அத்தியாயம் 25
ஆனால் அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் விஜய்யின் நிம்மதி எல்லாம் பறி போய் இருந்தது………… தீபன் தீக்ஷாவின் அண்ணனாய் மாறி…. ருத்ர அவதாரம் எடுத்து ஆட……. அதில் அவன் ராதாவை அடிக்க………. தீபன் ராதாவை அடித்ததால் …. விஜய் தன் பக்க தவறெல்லாம் மறந்து………… இதற்கெல்லாம் காரணமான தீக்ஷாவை கீழே அழைக்க…….. தீக்ஷா வாய் மீற……….. விஜய் ராதாவின் அண்ணனாய் மட்டுமே அப்போது மாறி இருக்க……….. எல்லாமே நடந்து முடிந்து விட்டது……………
தீக்ஷாவும் அடங்காமல்……..விஜய்யை ’பொறுக்கி’ என்று அத்தனை பேரின் முன்னிலையில் சொல்ல………… அவனால் அந்த வார்த்தையைத் தாங்கவே முடியவில்லை……….. அடங்காத கோபத்தில்……… தீக்ஷாவை அவன் கையாலே வெளியே தள்ளி……………. அதற்கும் மேலே தீபனைப் பேசி……………. கிட்டத்தட்ட இரு குடும்பத்துக்கும் உள்ள ஒட்டு உறவே போய் விட்டாற் போல் தோன்றியது.
விஜய் ஹாலிலேயே அமர்ந்து விட்டான்…………… இப்போது பொறுமையாக நினைத்துப் பார்த்ததில்………… நடந்த விசயங்கள் அனைத்திற்கும் முழுமுதல் காரணம் தன் கோபமும்… தீக்ஷாவின் வாய்த்துடுக்கும் என்று உணர விஜய் உள்ளம் அமைதி இழந்தது………….
அதே நேரம் அவள் சின்னப் பெண்……….. தானாவது பொறுமையாக போயிருந்திருக்கலாமோ……….. இப்போது தன் தங்கை வாழ்க்கைத்தானே கேள்விக்குறி ஆகிவிட்டது…………. என்று கலங்க ஆரம்பித்தான்…………
தன் தங்கைதான் அவன் மனக்கண்ணில் நின்றாள்………. தீபனிடம் பேசியபோது இருந்த எந்த உணர்வும் அவனுக்கு இப்போது இல்லை……………. ஆத்திரக்காரனுக்கு புத்தி மட்டு என்ற நிலையில் அவன் இருந்தான் ………………
தீக்ஷா குடும்பம் போன பின்னால் ராதா அழுதபடி தனது அறைக்குச் சென்று விட………… யுகேந்தர் அவள் பின்னால் போக…….. மற்ற அனைவரும் கீழே இருந்தனர்……………..
ஆக மொத்தம் விஜய் குடும்பம் நிம்மதியின்றி தவிக்க……
விஜய்க்கு இன்னும் கோபம் தான் தீபன் மேல்………….. எவ்வளவு தைரியம் அவனுக்கு……….. என் தங்கை என்ன பண்ணினாள்……. என்னைப் பழிவாங்க அவள் மேல் கை வைக்கிறான்………. தீபனுக்கு தன் மனைவி மேல் காதல் இல்லையா……….. இந்த தீபனுக்காக தன் வாழ்க்கையையே பணயம் வைத்தவள் என் தங்கை………… அவள் காதலுக்கு கிடைத்த பரிசு இதுதானா………. என்ன கோபம் இருந்தாலும்…….. அவன் தங்கையை நான் அடித்தால்…. என்னை அடித்திருக்க வேண்டியதுதானே………… எதற்காக என் தங்கையை அடித்தான்……….. என்ற போதே தான் தீக்ஷாவை அறைந்ததும் ஞாபகம் வர….
“அவ என் விசயத்தில் தேவையில்லாமல் தலையிட்டாள்…….. அதற்காக அடித்தேன்……… சும்மா ஒரு பெண் மேல கைய வைக்கிற அளவுக்கு தரம் தாழ்ந்தவனா நான்…….. ஆனால் அவ பேசின பேச்சுக்கு அறைஞ்சதோட விட்டேனு சந்தோசப்பட்ருக்கணும் அவன்……….. பொண்ணா எங்க எப்டி நடந்துகிறதுனு தெரியாம வளர்த்து விட்டுட்டு…… ” என்ற போதே தீக்ஷாவின் கலங்கிய கண்களும்………. நெற்றியில் இருந்த காயமும் மனதில் ஓட……….
“தள்ளி விட்டதுல எங்கேயாவது முட்டிக்கிட்டாளா………….. ஏன் தான் எனக்கு இப்டி ஒரு கோபம் வருதோ…………..” என்று தன்னையே திட்டிக் கொண்டவனுக்கு
அவள் எப்போதும் தன்னை திரும்பிப் பார்க்கும் பார்வையும் …………. இன்று அவள் தன்னைப் பார்க்காமலே போனதும்…….. ஞாபகம் வர……….. அவள் பார்வைக்கு தவிக்க ஆரம்பித்தவனின் மனம்……….. கலைச்செல்வியின் ’விஜய்’ என்ற அதட்டலில் திடுக்கிட்டு………… திசைமாற…….. தன் அன்னையைப் பார்த்தான் விஜய்……….
அங்கு சுரேந்தர் மற்றும் அவன் பெற்றோர் மட்டுமே இருந்தனர்
“என்ன விஜய்…… நீ என்ன மனசுல நினச்சுட்டு இருக்க………. எதுக்கு தீக்ஷாவை அடிச்ச….. இப்டி யாரோ ஒரு பொண்ணு மாதிரி அவளை வெளியில் தள்ளி விட்டு….. இதுதான் நான் உன்னை வளர்த்த பெருமையா“ என்று கடுமையான குரலில் தன் மகனைத் திட்ட ஆரம்பிக்க………….
ராகவேந்தர் அதட்டினார் தன் மனைவியை…
“ஏய்………… என் பையனை எதுக்கு திட்டுற………….. அவன் என்ன பண்ணினான்……. அந்த பொண்ணு கொஞ்சம் வாய் சாஸ்திதான்…. இத்தனை ஆம்பிள்ளைங்க மத்தியில் எப்டி திமிரா பேசுறா…….. அவளை முதன் முதலில் பார்த்தபோதே சொன்னான்……… நான் தான் ராதாவுக்காக விட்டுட்டேன்…….. இப்போ என் பையனையே பொறுக்கின்றா……….. என்ன தைரியம் ………… இவள்ளாம்” என்று போது…….. அடுத்து அவர் என்ன சொல்ல வந்தாரோ தெரியவில்லை………..
