் இருந்திருந்தாலும் நான் அவ்வளவு தூரம் பேசி இருக்க மாட்டேன்…………. அந்தச் சண்டை போட்டிருந்திருக்க மாட்டேன்……….. அண்ணியோட அண்ணன்னு ஒரு உரிமை………… அது மட்டும் இல்லை…… நீங்க தப்பு செய்தது எனக்கு பிடிக்கலை……. அதுதான் என்னை அறியாமல் சண்டை போட்டேன்……….. யாரோ எவனோனு போக முடியல என்னால……….” என்றவள்…………….
“அதே போல் அத்தனை பேர் மத்தியிலும் சத்தியமா உங்க மானம் போறது மாதிரி நடந்திருக்க மாட்டேன் அத்தான்………. யாரோ தெரியாதவங்க மத்தியில் இந்த தீக்ஷா உங்கள அசிங்கப்படுத்திருவானு நினைச்சீங்கல்ல…. நீங்க தான் என்னைப் புரிஞ்சுக்கலை…………… ” என்ற போதே அவள் குரம் கம்ம ஆரம்பிக்க………. தன்னை சரிப்படுத்திக் கொண்டவள்………..
“ப்ச்ச்….. இனி பேசி ஒண்ணும் ஆகப் போறதில்லை…….. கடைசி வரை நீங்க என்னைப் புரிஞ்சுக்கலை……… புரிஞ்சுக்கவும் ட்ரை பண்ணலை……….. சாரி……….. ” என்று சொல்ல…….
நாம மன்னிப்பு கேட்க வந்தா இவ மன்னிப்பு கேட்கிறா………. எதுக்கு இந்த சாரி என்று விஜய் யோசிக்கும் போதே
“பேசும் போது என்னையுமறியாமல் அத்தான்னு சொல்லிட்டேன்….. உங்களுக்கு நான் அத்தான்னு கூப்பீட்டா பிடிக்காதுன்னு தெரியும்……………. இன்னும் 2 வீக்ஸ்தான்… பொறுத்துக்கங்க…. என் தொல்லையிலிருந்து விடுதலை….. அதன் பிறகு உங்க தங்கச்சி வீட்டுக்கு நிம்மதியா வரலாம்…… போகலாம்…. இந்த தீக்ஷா தொல்லை இனி உங்களுக்கு இருக்கவே இருக்காது “ என்று விரக்தியாய்ச் சிரித்தவளுக்கு…. விஜய் அமைதியாக நின்று கொண்டிருக்கும் நிலை புரிய….. விஜய்யைத் திரும்பிப் பார்க்க……… அவன் அவளைப் பார்க்க வில்லை…….. வேறு எங்கோ பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்……
எப்போதும் விஜய் அவளைப் பார்த்துதான் பேசுவான்…… அந்த பார்வையில் ஒன்று கோபம் இருக்கும்…….. இல்லை…. நீயெல்லாம் எனக்கு ஒரு ஆளா என்ற அலட்சியம் இருக்கும்…… சில நேரங்களில் இவள் செய்யும் குறும்புதனங்களுக்கு பதிலடி கொடுக்க முடியாத ஆற்றாமை இருக்கும்….. விஜய்யின் கண்கள் உயிரோட்டமான கண்கள்………. அவன் என்ன நினைக்கிறான் என்பதை அவனின் பார்வையே சொல்லும்……….. அவன் பார்வை மாற்றங்களைப் பார்ப்பதே தீக்ஷாவுக்கு சுவாரஸ்யமாக இருக்கும்……… அதனாலே அவள் ஏதாவது சீண்டலாய்ச் செய்துவிட்டு………….. அவனைத் திரும்பிப் பார்ப்பது அவளுக்கு வழக்கம்…………
இன்றும் அவன் கண்களைப் பார்க்க…… அது அவளுக்கு தரிசனம் தராமல் வேறெங்கோ பார்த்துக் கொண்டிருக்க….. அவன் இங்கு இருப்பதை யாராவது பார்த்து விட்டால் தன் நிலை அவ்வளவுதான்……………. என்பதால்……….
“எதற்கு வந்தான் இவன்…….. இவனுக்கு என்னை புரிய வைக்கனும்னு என்கிற வேகத்தில்……….……… நானும் கதவைத் திறந்து விட்டுட்டேன்……..” என்று தனக்குள் சொன்னவளாய்…………… விஜய்யிடம் மீண்டும் வேகமாக பேச ஆரம்பித்தாள்…..
“இந்த வழியில் வந்து ஏன் என்னைப் பார்க்க வந்தீங்க……… என் ரூமுக்கு வருகிற வழி இது இல்லை விஜய் சார்……… நீங்க வாங்கிக் கொடுத்த வீட்டுக்கு உங்களுக்கே வழி மறந்து போச்சா…. எதுக்கு வந்தீங்க………… அதைச் சொல்லுங்க” என்று கூறி……… தன் ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிள் முன் போய் உட்காரப் போக……. அவள் வார்த்தைகளில் விஜய் முறைத்தான்………….
அவள் வார்த்தை பிரவாகத்தில் நக்கலும் கோபமும் படபடப்பும் சரிவிகிதத்தில் இருக்க
“கொல்றாளே……….. சும்மாவே பேசிக் பேசிக் கொல்வா……………. இப்போ கேட்க்கவா வேணும்” என்றபடி தன்னை விட்டு நகரப் போனவளை…….. சட்டென்று அவள் கையைப் பிடித்து நிறுத்த…….. தீக்ஷா தீப்பார்வை பார்த்தாள் அவனை……..
“கைய எடுங்க………..” என்றவளின் வார்த்தை தந்த உக்கிரம் விஜய்க்கும் புரிய கையைத் தானாக விட்டவன்…… அவளிடம்
“தீக்ஷா……….. நான் உன்கிட்ட வம்பு பண்ணலாம் வரலை…………. என்னை நீ மன்னிச்சுட்டேனு சொல்லு…. அது போதும் எனக்கு……… ப்ளீஸ்……….. நான் உன்னைப் புரிஞ்சுக்கலைதான்……….. அன்னைக்கு நடந்தது எல்லாம் என் கோபத்தால்… என் கோபத்தால மட்டுமே வந்தது….” என்று வேகமாய்ச் சொல்ல
புருவங்களைச் சுருக்கினாள் தீக்ஷா………… விஜய்யிடமிருந்து இந்த மன்னிப்பை அவள் எதிர்பார்க்கவே இல்லை……………… அதே நேரம் அவளால் அவன் கேட்ட மன்னிப்பையும் கொடுக்க முடியவில்லை…. அதனால்….
”சாரினு நீங்க கேட்டவுடனே மன்னிப்பு நான் கொடுத்திறனுமா…….. என்னால இப்போதைக்கு முடியாது……….. ஆனா நீங்க பண்ணியது எல்லாம் ஒருநாள் கண்டிப்பா மறந்துருவேன்…….. அப்போ நானே உங்ககிட்ட வந்து பேசுவேன்………… அந்தப் பிரச்சனையை இன்னும் இழுக்காதீங்க……… ப்ளீஸ் வெளிய போங்க……. யாராவது பார்த்து ஏதாவது ஆகப் போகுது……… உங்களுக்கும் எனக்கும் எதுவுமே செட் ஆக மாட்டேங்குது………….” என்றவள்………… திரும்பி அவனைப் பார்க்காமலே அவள் ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிளின் முன் அமர்ந்தபடி……. அலங்காரம் செய்ய ஆரம்பிக்க………
“உன் மன்னிப்பு கிடைக்கிற வரைக்கும் நானும் இங்க இருந்து போக மாட்டேன்……… ஏன் தீக்ஷா பிடிவாதம் பிடிக்கிற……. நான் வேறெதுவும் உன்கிட்ட கேட்கலையே…… உன் மன்னிப்பு மட்டும் கொடு……… அது போதும்“ என்றவனுக்கு………….. அவள் மணமகளாய் உட்கார்ந்திருந்த கோலம் வேறு உயிரை கொன்றது……… யாரோ ஒருவனுக்காக அவள் அலங்காரம் செய்து கொண்டிருந்த காட்சி…… அவன் உடல் எங்கும் கொதி நீரை ஊற்றியது போல் இருந்தது விஜய்க்கு………..
விஜய்யைப் திரும்பிப் பார்த்தவள் நிதானமாக……………..
“என்னது இங்க இருந்து போக மாட்டீங்களா….. எனக்கு ஒண்ணும் பிரச்சனை இல்லை………….. ஆனா உங்க தலையில என்னை கட்டி வச்சுருவாங்க பரவாயில்லையா…….. அப்டி மட்டும் நடந்துச்சு……… அதுக்கப்புறம் இந்த தீக்ஷாவோட இன்னொரு முகத்தை நீங்க பார்க்கணும் விஜய்…………. ஆனா நீங்க அப்டி நடக்க விட மாட்டீங்க…….. என்னையெல்லாம் மேரேஜ் பண்ணிக்கிட்டா உங்க ஸ்டேட்டஸ் என்னாகும்……….” என்று எள்ளளாகச் சொன்னவள்…..
“இதுக்கு மேல போறது போகாதது உங்க விருப்பம்………… என்னை அசிங்கப் படுத்துறதுதான் உங்க நோக்கம்னா” என்று அவன் புறம் திரும்பாமல் முன்னால் இருந்த கண்ணாடியில் அவனைப் பார்த்தபடி பேச…………. அதில் விஜய் அவளை பார்த்தபடியே நின்றிருந்தான்………… அப்போது அவன் கண்கள் அவளை பார்த்தபடியே இருக்க……….. அந்தப் பார்வையில் தீக்ஷா ஒரு கணம் அதிர்ந்து பின் ஸ்தம்பித்தாள் தீக்ஷா……….
விஜய்யை அவள் எத்தனையோ முறை பார்த்து பேசி இருக்கிறாள்…. அதில் கோபம், அலட்ச்சியம், ஆணவம்.திமிர், எப்போதாவது அக்கறை இப்படித்தான் அவள் உணர்ந்திருக்கிறாள்……. இன்று அதில்……….. அந்தப் பார்வையில்??? சட்டென்று திரும்பி விஜய்யைப் பார்க்க…… விஜய் அவள் திரும்புவதை உணர்ந்து சாதரணமாய்ப் பார்க்க……. தீக்ஷா சில நொடிகள் அவனையே பார்த்தபடி இருந்து விட்டு….. மீண்டும் திரும்பியவள்……… அவனைக் கண்ணாடியில் பார்த்தபடி பேச ஆரம்பித்தாள்…….
விஜய்க்கு அவள் தன்னை கவனித்துக் கொண்டிருப்பது எல்லாம் புரியவில்லை……… ஆனால் அவன் எண்ணம் எல்லாம் அவள் வார்த்தைகளில் தான் இருந்தது……….. பேசாமல் இந்த அறையிலேயே இருந்து விடுவோமா……….. அதைப் பார்த்து எனக்கே இவளை திருமணம் செய்து கொடுத்து விடுவார்களா……… என்று யோசித்த்துக் கொண்டிருந்தான்….