விஜய் அவரை அடுத்து பேசவிடாமல்……… வேகமாய்…..
“இல்லப்பா………நான்தான் கொஞ்சம் ஓவராத்தான் நடந்துகிட்டேன்……….. ” என்று தந்தை அவளை கொஞ்சம் இறக்கிப் பேசியது பிடிக்காமல் தன் தவறை ஒத்துக் கொண்டான்
விஜய்யால் ஏனோ தாங்க முடியவில்லை…………. அவன் அவளை எத்தனை முறையோ திட்டியிருக்கிறான்……… அப்போதெல்லாம் அவளின் வலியை உணராத மனம்………….. இன்று தன் தந்தை திட்டும் போது உணர்ந்தது……….. திக்ஷாவை திட்டியது தன்னைத் திட்டியது போல் வலித்தது………..
இப்போது கலைச்செல்வி தன் மகனிடம்….
“தெரியுதுள்ள…….. அப்போ அவகிட்ட மன்னிப்பு கேட்பதில் உனக்கு என்ன பிரச்சனை…..” என்றபோது
“அவகிட்ட சாரி கேட்பது என் பிரச்சனை இல்லமா……….. தீபன் எதுக்கு ராதாவை அடிச்சார்…….. என்னைப் அடிச்சிருந்தா கூட நான் தாங்கியிருப்பேன் மா” என்று மீண்டும் அண்ணனாய் பேசிய போது…..
“உனக்கு உன் தங்கை எப்படியோ அது போலத்தானே விஜய்………. தீபனுக்கும்.... அவன் தங்கச்சி தீக்ஷா கண் கலங்குறதை அவரால தாங்க முடியுமா என்றபோது
விஜய் மனதிற்குள் தன்னையுமறியாமல்……….
‘என்னாலயும் தான் மா தாங்க முடியல……….. நான் என்ன நினைக்கிறேன்……… என்ன பண்றேனு எனக்கே புரியல………… பைத்தியமே பிடிக்கிற மாதிரி இருக்கு” என்று சொல்லிக் கொண்டான்……….
”அம்மா…………. அவகிட்ட சாரி தான கேட்கணும்………… இப்போதே போகலாம்” என்று விஜய் சொல்லும் போதே அதைக் கேட்டபடி….. மேலிருந்து கீழே இறங்கி வந்து கொண்டிருந்தாள் ராதா…
வந்தவள்….. விஜய்யிடம்
“நீங்க இப்போ மன்னிப்பு கேட்கக் கூடாதுண்ணா…….. நான் மன்னிப்பு கேட்கவும் விட மாட்டேன்” என்றவளின் விழிகள் விரக்தியாய் இருக்க
“என்னம்மா சொல்ற…. உனக்கு முன் எனக்கு எதுவும் முக்கியமில்லை……… அண்ணா ஒரு வேகத்துல ஏதேதோ பேசிட்டேன்………….. தீக்ஷாக்கு பதிலடி கொடுக்கிறேனு சொல்லிட்டு………… லூசு மாதிரி பேசிட்டேன்மா……..” என்ற போது
“தீக்ஷாவுக்கோ……. உங்களுக்கோ….. காதல்னா என்னன்னு தெரியாது அண்ணா……….. திருமணம்…….. அந்த பந்தத்தோட வலிமை தெரியாது…. ஆனால்………. இத்தனை நாள் என்கூட வாழ்ந்த தீபனுக்கு ஏண்ணா அது தெரியல… என் காதலுக்கு என்ன அர்த்தம்………….. என் தங்கைக்கு அவமானம் ஆகி இருச்சு…. நீ தேவை இல்லேனு போய்ட்டாரே……….. என்னை… எங்க குழந்தையை……….. என் மனசை எதையும் அவர் பார்க்கலைண்ணா……… நீங்க தீக்ஷாவை அறைந்தது தப்புதான்….. அதைவிட வீட்டை விட்டு வெளியே தள்ளியது மிகப்பெரிய தப்புதான்….. ஆனா அதுக்கு மன்னிப்பு கேட்டுதான் எனக்கு என் வாழ்க்கையை திருப்பித் தர முடியும் என்றால் அந்த வாழ்க்கையே எனக்கு வேண்டாம்…………” என்ற போது விஜய் உள்ளம் பதறியபடி …
“ச்சேய் இது என்ன வார்த்தைடா………. அவருக்கு உன் மேல பிரியம்தாண்டா…. எல்லாம் என்னால வந்தது…… ” என்று கூறும் போதே…………
என் மேலயும் என் பொண்ணு மேலயும் உண்மையான பாசம் இருந்தால்.………… நான் இந்த வீட்டை விட்டு போகிற வரை நீங்க மன்னிப்பு கேட்கக் கூடாது….மீறி……….. நீங்க மன்னிப்பு கேட்டு அதன் பிறகு தீபன் என்னைக் கூட்டிச் சென்றால்…… அது எங்க காதலுக்கு சமாதி கட்டுகிற மாதிரிதான் இருக்கும்….. அவரா என்னைக் கூட்டிட்டு போவார்…. இல்ல நானா அந்த வீட்டுக்கு போவேன்…. அதேபோல உங்களை தீக்ஷாகிட்டயும் மன்னிப்பு கேட்க வைப்பேன்………….. என்றவள்…… கலங்கியவளாய்
“ஏண்ணா………… தீக்ஷாவை அடிச்சீங்க…………. உங்கள மாதிரியேதான் அவளும்……….. என்கிட்ட ஒருநாள் கேட்டா……….. உன் ஸ்டேட்டஸுக்கு ஏத்த பையனை மேரேஜ் பண்ணியிருந்தா உனக்கும் கஷ்டம் இல்லை……….. எங்களுக்கும் கஷ்டம் இல்லைனு……… ரொம்ப நல்ல பொண்ணுனா………. அவளுக்கு இந்த மேரேஜ் ல பெரிய இஷ்டம்லாம் இல்லை…………… பையனைப் பற்றி பெருசா விசாரிக்கலை….. ஆனால் அவ ஒரே ஒரு வார்த்தை தான் கேட்டா……. அவங்க நம்ம ஸ்டேட்டஸ் தானேனு…. உங்களோட பிகேவியர் அந்த அளவுக்கு அவளை பாதிச்சுருக்குணா………… என்று சொல்ல…….. விஜய் உள்ளம் துடிக்க நிமிர்ந்தான்…
கலைச்செல்வியும் தீக்ஷாவைப் பற்றிப் பேசப் ஆரம்பிக்க….. அவனுக்கு அங்கிருக்கப் பிடிக்காமல் தனிமை நாடி தன் அறைக்கு வந்தவனுக்கு ஆயிரம் குழப்பங்கள்………. ஒரு புறம் தன் மேல் கோபம் வர…. மறு புறம் தீக்ஷா மேலும் கோபம் வந்தது…..