அடுத்த கணமே…. தன்னையும் அசிங்கப்படுத்தி…….. அவளையும் அசிங்கபடுத்தி…. ச்சேய் என்ன ஒரு கேவலமான எண்ணம்……….. தன் தேவதை தன்னால் இனி ஒரு போதும் அசிங்கப்படக்கூடாது என்று முடிவெடுத்தவன்…….. அதற்கு மேல் அந்த அறையில் இருக்க விரும்பவில்லை………. அவள் மன்னிப்பையும் வேண்ட வில்லை………. மனதைக் கல்லாக்கிக் கொண்டு……. இன்னும் சற்று நேரத்தில் யாரோ ஒருவனுக்கு சொந்தமாகி விட நிச்சயிக்கப் படப் போகும் அவளை அந்தத் தோற்றத்தில் தன் விழிகளால் பருக ஆரம்பித்தான்………….. அது தவறு என்று தெரிந்த போதும்………….. அதை தடுக்க முடியவில்லை….. அவனுக்கு அதைத் தவிர வேறு வழியும் தெரியவில்லை………….
அந்த கல் நெஞ்சம் படைத்தவனுக்குள் வந்த காதல்…. அவளிடம் தன் மனதைச் சொல்லக் கூட முடியாத கோழையாக அவனை மாற்றி இருக்க……..
அவன் தேவதைக்கோ…………. அவன் வாய் மொழி தேவைப்படவில்லை……………. அவன் பார்வை மாற்றங்களே அவளுக்குள் மாற்றங்களை உண்டாக்க்கி கொண்டிருந்தது…………
விஜய் தீக்ஷா மேல் இருந்த தன் பார்வையை விலக்கி…… வெளியே செல்ல ஆரம்பிக்க…….
தீக்ஷாவுக்கு அவன் பார்வை………. அதில் சிந்திய காதல்……… அதில் இருந்த ஏக்கம் எல்லாம்……… அவள் கண்களில் தவறாமல் விழ………… தீக்ஷாவின் இதயம் அவன் பார்வைக்கு… அவளையுமறியாமல் ஏங்க ஆரம்பிக்க…….. அவன் புறம் திரும்பாமலே பேச்சைத் தொடர்ந்தாள்………. எங்கே திரும்பினால் அவன் தன்னைப் பார்க்க மாட்டானோ என்று……………
அவளால் எதையுமே யோசிக்க முடியவில்லை………… அவன் தன்னை அசிங்கப்படுத்தியவன்……… கேவலமாய்ப் பேசி இருக்கிறான் என்ற எந்த எண்ணமுமே அவளுக்குள் அப்போது வர வில்லை………. அந்த நிமிடம்…. அந்த நொடி அவனின் பார்வை மட்டுமே அவள் இதயத்தை ஆட்கொள்ள……… கண்ணாடியில் அவனைப் பார்த்தபடியே “விஜய் அத்தான்” என்று வேகமாய்ச் சொல்லி……… கிளம்பிய அவனை நிறுத்தினாள் தீக்ஷா
விஜய் நின்று அவனைப் பார்த்தான்…….. இப்போதும் அவன் பார்வையில் காதல் சிந்த……….
தீக்ஷா அதை உள்வாங்கியப்டி………… அதை ரசித்தபடி
“மன்னிப்பு கடைசி வரை தரலைனா என்ன பண்ணுவீங்க” என்று கேட்க… இப்போது அவள் குரலில் வழக்கமான துள்ளல் வெளிப்பட
அவனோ…….
“அதை எப்படி வாங்குவது என்று எனக்குத் தெரியும்…….. ஆனால் உன் திருமணம் முடியறதுக்குள்ள வாங்கிடுவேன்” என்ற போதுதான் அவன் சொன்ன வார்த்தைகளில் தீக்ஷாவுக்கும் தன் தற்போதைய நிலை புரிய………… வேகமாய்த் திரும்ப… விஜய் தான் வந்த வழியே கீழே இறங்கிக் கொண்டிருந்தான்…….
வேகமாய் தீக்ஷா ……. சன்னல் வழியே எட்டிப்பார்க்க……… விஜய் அதற்குள் கீழே இறங்கிப் போயே விட்டான்……………….. அவன் மனதில் வந்த காதலை அவளுக்குள் இறக்கிப் போனவன்………. அதை அறியாமலே,உணராமலே போய் விட……. காதல் வந்தவளோ என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் முழித்துக் கொண்டிருந்தாள்…….
அப்போது ராதாவும் வந்து கதவைத் தட்ட……… திறந்தாள் தீக்ஷா
“கீழ எல்லாரும் வந்துட்டாங்க தீக்ஷா புடவையை இன்னும் ஒழுங்கா கட்டாம என்ன பண்ணிட்டு இருக்க…… என்று கேட்க………
இல்ல அண்ணி ஒரு 15 மினிட்ஸ்….. என்று அவளைப் பார்க்க….
“சரி கட்டு” என்று ராதா அவள் அருகில் அமர……….
“அண்ணி………. நீங்க போங்க……” என்று மீண்டும் அவளை வெளியே அனுப்பி கதவைச் சாத்தியவள்…… அப்படியே அமர்ந்து விட்டாள்…….
“டேய்…….. என்னடா திடிர்னு இப்படி ஒரு பார்வை பார்த்து வைக்கிற…………. எனக்கு உன் பார்வை மட்டும் தாண்டா மனசுல நிக்குது……….. இது என்ன பார்வை…… இத்தனை நாள் எங்க வச்சுருந்த……… நான் திரும்பி பார்த்த உடனே மாத்திட்டீங்களே……….. ஏன் விஜயத்தான்…….. என்கிட்ட சாரி மட்டும் தான் நீங்க கேக்க வந்தீங்களா……. ஆனா உங்க பார்வையில் அது மட்டும் இல்லையே………… இப்டி பொலம்ப வச்சுட்டீங்களே அத்தான்………… என்று தனக்குள் பேசியபடி இருக்க…….. ராதா மீண்டும் அறைக் கதவைத் தட்ட……. வேகமாய் தான் கட்டி இருந்த புடவையைக் கழற்றியவள்…. அவன் கைப்பட்ட தனது பிங்க் நிற புடவையை எடுத்தாள்
அதைப்பார்த்தபடியே……….
“இது தானே நீங்க தொட்ட புடவை………. இந்தப் புடவையைக் கட்டிட்டு கீழ வருவேன்………. நீங்க மட்டும் என்னைப் பார்க்காம இருங்க…… அதுக்கப்புறம் இருக்கு உங்களுக்கு” என்றபடி வேகமாய் அணிந்தவள் மனதில் ராகேஷெல்லாம் வேறொரு கிரகவாசியாகி இருந்தான்……..
வேக வேகமாய் அந்தப் புடவையைக் கட்டியவளுக்கு……….. அன்று அவன் தன்னைத் தொட்ட நிமிடங்களும் நினைவுக்கு வர…….. மெய் சிலிர்த்தாள்……………
அவள் தேடிய காதலுக்கு………. காதல் தனக்கு வராதா என்று யுகியிடம் கேட்ட கேள்விக்கெல்லாம் இன்று பதில் கிடைத்தாற்ப் போல் இருக்க……
ராகேஷ் வந்தானா…….. இல்லையா என்றெல்லாம் யோசிக்க வில்லை….. விஜய் கீழே இருப்பான்……. அவனைப் பார்க்கலாம்…….. அவனின் காதல் வழிந்த ஏக்கப் பார்வை மீண்டும் கிடைக்க அவள் இதயம் ஏங்க ஆரம்பிக்க………. அவனைப் பார்த்தபடியே இறங்க……….. அவள் நாயகனோ…………. அவளை நிமிர்ந்தே பார்க்க வில்லை…………
“கடன்காரன் என்னை பார்க்கவே மாட்டேன்கிறானே………..” என்று இவள் துடித்தபடி இறங்க……….
விஜய்யோ அவளுக்கும் மேல் துடித்துக் கொண்டிருந்தான்……. தன் மனம் கவர்ந்த தன் நாயகி யாருக்கோ மாலையிட சந்தோசமாக இறங்கி வந்து விட்டாளே என்று…….. எழுந்து போய்விட மனம் துடிக்கத்தான் செய்தது…….. அவனால் அது கூட முடியவில்லை………
அனைவருக்கும் நமஸ்காரம் செய்த தீக்ஷா…………. விஜய்யை மட்டுமே அவ்வப்போது பார்த்துக் கொண்டிருந்தாளே தவிர…….. தனக்கு நிச்சயிக்கப்பட்ட மாப்பிள்ளை என்று ஒருவன் இருக்கிறான் என்ற எண்ணமே வர வில்லை………. அவன் வந்திருக்கிறானா என்று கூட மனம் ஆராயவில்லை….. அந்த அளவுக்கு அவள் விஜய்யின் பார்வைக்கு ஏங்கித் தவிக்க…… அது கிடைக்கவே இல்லை……..
அங்கு ஜெயந்தியோ கடுங்கோபத்தில் இருந்தாள்………. தீக்ஷா அணிந்திருந்த புடவை தான் அவள் கோபத்துக்கு காரணம்
மாப்பிள்ளை வந்து கொண்டிருக்கிறார் என்று பையன் வீட்டார் சொல்லிக் கொண்டிருக்க…. எதுவும் தப்பாகி விடக் கூடாது என்று……….. தீபன் அங்கு பதட்டத்தில் இருந்தான்………
இந்த நேரத்தில் இந்த சேலையைக் கட்டிட்டு வந்திருக்காளே என்று ஜெயந்திக்கு தீக்ஷாவின் மேல் அவ்வளவு ஒரு ஆத்திரமும் கோபமும் வர….. ஒன்றும் சொல்ல முடியாத நிலையில் இருந்தாள் ஜெயந்தி…….
ஜெயந்தி,ராதா,வைத்தீஸ்வரன் என தீபனின் பதட்டம் மெல்ல மெல்ல பரவ ஆரம்பிக்க…… ராகேசின் பெற்றவர்களோ…………. எந்த வித பதட்டமும் இல்லாமல் சபையில் தீக்ஷாவுக்கும் ………. ராகேசுக்கும் நிச்சயப் பத்திரிக்கை வாசிக்க ஆரம்பிக்கப் போக……. விஜய் தீபனின் அருகில் வந்தான்………
“தீபன் ராகேஷ் எங்க……….” என்று கேட்க தீபன் பதிலே சொல்ல வில்லை…………
விஜய் அதற்கு மேல் பொறுமையாக இருக்க வில்லை….
ராகேசின் பெற்றவர்களைப் பார்த்து
“பையன் வந்த பின்னால் நிச்சயப் பத்திரிகை வாசிக்கலாமே……….. என்று சொல்ல……… ராகேஷின் பெற்றவர்களும் அவன் கேள்வியில் கொஞ்சம் திணர……. விஜய் அவர்களின் திணரலை கண்களில் உள்வாங்கிக் கொண்டே……
“எப்போ வருவார் உங்க பையன்……….. அவருக்கு இந்தத் திருமணத்தில் விருப்பம் இருக்கா……… இல்லையா….இப்டி பொறுப்பில்லாமல் இருக்காரு” என்று விஜய்யும் கேட்க
தீக்ஷா அவனை முறைத்தாள்……… அங்க ரொமான்ஸ் லுக்க விட்டுடு வந்து இங்க எனக்கு ஜோடி சேர்க்கிறியா…. ” என்று அவனையே பார்த்தபடி இருக்க……….