“எல்லாம் உன்னாலதான்டி….. நிம்மதியே போச்சு………. பேசியே நீ… கொண்ட… இப்போ இவங்களும்…” என்று தனியாக புலம்ப ஆரம்பித்தவனுக்கு ………… தம் அடிக்க வேண்டும் போல் இருக்க……….மாடி ஏறினான்………..
ஏறும் போதே தீக்ஷாவின் கரம் பற்றி அவன் இழுத்த விதம் ஞாபகம் வர………… அதன் பின் அவள் தன் மீது விழுந்ததும் ஞாபகம் வர……….. தன்னையும் அறியாமல் அவன் கை…. அவன் இதயத்தை வருட………
“பண்றதெல்லாம் நீ பண்ணிட்டு….. நான் உன்னை ரேப் பண்ண மாதிரி சீன் போட்டு…… எல்லார்க்கிட்டயும் என்னைத் திட்டு வாங்க வச்சுட்டேல்ல” என்றபோது அவன் மனம் சிலிர்த்தது…
“நீ தானடி எனக்கு முத்தம் கொடுத்த………….” என்று அவளிடம் பேசுவது போல் பேசிப் பார்த்தவன்
“டேய் அவ தெரிஞ்சா கொடுத்தா…………. இது ஓவரா இல்லை……………… இது மட்டும் அவளுக்குத் தெரிஞ்சது அவ்ளோதான்….” என்று தனக்குள் பேசியபடி அறையினுள் நுழைந்து சிகரெட் பாக்கெட்டினைத் தேடிய போது….. அவன் கழட்டிப் போட்ட சட்டை கண்ணில் பட……….. அதை எடுத்தான்…………
அதில் இருந்த…. தீக்ஷா அறியாமலே தன் மேல் பதித்த இதழ் ஒற்றலை பார்த்தவன்………….. நிமிடங்கள் கடந்தும்….அதைப் பார்த்தபடியே இருந்தான்……….
தன்னையுமறியாமல் தன் விரல்களால் அதை தடவிப் பார்த்தவனுக்கு…………… அவள் இதழ்களை வருடுவதைப் போல சுகம் தோன்ற………. வேறு எதுவும் தோணாமல் அந்தச் சட்டையை தன் மேலே போட்டபடி படுத்தவனுக்கு அவள் இன்னொருவனுக்கு மனைவியாக போகிறாள் என்ற எண்ணமே தோன்ற வில்லை………….. அவளின் இதழ் ஒற்றலின் அந்த நிமிடங்களை யோசித்தபடியே கிடந்தான்………. தன் ஞாபகத்துக்கு கொண்டு வர முயன்றான்…….. அது அவன் ஞாபகத்துக்கே வர வில்லை………..
“அறிவு கெட்ட மடையா………….அவ முத்தம் கொடுத்ததே தெரியாம கொடுத்துட்டு போயிட்டா……. நீ அவ கொடுத்தது கூட தெரியாம அவ கூட மல்லுக் கட்டிட்டு இருந்துருக்க………. இப்போ நினைத்து பார்த்தா மட்டும் ஞாபகம் வருமாடா… அதைப் போய் யோசிச்சுட்டு இருக்க………… ” என்று மனசாட்சி கேட்க…………
“அதுக்காக இன்னொரு தடவையா கேட்க முடியும்…………. என்று விஜய் தன் மனசாட்சிக்கு பதிலடி கொடுத்த போது,…………..
தீக்ஷா இதழ் முத்தத்திற்கு அவனின் உடலின் ஒவ்வொரு அணுவும் உண்மையிலேயே ஏங்க ஆரம்பிக்க………… விஜய்க்கு தன் எண்ணம் சொன்ன செய்தி…………… மூளைக்கு முதன் முறை சென்றது………. அடுத்த நொடியே படுத்திருந்தவன் படாரென்று எழுந்தான்……..
“கடவுளே இது என்ன எண்ணம் எனக்கு………… தீக்ஷாவையா நானா…………… சற்று முன் அவளை எப்படியெல்லாமோ அவமானப் படுத்தி அனுப்பி வீட்டை விட்டு கழுத்தைப் பிடித்து வெளியேற்றி……. இப்போது அவளுக்காக ஏங்குகிறேனா……….. விஜய்க்கு இப்போதுதான் மொத்த உடலும் தூக்கிப் போட்டது…………. நடுங்கியது
”ஒரு முத்தம் எனக்குள் இவ்வளவு மாற்றம் ஏற்படுத்துமா………….” என்று தனக்குள் கேள்விக் கொண்டவனுக்கு
”டேய் இது ஒரு காரணம்தாண்டா…….. அவள நீ விரும்பறேன்றது இப்போ கூட தெரியலையா…………. அவள முதன் முதலில் பார்த்த போது வேண்டுமென்றால் நீ அவள் வசம் சாயாமல் இருந்திருக்கலாம்……….. ஆனால் முதன் முதலில் புடவையில் அவளைப் பார்த்த போதே….. அவ கீழ விழலடா…….. நீதான் மொத்தமா விழுந்துட்ட…….…….” என்று சொன்ன போது அவன் முகத்தில் மெல்லிய புன்னகை வர………….