”வந்துட்டு இருக்கான் தம்பி…… இந்தப் புடவை கூட அவன் தீக்ஷாவுக்காகத்தான் எடுத்துட்டு வந்தான்………… விருப்பம் இல்லாமலா இந்தப் புடவையை தீக்ஷாகிட்ட கொடுத்து கட்டச் சொல்லுங்கனு எங்ககிட்ட சொல்லி கொடுத்திருப்பான்” என்று சொல்ல……….. விஜய் அந்தப் புடவையையே வெறுப்பாய்ப் பார்க்க…….. தீக்ஷா அவனின் பார்வையைப் பார்த்து விட்டாள்…
“உனக்கு என்னடா பிரச்சனை…… உன் மனசுல என்னதான் இருக்கு” என்று அவனைப் பார்க்க
அங்கிருந்த ஒரு பெரியவர்…….
அந்தத் தம்பி கேட்பதிலும் நியாயம் இருக்கு………. அவர் சொல்ற மாதிரி பையன் வரட்டும் அதன் பிறகு லக்கினப் பத்திரிக்கை வாசிக்கலாம்……… என்று சொல்ல……… ராகேஷ் வீட்டினர் தயங்க……
தீபன் விஜய்யை முறைத்தபடியே…… சபையில் இருந்தவர்களிடம்
“வேண்டுமென்றால் அந்தப் புடவையை மட்டும் தீக்ஷாவை கட்டச் சொல்லலாம்… மாப்பிள்ளை வந்த பின்னால் மற்ற காரியங்களைப் பார்க்கலாம்” என்று சொல்ல விஜய் தீபனை முறைத்தான்
”இவன் என்ன லூசா……. அந்த ராகேஷ் நிச்சயத்திற்கே வராமல் இருக்கிறான் என்றால் இவன் யோசிக்க மாட்டானா ………. என் மேல இருக்கிற கோபத்துல என்ன செய்கிறோம் என்றே தெரியவில்லையே தீபனுக்கு” என்று யோசித்தவன் தீபனிடம் மெதுவாய்
“தீபன்………… ராகேஷ் வரட்டுமே” என்று மீண்டும் வலியுறுத்திச் சொல்ல…………. அவனோ
“என்னை நம்பாமல்…… நான் வந்த பின்னாடிதான் நிச்சயதார்த்தம் வைக்கனும்னு சொன்ன ஆளு நீங்க……. ஆனால் நான்…. என் தங்கைக்குப் பார்த்த மாப்பிள்ளையை நம்புறேன்………….போதுமா… இதுக்கு மேல இந்த விசயத்தில் தலையிடாதீங்க…….” என்று தீபன் திருப்பிக் கொடுத்தான்……….
விஜய்யை எங்கு அடிக்க வேண்டுமோ அங்கு அடித்தான் தீபன்
அதற்கு மேல் விஜய் பேச வில்லை…………. பேசப் பிடிக்கவில்லை…. ஆனால் அவனுக்கு ராகேஷ் வராமல் இருப்பது எங்கோ இடித்தது….. அதுமட்டும் இல்லாமல் ராகேஷ் ஏதாவது குழப்பம் செய்தால்…. தீக்ஷா தாங்குவாளா என்று தவிக்க ஆரம்பிக்க……..
தீபன் சொன்னவாறு தீக்ஷாவிடம் புடவை கொடுக்கப்பட்டு அவளைக் கட்டி வரச் சொல்லப்பட்டது…………..
தீக்ஷாவும் அந்தப் புடவையை… விஜய்யைப் பார்த்தபடியே வாங்கிக் கொள்ள அதற்கு மேல் விஜய்க்கு அங்கு நிற்கப் பிடிக்கவில்லை……… வெளியேற……….. அவனைப் பார்த்து ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாய் மேலே ஏறினாள் தீக்ஷா………
வெளியில் வந்த விஜய்……………………….. தன் காரின் அருகே சோகமே உருவாக நிற்க……. தீக்ஷாவும் சன்னலை விலக்கி அவனைப் பார்த்தாள்….. பின் கட்டிலில் வந்து வந்து அமர்ந்தவளுக்கு.. விஜய் தன்னைக் காதலிக்கிறான் என்பது அவளுக்கு திண்ணமாக விளங்கியது………
ஆனால் அவன் தன் ஸ்டேட்டஸ் காரணமாகவே அவளிடம் சொல்ல மறுக்கிறான்… என்று தவறாய் நினைத்துக் கொண்டாள்…… அதில் தீக்ஷாவின் கொஞ்சம் மனம் கஷ்டமாக ……. தானும் அவன் நிலைக்கும் சம்மாக பிறந்திருக்கலாமோ என்று முதன் முதலாய் வருத்தப்பட்டாள் தீக்ஷா ………….. எல்லாம் காதல் படுத்தும் பாடுதான்…………. தீக்ஷா மட்டும் விதி விலக்கா என்ன…..
பின் அவளாகவே ஒரு முடிவுக்கு வந்தாள்…………….
“நீ என்னமோ பண்ணு……. எனக்கு உன்னைப் பிடிச்சுருக்கு……….. உன் கிட்ட மட்டும் தான் காதல்னா என்னவென்று உணர்ந்தேன்……. நானே உன்னை சொல்ல வைக்கிறேண்டா…….. நீயும் உன் ஸ்டேட்டஸும் மண்ணாங்கட்டியும்….. தீக்ஷா யாருனு உனக்கு காட்டுறேண்டா……..உன் வாயினாலே என்னைக் காதலிக்கிறேனு சொல்ல வைக்கிறேண்டா” என்று தனக்குள் சபதம் போல் கூறியவள்….
“உன்னை சம்மதிக்க வைக்கிறதுக்கு முன்னால இந்த ராகேஷை என்ன பண்றது….. கீழ போய் சொல்லிடலாமா….. எனக்கு இந்தக் கல்யாணத்தில் இஷ்டம் இல்லைனு……. அதோ அங்க ஒருத்தன் வெளில நின்னு மூஞ்சிய தூக்கி வச்சுகிட்டு இருக்கானே அவனத்தான் பிடிச்சுருக்குனு” என்றெல்லாம் நினைத்தவளுக்கு………. தன்னை நினைத்து ஒரு புறம் சிரிப்பாய் வந்தது…….
”இது என்ன காதல்…. நொடியில்……….. அதுவும் விஜய்யைப் பார்த்து” என்றவாறு………
“நீதான் என் ஹீரோவாடா…………. 2 வருசமா என் முன்னால பெரிய சிங்கம் போல சீன போட்டுட்டு…… இன்னைக்கு இப்டி பம்மி நிக்கிற…….” என்றவளுக்கு… இளமதி ஞாபகம் வர
“எவ வந்தாலும் என் விஜய் அத்தான் எனக்கு மட்டும் தான்……. அவனே என்னை வேணாம் என்றாலும்…… நான் அவன விட மாட்டேன்…….. விஜய் அத்தான் உங்கள இந்த தீக்ஷா புயல் தாக்க வந்துட்டே இருக்கா………. என்னை நீங்க சமாளிச்சுருவீங்களா” என்று மனம் விட்டுச் சிரித்தவள்…… அப்படியே அவனின் ஞாபகங்களில் தன்னை மறந்து அமர்ந்திருக்க……… தீபன் மேலே வந்து
“தீக்ஷா புடவையைக் கட்டிட்டு சீக்கிரம் வா……… ராகேஷ் வந்துட்டு இருக்காராம்…….. நேரம் போய்ட்டு இருக்கு………” என்று அவசரப் படுத்த………
அவன் வெளியே சென்றவுடன்………..
ராகேஷ் எடுத்துக் கொடுத்ததாய்ச் சொன்ன அந்தப் புடவையை பார்த்து வெறித்தவள்…….
ராகேஷும் தன்னை விரும்பியிருப்பானோ… நாம் ராகேஷுக்கு துரோகம் செய்கிறோமோ என்று குற்ற உணர்வில் மனம் குன்ற……… அதே நேரம்……….. விஜய்யை மனதில் நினைத்துக் கொண்டு அவனை திருமணம் செய்தால் அதுதான் ராகேசுக்கு தான் செய்யும் மிகப் பெரிய துரோகம்………… ” என்று முடிவுக்கு வந்தவள்………….
“என் அத்தான் எனக்கு எடுத்துக் கொடுப்பார்டா ஆயிரம் சேலை…………. நீயும் உன் சேலையும்” என்று தூக்கி எறிய………. அதில் இருந்து ஒரு பேப்பர் கீழே விழ……. தீக்ஷா புருவம் சுருக்கியபடி குனிந்து எடுத்தவள் படிக்க ஆரம்பித்தாள்
“ஹாய் தீக்ஷா……
முதல்ல நீ என்னை மன்னிக்க வேண்டும்……… உன் மன்னிப்பை வேண்டியே இந்தக் கடிதம்……. எனக்கு உன்னைத் திருமணம் செய்து கொள்ள விருப்பம் இல்லை………. எனக்கு ஏற்கனவே ஒரு பெண்ணோடு திருமணம் முடிந்து விட்ட்து……. அதுவும் 4 வருடம் ஆகி விட்டது….. என் மனைவி வீட்டிலும் தெரியாது….. இப்போதுதான் அவர்கள் வீட்டு சம்மதம் கிடைத்தது….. என் பெற்றோரிடம் சொல்லப் பயம் எனக்கு……… இதுவரை சொல்ல வில்லை……… ஆனால் உன்னை ஏமாற்றவும் விருப்பம் இல்லை……. ஆனால் நான் உன்னை ஏமாற்றி விட்டேன்தான்……….. இந்தத் திருமணம் நடக்கவே நடக்காது……….. என் பெற்றோரிடம் கூட என் திருமண விபரம் இன்னும் சொல்ல வில்லை………. நீ இந்த கடிதத்தை படிக்கும் போது என் மனைவியின் வீட்டில் இருப்பேன்….. விரைவில் அவளோடு நான் வெளிநாடு சென்று விடுவேன்……. எல்லா ஏற்பாடும் செய்து விட்டேன்……….. மீண்டும் என்னை மன்னித்து விடு…………” என்று தொடர
அதற்கு மேல் அவளுக்கும் படிக்க இஷ்டம் இல்லை…………. கிட்டத்தட்ட தீக்ஷா மகிழ்ச்சியின் உச்சக்கட்டத்தில் இருந்தாள்……………. ராகேஷின் இந்தக் கடிதம் அவளுக்குள் ஓரளவு இருந்த குற்ற உணர்ச்சியையும் போக்க………… விஜய்யோடான தன் காதலில் முற்றிலும் மூழ்கினாள் தீக்ஷா………….. அந்தக் கடிதம் அவளுக்கு பேரானந்தத்தைக் கொடுத்தது என்றே சொல்லலாம்………………. தன் காதலுக்கு இருந்த அத்தனை தடையும் விலகி………..இப்போதே விஜய்யுடன் சேர்ந்துவிட்ட உச்சக் கட்ட சந்தோசத்தைக் கொடுக்க…………….. தன் காதலுக்கு ராகேஷாகவே வழி விட்டு விலகியதை நினைத்தபோது…. தீக்ஷாவால் தன் மகிழ்ச்சியை அடக்கும் வழி தெரியாமல்….. சந்தோசத்தில் துள்ளினாள்….. ……………….