”இதுதான் காதலா” என்று யோசித்தவன்
”டேய்…. விஜய்………. பிடிக்காது பிடிக்காதுனு சொல்லி…………. இப்டி தலை குப்புற விழுந்துட்டியேடா……… அந்த வாயாடிகிட்ட…. என்று மனசாட்சி அவனைக் கிண்டல் பண்ணத் தொடங்க….. அதைச் செல்லமாய் அதட்டி அடக்கியவன்
“அவளை…. என்னை விட்டா வேற யாராலும் சமாளிக்க முடியாதுனு கடவுளுக்கே தெரிஞ்சுருச்சு போல………… ஏய் வாயாடி………… நீ என்னை சமாளிச்சுருவியாடி……………” என்றபடி அவன் சட்டையில் பதிந்திருந்த இதழ் அச்சாரத்தின் மேல் தன் இதழை வைக்க சட்டையை அருகில் கொண்டு சென்றவன் மனதில் அப்போதுதான் தீக்ஷா-ராகேஷ் திருமண விபரம் நினைவுக்கு வர………….. இதயம் நிதர்சனத்தை சொல்ல………. கல்லுக்குள்ளும் ஈரம் வரும் என்பது போல் தீக்ஷா இன்னொருவனுக்கு மனைவியாகப் போகிறவள் என்ற எண்ணத்தில் அவன் கண்கள் கலங்க ஆரம்பித்தன………
“இத்தனை நாள் தன் கண் முன் நடமாடியபோது எதையும் உணராதவனுக்கு……… அவளை இன்னொருவன் திருமணம் செய்யப் போகிறான் என்றபோது கூட தடுமாறாதவனுக்கு………. இருவரும் ஒரே அறையில் இருக்கும் போது கூட காதல் என்ற எண்ணம் வராதவனுக்கு……….. இப்போது காதல்…….. காலம் கடந்த காதல்தான்……. ஆனால் வந்து விட்டதே
தன் மேல் பதிந்த அவள் இதழ் தடம் கூட அவள் அறியாதபடி மறைத்து…… அவள் மண வாழ்க்கையில் பிரச்சனை ஏறப்படக்கூடாது என்று யோசித்தேனே தவிர….. அதற்கு மேல் எந்த எண்ணமும் எனக்குத் தோண்றவில்லையே…….. இப்போது என்ன காதல் அவள் மேல்………. உண்மையான காதல் இருந்தால் அவளை இந்த அளவுக்கு அவமானப் படுத்தி அனுப்பி இருப்பேனா……….. என்று தன் காதலின் ஆழத்தையும் ஆராய்ச்சி செய்தவன்………
நான் தான் என்னோட காதலையே உணராமல் திரிஞ்ச முட்டாள் ஆச்சே………. முட்டாள் மாதிரி என் தேவதையை என் கையாலே தள்ளி விட்டு….ச்சேய் என்று கட்டிலின் முனை மேல் கையைக் குத்தியவனுக்கு… அது கூட வலிக்கவில்லைதான்…………. ஆனால் தீக்ஷா தன்னைப் பற்றி என்ன நினைத்து வைத்திருப்பாள் என்று யோசித்த போதுதான் வலி உயிர் போனது………….
ஆம்…. அவள் மனதில் என்னைப் பற்றி மிகவும் கேவலமாக….. நினைத்து வைத்திருப்பாள் தான் …………. பணக்காரத் திமிர் பிடித்தவன்………. கோபக்காரன்……… அவளை அலட்சியபடுத்துபவன்………. இன்று அதற்கும் மேல்………. தான் நடந்து கொண்ட கேவலமான தன் நடத்தை…….. என்னை அவளுக்கு பிடிக்குமா………… சத்தியமாக என்னை அவளுக்கு பிடிக்கவே பிடிக்காதுதான்…… அதுவும் நான் தொட்ட போது அவள் துடித்த துடிப்பு…………. அவள் சிந்திய கண்ணீர்…….. நான் தொட்ட போது கூட அறுவெறுப்பாக பார்த்தாளே……….. அப்படி என்றால் என்னை ஒரு துளி கூட பிடிக்க வில்லை என்று தானே அர்த்தம்” என்றவன் மனம் அரற்றத் தொடங்கியது……… அவனால் அந்த வேதனையைத் தாங்கவே முடியவில்லை…….
“என்னைப் உனக்கு பிடிக்காதாடி ……………. ஆனால் எனக்கு உன்னை மட்டும் பிடிக்குதேடி………… உனக்கு அந்த ராகேஷைப் பிடிச்சுருக்கா தீக்ஷா” என்றவனின் உள்ளம் கரையில் விழுந்த மீனாகத் துடிக்கத் தொடங்க……… அந்த வலியை அவனால் தாங்க முடியவில்லை…………. அவனுக்கு நிதானமாகக் கூட யோசிக்க முடியவில்லை………
”எனக்கு எதுக்குடி உன் மேல இப்போ காதல் வந்துச்சு…….. உன்னை விட்டு என்னால இருக்க முடியுமா…………” என்று பலவாறு சிந்தித்தவன்………. இப்போது கொஞ்சம் ஓரளவு நிதானத்துக்கு வந்தான்
“இப்போ என்ன நிச்சயம் கூட முடியவில்லை……….. ஏன்… நான் போய் அவளை எனக்குத் தாங்கனு கேட்டா………… என் தீக்ஷாவைத் தர மாட்டாங்களா என்ன……… எனக்குதான் முதல் உரிமை………… அதுக்கபுறம் தான் அந்த ராகேஷ் எல்லாம் ” என்று ஒரு முடிவெடுத்தவன்……. சற்று நிம்மதி பெருமூச்சு விட….. அடுத்த கனமே
“உன் தீக்ஷாலாம் சரிதான்……….. அவ உன்னைத் திருமணம் செய்வாளா………….. உன்னைத் திருமணம் செய்வதற்குப் பதிலா செத்துப் போயிருவேனு சொன்னவடா”…… என்று அவள் சற்று முன் கோபத்தில் விட்ட வார்த்தைகளை மனம் எடுத்துக் கொடுக்க…………
தீக்ஷா தன்னை திருமணம் செய்து கொள்ள சம்மதிக்க மாட்டாள் என்பதை உணர்ந்த அவன் மனம் இன்னும் தெளிவாக சிந்திக்க ஆரம்பிக்க………. ஒரு முடிவெடுத்தான் விஜய்……….
“தீக்ஷா தன்னோடான திருமணத்திற்கு ஒருபோதும் சம்மதம் சொல்ல மாட்டாள்…… …………… ஆனால் அவள் எப்போதும் சந்தோசமாக இருக்க வேண்டும்…………. தன் காதல் அவளுக்கு என்றுமே தெரியக் கூடாது……………… என் காதலைச் சொல்லி அவள் எனக்கு கிடைத்தால் கூடப் பரவாயில்லை……….. அது நடக்கப் போவதில்லை………. சொல்லப் போனால்….. என் காதல் அவளுக்கு இன்னும் கஷ்டம் தான் கொடுக்கும்……. இன்னும் மன வேதனைதான் அவளுக்கு…………….. அவளுக்கு இனி தன்னால் என்றுமே கஷ்டம் வேண்டாம்……….. அவள் எங்கிருந்தாலும் நன்றாக இருக்க வேண்டும்………………. என்று நினைத்தவன் தன் காதல் எண்ணங்களை அடி மனதில் புதைக்க ஆரம்பித்தான்……………..
முடிவெடுத்தாலும்……….. அவனால் தீக்ஷாவை நினைக்காமல் இருக்க முடியவில்லை…………. அவளை முதன் முதலில் பார்த்த நாளில் ஆரம்பித்து இன்று வரையிலான சிந்தனையிலே அவன் இருக்க……………….. அந்த இரவு அவனுக்கு விடியா இரவாக அமைந்தது….…………….