“அப்பா விட்டது ஒரு தொல்லை……….” என்றவளுக்கு…………..
“விஜய் காதல் கிடைத்ததால் இது இன்று இவளுக்கு மிகப் பெரிய சந்தோசம் இல்லையென்றால்” என்று யோசிக்க………….
“சரி விடு தீக்ஷா……. இதுதான் உனக்கு நடக்கனும்னு இருக்கும் போது யாரால் மாற்ற முடியும்.. ஒகே…. சோ நிச்சயதார்த்தம் கேன்சல்………. நாமளே நிறுத்தலாம்னு நினைத்தோம்…….. அதுவே நின்று விடும்………… இனி தீக்ஷா பாடு கொண்டாட்டம் தான்….. ” என்று தனக்குள் பேசிக் கொண்டவள்
“சரி….. விருமா….. ச்சேய்…. இனி அப்டி சொல்லக் கூடாது… என்று தனக்குள் திட்டிக் கொண்டவள்
“என் ஆளு என்ன பன்றானு பார்ப்போம்” என்று சொற்களைத் திருத்தி….. வெளியே பார்க்க அவன் கார் மட்டுமே இருக்க……… அவன் இல்லை……….
----------
கீழே விஜய் தவிர அத்தனை பேரும் அதிர்ச்சியில் இருந்தனர்……….. காரணம் சற்றுமுன் ராகேஷ் போன் செய்து தான் மீண்டும் வெளிநாட்டிற்கே செல்ல போவதாக கூறி இருக்க………. அவன் வீட்டினர் தவிக்க…….. அங்கு ஒரு ரணகளமே நடந்து முடிந்து………… ராகேஷ் வீட்டினர் வெளியேறியும் இருக்க……… இரு குடும்பமும் தீக்ஷாவிடம் எப்படி இதை சொல்வது என்று குழப்பத்தில் தவித்துக் கொண்டிருந்தனர்…….
“இந்தப் படுபாவி இப்டி பண்ணிட்டானே…. என் பொண்ணுகிட்ட பேசி…. அவ மனசை என்ன பண்ணி வச்சுருக்கானோ” என்று ஜெயந்தி அழ ஆரம்பிக்க………. விஜய்க்கு பதட்டமாக வந்தது…….
“ராதா அவ தனியா இருக்கா……… நீ அவகூட போய் இரு” என்று அனுப்பிய விஜய்…… ”அவகிட்ட எதுவும் உடனே சொல்லாத……….” என்று கூறியும் அனுப்பி வைக்க……. ராதா மேலே போய் தீக்ஷா அறைக் கதவைத் தட்டினாள்…
தீக்ஷாவோ………
“ப்ச்ச்…. நான் கதவைத் திறந்து வந்தா மட்டும் நிச்சயம் நடக்கப் போகுதா என்ன…….. என்று அசால்ட்டாய் இருக்க………. ராதா வேகமாய் கீழே இறங்கி வந்து தீக்ஷா கதவைத் திறக்கவில்லை என்று வந்து சொல்ல …….
தீக்ஷாவுக்கு எப்படியோ விசயம் தெரிந்து விட்டதோ…. அவமானத்தில்….. ஏதாவது செய்து கொள்ளப் போகிறாளோ என்று அனைவரும் அவள் கதவைத் தட்ட ஆரம்பிக்க……..
உள்ளே தீக்ஷாவோ அவளுக்குள் ஒத்திகை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்………
“என்ன சொல்வது……….. எப்படி சொல்வது…. ராகேஷைப் பற்றி இன்னும் சிறிது நேரத்தில் தெரிந்து விடும்……. அதுக்கபுறம்…… என்ன சொல்லி விஜய்யத்தான் மனசில் இடம் பிடிப்பது…. அவனை…. அவன் ஸ்டேட்டஸ் வெறியை எப்படி மாற்றுவது” என்று………… தனக்குள் திட்டம் தீட்டிக் கொண்டிருந்தாள்
அனைவரும் அவள் கதவைத் தட்டிக் கொண்டிருக்க………. விஜய்யோ………. வேகமாய் முன்னால் சென்று இப்போது அவள் பால்கனி வழியே மேலே ஏறி…….. அவள் அறைக்குச் செல்ல………… அவள் நாயகியோ…….. ஏதோ ஒரு யோசனையில் உட்கார்ந்திருக்க………. நிம்மதி ஆனான் விஜய்
பால்கனி வழியே உள்ளே வந்தவனைப் பார்த்து சிரித்து விட்டாள் தீக்ஷா………
“அத்தான் இப்போ இந்த வழியா…. அதை விட இது ஈசியா இருக்கா என்ன” என்று கண் சிமிட்டியபடி கிண்டலாய்க் கேட்க
அவளை ஒருமுறைப் பார்த்தவன்………. இல்லையில்லை வழக்கம்போல் முறைத்தவன்….. அவளிடம் வேறு ஒன்றும் பேசாமல்….. வேகமாய் முன்னே சென்று கதவைத் திறந்து விட….. இப்போது அனைவரும் உள்ளே வர…….. தீக்ஷாவைப் பார்த்து…. ஜெயந்தி இன்னும் வேக்மாய் அழ ஆரம்பிக்க….தீக்ஷா அவள் தாயின் அழுகையில் எரிச்சலாகி
“எதுக்க்குமா இப்டி அழறீங்க… இங்க என்ன எழவா விழுந்திருக்கு என்று முடிக்க வில்லை……….அவள் அன்னையின் கை அவள் கன்னத்தில் விழுந்தது.