அடுத்த நாளே அவனுக்கு தீக்ஷா மயங்கி விழுந்த விசயமும் கிடைக்க……………. அது கூட யுகேந்தர் தான் சொன்னான்……….. அவளைப் பார்க்க வேண்டுமென்று விஜய் உள்ளம் துடித்தது…………… ராகவேந்தர் கூட இப்போது விஜய்யிடம்………..
“அந்தப் பொண்ணு சென்சிட்டிவா இருப்பா போல விஜய்…………” என்று அனுதாபப் பட ஆரம்பித்தார்………….
தன் அலுவலகத்திற்கு வந்தவனுக்கு……….. மனமெங்கும் தீக்ஷாவைப் பார்க்க வேண்டுமென்ற நினைவுதான்…………… அவனால் முடியவில்லை……….. தனக்கு வந்த காதல் உணர்வுகளை அடக்கும் வழி தெரியாமல் தவித்தவன்…………. நேராய் நின்றது தீபனின் அலுவலகத்தில் தான்………………. தன் தங்கை சொன்ன விசயங்கள் கூட அவனைத் தடுத்து நிறுத்தவில்லை
தீபன் அவனைச் சந்திக்க விருப்பமே இல்லை என்று சொல்லி விட……………… கெஞ்சினான் விஜய்………. விஜய்க்கே தான் விஜயேந்தர் தானா என்ற சந்தேகம் கூட வந்து விட்டது………….
“ப்ளீஸ் தீபன்…………. நான் சொல்வதைக் கேளுங்க……….. ஒரு முறை நான் சொல்வதைக் கேளுங்க………… ப்ளீஸ்…..” என்று தன் நிலையில் இருந்தெல்லாம் இறங்கி பேச… ஒரு கட்டத்தில்……………. தீபனும் வந்தான்
விஜய்யை அலட்சியமாகப் பார்த்த தீபன்…………….
“ஏன் உன் தங்கச்சி மறுபடியும் மருந்தைக் குடிச்சுட்டாளா ……….இங்க வந்து கெஞ்சுற………” என்று இரக்கமே இல்லாமல் கேட்க… விஜய் அவனின் வார்த்தைகளின் வீரியம் தாங்க முடியாமல்…………. துடித்துப் போனான்…….. கோபம் கூட வந்ததுதான்………… ஆனால் காட்ட முடியாத நிலையில் இருந்தான்……….
கோபம்,காதல், வருத்தம்……. என தன் அத்தனை உணர்வுகளையும் அடக்கியபடி………..
“தீபன்…………. ஏன் இப்டி பேசறீங்க………… அவ உங்க மனைவி………… என் தங்கை என்பதெல்லாம் 2 வருசத்துக்கு முன்னால்” என்றபோது ……………
“ஓ…………. உங்களுக்கு அது இப்போதான் தெரியுதா………… என் தங்கைய எப்டி வாழ வைக்கிறதுனு எனக்குத் தெரியும்னு சவால் விட்டது யாரு” என எதிர்க் கேள்வி கேட்க
“சாரி தீபன்……….” என்றபோது விஜய் என்கின்ற விஜயேந்தர் தலை குனிந்து இருந்தான்…………
தீபன் விஜய்யைப் பார்த்தபடியே
“இங்க பாருங்க மிஸ்டர் விஜய்…… என் மனைவிய விட்டு என்னாலயும் இருக்க முடியாது…………. அவள நானே வந்து கூட்டிட்டு போவேன்…….. உன் வறட்டுக் கவுரவுத்துகாகலாம் நான் என் வாழ்க்கையை இழக்க முடியாது………. என் தங்கச்சி திருமணம் முடியட்டும்…………. ராதா என் மனைவியா மட்டுமே இருப்பா…….. அவளுக்கு பிறந்த வீடுனு ஒண்ண மறந்திற வேண்டியதுதான்…………..” என்றபடி………….
“இதுக்குதான வந்தீங்க…… வேறென்ன விசயம்…………. எனக்கு வேலை இருக்கு” என்று விஜய்யைப் பார்க்க…………
தன் நிலையை எண்ணிச் சிரிக்கத்தான் முடிந்தது விஜய்க்கு
“என் தங்கை சந்தோசமா இருப்பாள் என்றால் நான் அவளை விட்டு தள்ளி இருக்க சம்மதம் தீபன்” என்று சொல்ல…….
“ரொம்ப சந்தோசம்…….” என்று தீபன் வெடுக்கென்று சொல்ல……….
“நான் ஆசைப்பட்ட உன் தங்கை சந்தோசமா இருக்கணும்னு….. அவள விட்டே தள்ளி நிற்க முடிவெடுத்த எனக்கு….. என் தங்கையை விட்டு தள்ளி நிற்க வருத்தம் வரலடா” உள்ளுக்குள் தனக்குள் சமாதானத்தை தேடிக் கொண்டான் விஜய்………
தன் மன ஓட்டத்தை நிறுத்தியவன்…. தீவிரமான பாவனையில்
“தீபன் அன்னைக்கு நடந்ததுக்கெல்லாம்… மனப்பூர்வமா……….. மனம் வருந்தி……. நான் உங்க கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுக்கிறேன்………….. “ என்றவன் உள்ளே போன குரலில்
“தீக்ஷாவிடமும் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும் தீபன்………… அவள்கிட்ட நான் நடந்ததெல்லாம் அதிகம் தான்” என்றவனுக்கு……….