”தரித்தினியம் பிடிச்ச மாதிரி பேசித்தாண்டி… இப்டி நிக்கிற….. இந்த புடவையை கட்டாதேனு சொன்னா கேட்டுத் தொலையிறியாடி………… இப்போ என்ன ஆச்சுன்னு பார்த்தியா” என்று புலம்ப ஆரம்பிக்க…..
ஜெயந்தி தீக்ஷாவுக்கு விட்ட அறையில் விஜய்க்கு கோபம் எல்லாம் வரவில்லை…… அறைந்தது சரிதான் என்றே தோன்ற… அப்போதுதான் அவள் அணிந்திருந்த ஆடையில் அவன் கவனம் வைத்தான்…… எதுக்கு இந்த புடவையைக் கட்டி இருக்கா என்று யோசிக்கும் பொதே
“அம்மா…. சும்மா ராசி இல்லாத புடவைனு சொல்லாதீங்கம்மா…….. இது எனக்கு ராசியான புடவை” என்று சொல்லியவள் விஜய்யைப் பார்க்க……
விஜய் இப்போது புரியாமல் பார்த்தபடி நிற்க………. தீக்ஷாவுக்கு ராகேஷ் விசயம் சொல்லப் பட………. அவள் ராகேஷ் கடிதத்தை பற்றி அங்கு யாருக்கும் சொல்ல வில்லை……… ஏனோ சொல்ல மனம் வரவில்லை……. அப்படியே மறைத்தவள்………
“அவன் வரலைனா நான் செத்து போய்டுவேனு எல்லோரும் நெனச்சுட்டீங்களாக்கும்………… இவரு என்னைக் காப்பாத்த பால்கனி ஏறி வந்தாராக்கும்” என்று விஜய்யை முறைக்க
விஜய் அவளிடம்….
“அப்போ கதவை உடனே திறந்திருக்க வேண்டியதுதானே” என்று எகிற………
“உன்னை நினச்சுட்டுதான் தாண்டா உட்கார்ந்திருந்தேன்“ என்று மனதில் சொல்லிக் கொண்டவள்……… அதைச் சொல்ல முடியாமல்…………. வேறு ஏதோ பேச வாய் திறக்கப் போக……….
தீபன் இடையில் வந்து
“தீக்ஷா பதிலுக்கு பதில் பேசாத போ” என்று சொல்ல……….
அவள் அமைதியாக உட்காந்துவிட…அனைவரும் ஹாலில் வந்து அமர்ந்தனர்……….
தீக்ஷாவுக்கும் விஜய்க்கும் மட்டும் தான் இது பெரும் மகிழ்ச்சியாக இருக்க………….. மற்ற அனைவருக்கும் தீரா வேதனையாக இருந்தது…………….
தீபன் முகமே செத்துப் போனது போல் இருக்க………… ஜெயந்தி அழுது கொண்டிருக்க…….. வைத்திஸ்வரனோ இடிந்து போய் அமர்ந்து விட்டார்…… இவர்கள் சூழ்னிலையை பார்த்த கலைச்செல்விக்கு மனதில் ஒரு யோசனை தோன்றியது……… ஆனால் விஜய் என்ன சொல்வானோ என்று மனம் முதலில் கலங்கினாலும்……… அவள் முடிவெடுத்துவிட்டாள் தீக்ஷாவை தன் வீட்டு மருமகளாக்க………… அதை ராகவேந்தரிடம் சொல்ல அவரும் சம்மதம் சொல்ல………… தான் எடுத்த முடிவைச் சொல்ல கலைச்செல்வி தன் மகனைத் தனியே அழைத்தாள் …………….
தனியே வந்த விஜய்யிடம்
இருவரும்…….. தீக்ஷாவை அவர்கள் வீட்டு மருமகளாக எடுக்கும் எண்ணத்தை சொல்ல…….. விஜய்……. மனதில் ஒரே சந்தோசம்………..
தன் காதலைச் சொல்லாமலே……….. தன் காதல் கைகூடும் என்று நினைத்தே பார்க்கவில்லை………….. தன் பெற்றோரின் விருப்பம் போலவே இந்த திருமணத்தை நடத்தி விடுவோம் என்று முடிவெடுத்தவன்……… அப்போது கூட கொஞ்சம் ஈகோ பார்த்தான் தானோ என்றுதான் நினைக்க வேண்டும்
”சரி” என்று தன் சம்மதத்தைச் சொல்ல………………..
”அப்போ சுரேந்தர்கிட்ட தீக்ஷாவை மேரேஜ் பண்ணிக்கிற சம்மதமானு கேட்கவா விஜய்………” என்றபடி
” உனக்கும் இளமாறன் வீட்டில் பேசி…….. தீக்ஷாவுக்கு பேசிய நாளிலே திருமணம் செய்ய கேட்கலாமா………. ஒரே மண்டபத்தில்…… ஒரே நாளில் என் ரெண்டு பசங்களுக்கும் திருமணம்…….. என்று சந்தோசமாய் பேசியபடி தொடர………. விஜய் என்கிற விஜயேந்தர் தன் வாழ்க்கையில் அவன் ஈகோவால் முதல் முறை அடி வாங்கினான்……….
இந்த விஜய் காதல் மேல் எனக்கு நம்பிக்கை இல்லை... பின்னர் அதே விஜய் மீண்டும் தகுதி ஸ்டேட்ஸ் ன்னு பேச மாட்டான் என்பது என்ன நிச்சயம்? அவன் முன்கோபம் தீக்ஷா வாழ்வை அழித்து விடும்