இப்படியாவது அதன் மனம் கவர்ந்தவளை சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைக்கும் என்று சந்தோசத்தில் உள்ளம் உற்சாகம் ஆக……… தீபனோ அவன் எண்ண ஓட்டம் புரிந்தவன் போல்
“சாரி விஜய்………… இனி அவகிட்ட மன்னிப்பு கேட்டு மட்டும் என்ன ஆகப் போகுது………….. நடந்தது எதுவும் மாறப் போவதில்லை……. எதுவும் வேண்டாம்…………… அவளை இனி குழப்ப வேண்டாம்…………….. அடுத்த வாரம் நிச்சயம்….. அடுத்து திருமணம்… இதற்கு மேல் இந்த விசயத்தை இன்னும் பெரிது படுத்த வேண்டாம்………. முடிந்தால் அவள் கண்ணில் படாமல் இருங்க………. அது போதும் எங்களுக்கு…….. நேத்து அவ கிடந்த கோலம்…. சத்தியமா முடியல விஜய்…………எங்கள விட்ருங்க……….” என்று விஜய்யிடம் சொல்ல……..ஏமாற்றமாய்ப் பார்த்தான் விஜய்
”ஏன் தீபன்…………. இன்னும் நம்பிக்கை வரலையா என் மேல……….நான் தீக்ஷாக்கு இனி எந்த பிரச்சனையும் பண்ண மாட்டேன்………… அவ மேரேஜ் ஆகி சந்தோசமா இருந்தா எனக்கும் சந்தோசம் தான்” என்ற போதே அவனுக்கு உயிரெல்லாம் துடித்தது………….. பார்க்கக் கூட முடியாதா என் தேவதையை என்று அவன் மனம் உள்ளுக்குள் கதறத் தொடங்க………… தீபன் அவனையே பார்த்தபடி
“உங்க மன்னிப்பெல்லாம் தேவையில்லை விஜய்………….. உங்க தங்கையை என் கூட வாழ விடுங்க……… அது போதும்” என்று தீபன் சொன்ன போது…. விஜய்………… முற்றிலும் தன்னைக் கட்டுபடுத்த முடியாமல் தவிக்கத்தான் செய்தான்………
அவன் துடிப்பதைக் கூட அறியாமல் தீபன் அவனைக் குதறிக் கொண்டிருந்தான்
“நீங்க கொடுத்த வீட்டை நீங்க திருப்பி வாங்கிக்கங்க………. நான் வேற வீடு பார்த்து விட்டேன்……… இப்போதான் பேசி முடித்தேன்…………… தீக்ஷா திருமணம் முடியும் வரை பொருத்துக்கங்க……….. இப்போ மாறினேன் என்றால் நாலு பேர் இதை பற்றி விசாரித்து……… அன்னைக்கு நடந்த பிரச்சனைதான் மீண்டும் கிளம்பும்…” என்றவன் எழுந்தபடி………..
“ராதாவை என் அப்பா அம்மா வந்து கூப்பிட வருவாங்க வரும்போது…… பிரச்சனை பண்ணாமல் அவள அவங்க கூட அனுப்பி வைங்க…” என்று மட்டும் சொல்லி நகர…………. விஜய் அவனைப் போக விடாமல்…. சட்டென்று தீபன் கையை பிடித்து நிறுத்தியபடி
“தீக்ஷாவைப் பார்த்து ஒரு சாரி……… மட்டும் கேட்டுக்கிறேன் தீபன்……. அவ கல்யாணமாகிப் போய்ட்டா என்னால பேசக் கூட முடியுமோ” என்றவனின் வார்த்தைகள் தடுமாறித்தான் விழுந்தன….
“வேண்டாம் விஜய்……….. அவளுக்கு நல்லது பண்ணனும்னு நினைத்தால் அவ கண்ல படாதீங்க அது போதும்” என்றவன் அதற்கு மேல் அங்கு நிற்க வில்லை…………
விஜய் அப்படியே அமர்ந்து விட்டான்………….. தீக்ஷாவை இனி பார்க்கவே முடியாதோ……….. அப்படிப் பார்த்தாலும் இனி இன்னொருவனின் மனைவியாக மட்டுமே பார்க்க முடியுமா…………….. அவனுக்கு அவளைப் பார்க்க வேண்டும் போல் இருந்தது….. அதுவும் தன் தீக்ஷாவாக அவளைப் பார்த்து அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும் போல் இருக்க…………… அடுத்த மறுநாள் அவள் அலுவலகத்திற்குச் செல்ல…………… அவள் தேவதை அவனுக்கு காட்சி தந்தாள் தான்….. உடலெங்கும் புது ரத்தம் பாய்ச்சியது போல் தான் இருந்தது விஜய்க்கு…………. தீக்ஷா அவர்கள் நண்பர்கள் ஆறு,ஏழு பேருடன் சந்தோசமாக சிரித்தபடிச் சென்று கொண்டிருந்தாள்…… இப்போதும் பேசியபடிதான் சென்றாள்……. அவள் குரல் தான் இவன் காதுகளை அடையவில்லை…. தீக்ஷாவின் நண்பர்கள் ஏதோ சொல்ல………………… அவளும் அதைக் கேட்டு சற்று அதிகமாகச் சிரிக்க…………. அவளின் சிரித்த முகத்தில் விஜய்க்கும் மனம் நிம்மதி ஆனது………….
மேகம் மறைத்த நிலவைப் போல…….. அவள் புன்னகை முகத்தை தன் மன வானில் பொக்கிஷமாய் புதைத்து வைத்தவன் அவளையே………. பார்த்தபடி நிற்க………… அப்போது தீக்ஷா திடிரென்று இவன் இருந்த பக்கம் திரும்ப……..சட்டென்று தன்னை மறைத்துக் கொண்டான்….. விஜய்
அவளுக்கு இந்த திருமண விசயத்தில் பரிபூரண சம்மதம் என்பதை அவள் மலர்ச்சியான முகமே சொல்ல………… விஜய் அவளை விட்டு முற்றிலும் விலகவே நினைத்தான்….. அவள் சந்தோசம் மட்டும் போதும் என்று அவள் உள்ளம் பற்றி மட்டுமே சிந்திக்க ஆரம்பித்தான் விஜய்…………..
அதன் பிறகு தீக்ஷாவைப் பார்க்க அடுத்த நாளும் அலுவலகம் செல்ல………. அவள் வேலையை விட்டே நின்ற விசயம் விஜய்க்குத் தெரியவர………. அவனால் தீக்ஷாவை பார்க்க வேண்டும் என்ற வெறி அதிகமானதே தவிர அடங்கவில்லை…… அவன் நிலை அவனுக்கு நன்றாகப் புரிந்தது………..
அவனின் இன்றைய நிலை……. தீக்ஷா இல்லாமல் அவனால் இருக்க முடியவில்லை……….. அவளின் அருகாமை அவனுக்கு வேண்டும்……….. அவள் குரல் அவன் காதில் ஒலித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்…….. அவளோடு ஏழேழு ஜென்மமும் தன் உறவு அமைய் வேண்டும்…………. இன்றைய அவனின் காதல் நோய்க்கு தீக்ஷா மட்டுமே மருந்தாக இருக்க முடியும்………… ஆனால் காலம் கடந்த ஆசை………… தன் விருப்பத்தால் இரு குடும்பத்துக்குமே மீண்டும் கசப்புதான்…………….. இதுவும் ஒருநாள் மாறும்………… இன்று வேதனை தான்…… காலம் இதையும் மாற்றும் என்று………… நம்பினான் அந்த காதலன்……….
ஒருநாள் தன் தங்கைக்கு சொன்ன விசயம் தான்… ”இந்தக் காதலை நினைத்து ஒருநாள் சிரிப்பாய்…………. மறந்து விடு” என்று அவளுக்கு சொன்ன விசயத்தை அவன் மனசாட்சி அவனுக்கு இன்று சொல்ல……….. விஜய்யால் விட்டத்தை வெறிக்க மட்டும் தான் முடிந்தது…… அவன் மனசாட்சியின் ஆறுதல் வார்த்தைகள் அவனுக்கு இன்னும் வேதனையைத்தான் அளித்ததே தவிர ஆறுதலை தரவில்லை………. தன் தவிப்பிற்கெல்லாம் மருந்தாய்…….. அவள் இதழ் முத்தம் பதித்த அந்த சட்டையை எடுத்து வந்தவன்….. அவளின் இதழ் அச்சரத்தின் மேல் தன் இதழைப் பதிக்கும் உரிமை இல்லை என்பதால்………. தன் மார்போடு மேலே போட்டபடி படுக்க………. மனம் தீக்ஷா தீக்ஷா என்று சுற்றி வந்தது……….
அவன் நினைத்தால் அவளை எப்படியும் அடைந்து விடலாம்………… ஆனால் ஏனோ அதில் எல்லாம் அவனுக்கு விருப்பமில்லை……….. தீக்ஷாவிடம் இன்னுமொரு வன்முறை யுத்த்த்தில் இறங்க மனமும் இல்லை…………. தைரியமும் இல்லை……… அவளின் மன்னிப்பு மட்டும் கிடைத்தால் போதும் என்ற அளவில அவன் தன்னை தயார்படுத்த ஆரம்பிக்க………….. அதில் ஓரளவு வெற்றியும் அடைந்தான்………. வெற்றி அடைந்தான் என்று சொல்லிக் கொண்டான் என்றே சொல்ல வேண்டும்…………
இதற்கிடையே விஜய்யின் பெற்றோர் தீபனின் வீட்டிற்கு செல்ல……….. தீக்ஷாவின் பெற்றோரும் பெரிதாக அவர்களிடம் பேசவில்லை……… அதே நேரத்தில் மரியாதைக் குறைவாகவும் நடத்த வில்லை……….. ராதாவை அந்த வாரத்தில் ஒருநாளில் அவர்களே கூட்டி வந்து விட்டுச் செல்வதாய்ச் சொல்ல.…………. அவர்களின் மௌனமே சம்மதமாய் அமைய ராதாவும் தீபன் வீட்டிற்கு வந்தாள்….. ஆனால் அவளும் தீபனுடன் பேசவில்லை…………… தீபனுக்கு அவளோடு பேச ஆசை இருந்தும்……….. பேசவில்லை…………. அவனுக்கு தற்போது தீக்ஷாவின் திருமணம் மட்டுமே ஒரே குறியாக இருந்தது…………. அது மட்டும் இல்லாமல்……. விஜய் அன்று வந்து பேசியதில் அவனுக்கு விஜய் மேலே சந்தேகம் கூட வந்து விட்டது……….. அவன் பேசிய விதமே சரியாக இல்லை………… அவன் பார்வை சொன்ன விசயம்….. தீக்ஷா மேல் ஏதோ ஒரு அக்கறை இருப்பது போல் தெரிய……… அதை உறுதிப்படுத்த மனம் தடுமாறினாலும்………… அவன் ஒரு விசயத்தில் உறுதியாக இருந்தான்…………. இனி விஜய் தீக்ஷாவைச் சந்திக்கக் கூடாது என்பதுதான் அது……………
அங்கு விஜய்யும் ஒரு விசயத்தில் உறுதியாக இருந்தான்……….. தீக்ஷாவிடம் அவள் திருமணம் முடியும் முன் அவளிடம் மன்னிப்புக் கேட்பது என்ற விசயத்தில்……….
அவள் விஜய் அத்தானுக்கு அவள் மன்னிப்பு கொடுக்காமல் இருப்பாளா……. என்று நினைத்தவனுக்கு………. தான் எத்தனை முறை அவமானப்படுத்தினாலும்….. தன் முன் வந்து நின்று விஜய் அத்தான் என்று தீக்ஷா அழைக்கும் விதம் அவனுக்கு கண் முன் தோன்ற…………..விஜய்க்கு அழுகையே வரும் போல் இருந்தது………….. ஆண்மகன் என்பதால் அழுகையை அடக்கும் விந்தை தெரிந்ததால்……….. தன்னைச் சமாளித்துக் கொண்டான்…………
எதிலும் ஒட்டாமல் இருந்தான் விஜய்…..…… யாரிடமும் அவனுக்கு பேசப் பிடிக்கவில்லை…….. தற்போதையை அவனின் வேதனைக்கு மதுவின் துணையை நாடிக் கொண்டான்………….. அதனால் இரவு தாமதமாக வீடு வருவதை வழக்கமாக்கிக் கொண்டான்……..
கலைச்செல்வி ஒருநாள் அவனை அழைத்து…………… இளமாறன் வீட்டில் பேசலாம் என்று கேட்க………… அவனால் அவள் அன்னைக்கு பதில் சொல்லக் கூட முடியவில்லை………..
ஆனால் இளமாறனிடம் இது பற்றி பேச வேண்டும்…… அவன் தங்கைக்கு வேறொரு இடத்தில் திருமணம் செய்து வைக்கச் சொல்லிவிட வேண்டுமென்று நினைத்து அவனைப் பார்க்கப் போக…….. இளமாறனோ திடீர் வெளிநாடுப் பயணம் சென்றிருக்க………… அதுவும் முடியால போய் விட்டது…………..
தீக்ஷாவின் நிச்சயதார்த்த விழாவிற்கு விஜய் வீட்டினரை அழைக்க தீக்ஷாவின் பெற்றோர் வந்திருந்தனர்………… வந்தவர்கள் விஜய்யிடம் ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல்…….. மற்ற அனைவரையும் அழைத்துச் செல்ல………… விஜய்யும் அவர்களை கண்டு கொள்ள வில்லைதான்…………
அன்று தீக்ஷாவின் நிச்சயதார்த்தம்……… முதல் நாள் இரவு தூங்கவே இல்லை விஜய்………… வீட்டிற்கே மதுபாட்டில்களை எடுத்து வந்தும்…… தன்னவளின் நினைவுகளை மறக்கடிக்க முடியவில்லை…………… நாளை தீக்ஷா வேறொருவனுக்கு சொந்தம் என்று உறுதிப்படுத்தும் தினம் என்பதை நினைக்க நினைக்க………… முள் படுக்கையில் படுத்திருந்தவன் போல் புரண்டு கொண்டிருந்தான் விஜய்…………. எப்போதடா விடியும் என்று இருந்தவன்……… அனைவருக்கும் முன்னால் கிளம்பி தீக்ஷா வீட்டுக்கு செல்ல காத்திருந்தான்……..
மற்ற அனைவரும் கிளம்பி வெளியில் வர……….. விஜய்யும் கிளம்ப……… சுரேந்தர்தான் கேட்டான்….
”அண்ணா நீங்களும் வர்றீங்களா”
“ஏன் நீ மட்டும் ராதா அண்ணனா…………” என்ற முறைப்பாய்ச் சொல்ல
சுரேந்தர் அதற்கு மேல் எதுவும் கேட்க வில்லை………. வாயை மூடிக் கொண்டான்
கலைச்செல்விக்கு அவன் வர ஒத்துக் கொண்டது பெரும் சந்தோசமாகிவிட்டது…… விஜய் வந்தால் பிரச்சனை செய்வான் என்றெல்லாம் நினைக்கவில்லை……. மாறாக…. இரு வீட்டுப் பிரச்சனைகளும் இனி சரியாகி விடும் என்று மனசாந்தி கொண்டு பெரு மூச்சு விட்டவள்……. தன் குடும்பத்தோடு தீக்ஷா வீட்டில் இறங்கினாள்……..
மற்ற அனைவரையும் பார்த்து ஏதோ ஒப்புக்கு சிரித்து வரவேற்ற தீபன்………… விஜய்யின் வரவைப் பிடிக்காத காரணத்தால் அவனை வரவேற்கவில்லை………….
விஜய்யை வரக் கூடாத விருந்தாளி போல் பார்த்து முறைத்தவன் அதே முறைப்போடு…… ராதாவிடம் வந்து நின்றான்…………..
“என்னடி உன் அண்ணன் இன்னும் ஏதாவது பாக்கி வச்சுருக்கானா என் தங்கையை அவமானப்படுத்த” என்று கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் போதே விஜய் பின்னால் நின்று செரும………
ராதா தன்னால் எதுவும் செய்ய முடியாத கையாலாகாத தனத்தை எண்ணி தலை குனிந்து நின்றாள்…….. அன்று தன் அண்ணன் தன் கணவனைத் திட்டும்போதும் அவள் பேசவில்லை…………. இன்று தன் கணவன் தன் அண்ணனைத் திட்டும் போதும் அவள் பேசவில்லை…
“வாங்கண்ணா” என்று மட்டும் சொல்ல……… வெளியேறிய தீபன்………. விஜய்யைக் கடந்து போகும் போது
“என் தங்கச்சிகிட்ட எதுனாலும் பிரச்சனை பண்ணின நான் மனுசனா இருக்க மாட்டேன்……….. ஜாக்கிரதை” என்று மிரட்டியபடி செல்ல………..
விஜய் அவனைக் கண்டு கொள்ளாமல்……. அவன் போகும் வரைக் காத்திருந்தவன்…………..
“தீக்ஷா எங்க இருக்கா…………” என்று ராதாவிடம் கேட்க
மிரண்டு விழித்தாள் அவன் தங்கை ராதா……….
“அவ ரூம்ல இருக்காண்ணா……..…. எதுக்குனா………. அவள ஏன் கேட்கறீங்க………. ” என்று பயத்தோடு கேட்டாள் ராதா
“ப்ச்…….. சும்மா கேட்டேன்மா……………” என்று சுவரை வெறித்தவன்………..
“பையன் வீட்ல எத்தனை மணிக்கு வருகிறார்கள்………… ராகேஷ் நேற்றே வந்திருப்பார்ல……….தீக்ஷாகிட்ட பேசினாரா” என்று கேட்க……….
“வந்துட்டாராம் அண்ணா…………. ஆனா தீக்ஷாகிட்ட பேசினாரானாலாம் தெரியாது என்று சொல்ல…………
அப்போது சுனந்தா ’மாமா’ என்று அவனிடம் ஓடி வர……..
“ஹேய் ஸ்னோ பாப்பா” என்று அவளைத் தூக்கியவன்
அவள் கன்னங்களில் இருந்த இதழ் தடங்களைப் பார்த்து அதைப் பார்த்தபடி இருக்க…….
“லிப்ஸ்டிக்.. அத்தை” என்று அப்போதுதான் வார்த்தைகளை கற்க ஆரம்பித்திருந்த சுனந்தா… தன் மழலை மொழியில் சொல்லி தன் கன்னத்தைக் அவனிடம் குதுகலத்துடன் காட்டினாள்………..
பாவம்… அந்தக் குழந்தைக்குத் தெரியுமா என்ன………… ” எரிகின்ற நெருப்பில் தான் எண்ணெய் விடுகிறோம்” என்று………….
சுனந்தாவை விஜய்யிடம் இருந்து வாங்கிய ராதா… சிரித்தபடி……… …….
“உன் அத்தை இருக்காளே…………………“ என்று கீழே இறங்கிப் போக……. அந்த வீட்டில்………… தன் கண்முன் காட்சி தராமல் இருக்கும் தீக்ஷாவை அப்போதே பார்க்க வேண்டும் என்று விஜய் மனம் துடிக்க ஆரம்பித்தது………….. அதற்கான திட்டங்களை செயல்படுத்த நினைத்தவன்…………. அதற்காகான செயல் முறையில் இறங்க ஆரம்பித்தான்………….. தீக்ஷாவைக் காணவும் செய்தான்………………
அதுவரைதான் விஜய்-தீக்ஷா இருவரின் எண்ணங்களும்……… நினைவுகளும் தனித் தனி பாதைகளில் பயணம் செய்தது…… அதன் பிறகு………… அதாவது விஜய் தீக்ஷாவை சந்தித்த அந்தப் புள்ளியில் இருந்து………. இருவரின் எண்ணங்களும்……….. அவர்களின் நினைவுகளும் ஒன்றாய் பயணம் செய்ய ஆரம்பித்து இருந்தது………….
இதுவரை தீக்ஷாவின் எண்ணங்கள் தனியாகவும்……. விஜய்யின் எண்ணங்கள் தனியாகவும் சென்ற திசை மாறி….. விஜய்-தீக்ஷா காதல் வாழ்க்கையின் எண்ண ஓட்டங்களாக சேர்ந்து மாற ஆரம்பித்து இருந்தன…………….
மனங்கள் ஒன்றுபடும் போது அவர்களின் நினைவுகளும் அங்கு சேர ஆரம்பித்து இருக்க………… கடந்த காலத்தில் தன் நினைவுகளை மட்டும் இதுவரை நினைத்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த விஜய்……… இப்போது மனமெங்கும் சந்தோசத்துடன்…………………. தீக்ஷா தன்னில் பாதியாக மாறிய இனிய நினைவுகளை தனக்குள் அசை போடத் துவங்கினான்………….
இனி மேல் கல்யாணத்தை நிறுத்தப் போகிறான்